Χαιρετίζω την πρωτοβουλία σας για την δημιουργία της κίνησης...

Συνάδελφοι "Συνταξιούχοι εν δράσει",

Χαιρετίζω την πρωτοβουλία σας για την δημιουργία της κίνησης και ελπίζω σύντομα να αποκτήσει την πλειοψηφία των συνταξιούχων.

Επειδή η μόνιμη κατοικία μου πλέον είναι στην επαρχία (Συκιά Ξυλοκάστρου) δεν μου είναι δυστυχώς εύκολο να παραστώ στην συγκέντρωση της 26ης Φεβρουαρίου.

Σας παρακαλώ όμως ένα από τα θέματα ενημέρωσης να είναι και η φημολογούμενη ένταξη του ΑΤΠΣΥΤΕ στον ΕΟΠΥΥ.

Ελπίζω να μας πληροφορήσετε και για τα υπόλοιπα θέματα μέσω του ιστολογίου σας, όπως άλλωστε κάνετε μέχρι τώρα.

Με φιλικούς χαιρετισμούς

Αλέξανδρος Μάρκου

------------------------------------------------------------ 

Αγαπητέ Αλέξανδρε,

Σε ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια, που μας δίνουν δύναμη να συνεχίσουμε τη συλλογική μας δουλειά ακόμα καλύτερα. Ελπίζουμε με τη συμβολή όλων, η επικοινωνία μας να γίνεται διαρκώς και πιο ουσιαστική και οι σελίδες των ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ συνταξιούχων να είναι μεστές και πολύχρωμες σε προβληματισμούς, ιδέες και θέματα.
 
Όσον αφορά το θέμα του ΕΟΠΥΥ και των κινδύνων που διατρέχουμε. Γνωρίζεις πολύ καλά πως στη χώρα που ζούμε ταιριάζει γάντι η παροιμία του συγχωρεμένου του Χριστόδουλου για την κατσίκα του γείτονα… Αυτό ισχύει για όλα τα θέματα: Μισθολογικά, Συνταξιοδοτικά, Υγείας κ. ά. Με αφορμή λοιπόν τον περιορισμό των δαπανών της Γενικής Κυβέρνησης για την Πρωτοβάθμια Υγεία και προκειμένου επικοινωνιακά να προωθήσουν την πολιτική των περικοπών των αντίστοιχων δαπανών, οι κυβερνώντες επέλεξαν και πάλι τον επικοινωνιακό  λαϊκισμό, που τόσο  υποτίθεται ότι τον αντιπαλεύουν…. Έτσι άρχισαν να προβάλλουν την ενοποίηση όλων των ταμείων υγείας ακόμα και αυτών στα οποία το κράτος δεν έχει καμιά συμμετοχή στις δαπάνες, όπως  π.χ. στα αυτοδιαχειριζόμενα ταμεία όπως είναι και το δικό μας και μάλιστα σωματειακής μορφής.
Έτσι άρχισαν δια στόματος του Υπουργού Οικονομικών τα γνωστά περί πατρικίων και πληβείων στη Βουλή, τα οποία ασφαλώς μαζί με τις γενικότερες κινήσεις εισβολής των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών και στο τομέα της υγείας μας ανησύχησαν ιδιαίτερα. Η ανησυχία έγινε ακόμα μεγαλύτερη, όταν είδαμε  στη πρόσφατη ρύθμιση του προγράμματος μετεργασιακών παροχών να υπάρχει πρόβλεψη ανάθεσης της διαχείρισης του προγράμματος σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία και ο πρόεδρος του ΣΣΤΕ στη δημόσια συγκέντρωση του Νοεμβρίου ΄13, να δηλώνει πως έχει την εμπειρία να διαπραγματευτεί με τις ασφαλιστικές εταιρείες αν χρειασθεί!. Καταλαβαίνεις, αν ανοίξουμε τη πόρτα και βγάζουμε έξω από την ΤτΕ τα δικαιώματά μας, που θα βρεθεί σε λίγο η υγεία που βρίσκεται στο στόχαστρο των εταιρειών; Ας σκεφτούμε μόνο τι σημαίνει οικονομικά για τις ασφαλιστικές ένας πληθυσμός 40.000 ασφαλισμένων των Ταμείων Υγείας ΤΥΠΕΤ και ΑΤΠΥΣΥΤΕ τα οποία μαζί με ένα τμήμα των δημοσιογράφων είναι σήμερα έξω από τον ΕΟΠΥΥ.
Ευτυχώς η ανάδειξη των ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ σε ένα σημαντικό πόλο συνδικαλιστικής και όχι μόνο δύναμης, ανέκοψε τις ορέξεις και τους σχεδιασμούς. Τα πράγματα έχουν παγώσει και πιστεύουμε πως θα τα καταφέρουμε να μην ανατραπεί η κατάσταση σε βάρος μας. Παράλληλα και η ρευστότητα της γενικότερης πολιτικής  κατάστασης αλλά και οι αναμενόμενες εσωτερικές αλλαγές στην ΤτΕ (Λήξη θητείας μελών της Διοίκησης), αντικειμενικά δρουν σαν ένα άτυπο μορατόριουμ…

Αλέξανδρε,

Είμαστε πάντα στη διάθεση σου για ό,τι χρειασθείς. Επίσης, να ξέρεις ότι το ιστολόγιο των ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ είναι και δικό σου εργαλέιο. Με αυτή την έννοια, μπορείς όποτε θέλεις να δημοσιοποιείς τις απόψεις και τις σκέψεις σου, είτε άμεσα, σχολιάζοντας μιαν ανάρτηση, είτε έμμεσα, στέλνοντας email - σ' αυτήν την περίπτωση, αναλαμβάνουμε εμείς να το δημοσιεύσουμε στο ιστολόγιο στην ανάλογη θέση, που αντιστοιχεί στο περιεχόμενο σου...

Θερμά χαιρετίσματα & καλό σου απόγευμα!

Προς Νέα Συνδικαλιστική Ενότητα: Φορέστε μάσκες πάραυτα..!

Με αφορμή την τελευταία ανακοίνωση της Νέας Συνδικαλιστικής Ενότητας.

Εκείνο που είναι ενδιαφέρον στους ανθρώπους της καλής κοινωνίας, είναι η μάσκα που ο καθένας τους φοράει και όχι η πραγματικότητα που βρίσκεται κάτω από τη μάσκα.
(In point of fact what is interesting about people in good society...is the mask that each one of them wears, not the reality that lies behind the Mask.)

Όσκαρ Ουάιλντ

Έλεος με την κακογουστιά της ΝΣΕ!
Καμαρίλα, ισοπεδωτικός λαϊκισμός και αποκρουστικοί, χουλιγκάνικοι αστεϊσμοί ...

Θα προτείναμε πάραυτα να φορέσουν μάσκες, καθώς η γκροτέσκα τους πραγματικότητα είναι αφόρητα κι επικίνδυνα αποπνικτική...

Ζητάμε βέβαια πράγματα δύσκολα και δυσνόητα για το επίπεδό τους:

Πώς να επικοινωνήσουν οι άνθρωποι, όταν κατέλαβαν εντελώς πειρατικά μια συνδικαλιστική κίνηση (παρα τις υποσχέσεις για υπέρβαση παλιών πρακτικών), υφάρπαξαν τον τίτλο της, μη σεβόμενοι τις αρχές και τα μέλη της, απλά και μόνο για να κρύψουν το πρόσωπο της ΠΑΣΚΕ..; 
Τη στιγμή που αυτοί οι ίδιοι οι εναπομείνατες στη σημερινή ΝΣΕ είναι γέννημα και θρέμμα του κομματικού εκείνου χώρου που απευθύνθηκε στα πιο χαμηλά ένστικτα του λαού μας και κατάφερε ως λαίλαπα να μην αφήσει τίποτα όρθιο, χωρίς καν προσχήματα, χωρίς καν...μάσκες. Ηθικές αξίες, πολιτισμός, κοινωνία, οικονομία πνίγηκαν μέσα στα απόνερα της διαφθοράς και της χοντροκομένης, άπληστης καλοπέρασης που αλλοίωσαν ό,τι υγιές και όμορφο είχε να επιδείξει αυτός ο τόπος. Αποτέλεσμα, η σημερινή κατάρρευση· αλίμονο, όχι μόνο οικονομική.

Ως "ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ" ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΤΡΑΠΕΖΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, είμαστε άκρως υπερήφανοι που εκφράζόμαστε μέσα από μία πολυσυλλεκτική κίνηση που τα μέλη της, ως ελεύθεροι άνθρωποι, καλύπτουν ένα ευρύτατο ιδεολογικό φάσμα, αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι είναι περισσότερα αυτά που μας ενώνουν, παρά αυτά που μας χωρίζουν. Επίσης, απαλλαγμένοι από μισαλλοδοξίες και φθονερές κουτοπονηρίες, είμαστε υπερήφανοι για κάθε συνάδελφο, εντός ή εκτός της κίνησής μας, που υπηρέτησε και τίμησε ένα δημόσιο αξίωμα με αξιοπρέπεια και ήθος.

Όσο για την κίνηση ΝΣΕ, συμβουλεύουμε, όταν επιδίδεται σε αστειάκια να τα κάνει στους ομοίους της στα γήπεδα, όσον αφορά την Ελλάδα ή στη Βόρεια Κορέα, όσον αφορά το εξωτερικό. Στους υπόλοιπους χώρους, καλό θα είναι, άμεσα, να κυκλοφορεί με μάσκα - είναι πιο κόσμιο και λιγότερο αντιαισθητικό...

Τηρήθηκε η συμφωνία της 29-4-2013..;

ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ
ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΣΥΝΔΥΑΣΜΩΝ ΝΕΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΓΕΝΝΗΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΣΕ ΣΩΜΑ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ Σ.Σ.Τ.Ε.
ΑΘΗΝΑ 29/4/2013

Σας παραθέτουμε αυτούσιες τις 4 σελίδες της παραπάνω συμφωνίας και θέτουμε στην κρίση σας την μετέπειτα πορεία των συλλογικών μας θεμάτων και συγκεκριμένα του προεδρείου του συλλόγου μας:

Σελίδα 1

 Σελίδα 2

 

Σελίδα 3

 

Σελίδα 4

Στην κοσμάρα τους...

 

Ο θαυμαστός κόσμος του προεδρείου του συλλόγου μας...

"Η εύθυμη πλευρά του φεγγαριού"

Κύπρος: Πάνω στην κλίνη του Προκρούστη...

Απασχολημένοι, όπως είναι φυσικό, με τα δικά μας πολύ σοβαρά προβλήματα, τείνουμε να αγνοούμε πολλές φορές τι συμβαίνει δίπλα μας, και μάλιστα στην Κύπρο...

Η κατάσταση είναι απόλυτα κρίσιμη, με επιπτώσεις απόλυτα δραματικές!
Ας αρχίσουμε να μελετάμε και να σκεφτόμαστε· ελπίζοντας, τα γεγονότα να μη μας πιάσουν στον ύπνο...

Αναδημοσιεύουμε δύο εξαιρετικά ενδιαφέροντα κείμενα α) του Καθηγητή του Παντείου, Π. Ήφαιστου, και β) του εκδότη & γεωστρατηγικού αναλυτη, Σαββά Καλεντερίδη, που αναλύουν διεξοδικά την κατασταση στην Κύπρο & προτρέπουν σε προβληματισμό και δημιουργία σκέψεων:

α) Π. Ήφαιστος

Κύπρος: Πάνω στην κλίνη του Προκρούστη των στρατηγικών παιγνίων
Διαπραγματεύσεις ναι ή όχι;
Το ζήτημα είναι η αφετηρία, οι αρχές και οι προϋποθέσεις

Οι αυτοκτονικές αφελείς και ασυνάρτητες γνώμες για τις διαπραγματεύσεις γύρω από το κυπριακό οργιάζουν. Επισκιάζουν το γεγονός αφενός ότι για κάθε κοινωνία προϋπόθεση συλλογικής ελευθερίας είναι η πολιτική της κυριαρχία που διασφαλίζεται από ένα κυρίαρχο κράτος σύμφωνα με τις Υψηλές Αρχές του διεθνούς δικαίου και αφετέρου ότι προϋπόθεση πολιτικής ελευθερίας είναι ανεξαρτησία του κράτους, οι δημοκρατικές αρχές και η απουσία κάθε εσωτερικής διαίρεσης των πολιτειακών θεσμών. Οτιδήποτε άλλο αποτελεί πολιτειακή σχιζοφρένεια και πολιτικό μαζοχισμό.

Η κυριαρχία ανορθολογικών πολιτικών θέσεων στην Ελλάδα και Κύπρο δεν είναι τυχαίο γεγονός. Είναι αποτέλεσμα της συντρέχουσας κρίσης που ανέδειξε όλες τις αδυναμίες μας, της εργολαβικής επί δεκαετίες πνευματικής αποδυνάμωσης με την καταπολέμηση της φιλοπατρίας, την καλλιέργεια ακραία ανορθολογικών αντιλήψεων για την διεθνή πολιτική, την υιοθέτηση της πολιτικά εγκληματικής άποψης ότι «στον σύγχρονο κόσμο η κρατική κυριαρχία είναι αναλώσιμη» και της υπονόμευσης των σχέσεων Κύπρου και νεοελληνικού κράτους, αρχής γενομένης με το εγκληματικό πραξικόπημα του 1974.

Εδώ θα θιγούν δύο κύρια ζητήματα. Αφενός, οι αρχές, οι όροι και οι προϋποθέσεις διεξαγωγής διαπραγματεύσεων που αρχίζουν αλλά και κάθε ανάλογων διαπραγματεύσεων. Αφετέρου, οι δυναμικές κάθε διαπραγμάτευσης, ιδιαίτερα όταν η ασυμμετρία ισχύος είναι δεδομένη και όταν αρχίζει εν μέσω καταιγιστικών στρατηγικών ανακατατάξεων. Άξονας των πάντων θα είναι τα ρευστά συμφέροντα και στα στρατηγικά παίγνια που σχετίζονται με αυτά.

Μια λύση είναι βιώσιμη όταν ισχύουν δύο πράγματα τα οποία ισχύουν σε όλα τα βιώσιμα και δημοκρατικά κράτη:

Πρώτον, ισχύει η δημοκρατική αρχή. Επίσης, όταν τα δικαιώματα όλων των πολιτών διασφαλίζονται. Η ΚΔ έχει υπογράψει όλες τις σχετικές συμβάσεις ενώ είναι και μέλος της ΕΕ. Όριο ο ουρανός, επίσης, για αυτοδιοίκηση, αποκέντρωση εξουσιών κτλ. Αυτά δεν μπορούν να ρυθμίζονται σε εθνική ή ρατσιστική βάση, ενώ η αυτοδιάθεση στα ζητήματα πολιτισμού και θρησκείας στα πολιτισμένα κράτη το πεδίο είναι πάντα ελεύθερο.

Δεύτερον, η μη επέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας. Αποκλείονται δηλαδή εγγυήσεις, ξένα στρατεύματα και κάθε ανάμειξη άλλου κράτους. Αυτό επιτάσσουν οι υψηλές αρχές του διεθνούς δικαίου και ασφαλώς ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ. Αυτοί οι δύο παράγοντες είναι αδιαπραγμάτευτοι. Εμείς, εν τούτοις, δεχθήκαμε να καθίσουμε ξανά σε διαπραγματεύσεις χωρίς να υπάρχει μια προγραμματική δέσμευση ότι θα ισχύουν ως πλαίσιο λύσης.

Εξ αντικειμένου αυτό σημαίνει προγραμματική αποδοχή νομιμοποίησης των τετελεσμένων της εισβολής, αποδοχή ότι το νέο κράτος που θα διαδεχθεί την ΚΔ δεν θα είναι βιώσιμο αλλά υπό εποπτεία και επιτήρηση ξένων κρατών και αποδοχή ότι οι κύπριοι θα στερούνται συλλογικής ελευθερίας και πολιτικής ελευθερίας. Η Κύπρος θα καταστεί εστία διενέξεων, παρεμβάσεων και επεμβάσεων. Δέστε γειτονικά κράτη κ αι θα καταλάβετε τι σημαίνει αυτό.

Ταυτόχρονα, το «κοινό ανακοινωθέν» απερίφραστα προοιωνίζει εσωτερική διχοτόμηση. Διχοτόμηση που παραδόξως κάποιοι την … επικαλούνται δήθεν για να … την αποφύγουμε. Κυριολεκτικά, τα ηλίθια επιχειρήματα είναι αήττητα και κάποιοι περιφρονούν τον κοινό νου. Επειδή ακριβώς προγραμματικά δεχθήκαμε να δρομολογήσουμε την υιοθέτηση ενός μη βιώσιμου κρατιδίου η Τουρκία έχει κάθε λόγο να συμφωνήσει.

«Προβλέπω» μάλιστα ότι η Τουρκία θα φροντίσει οι διαπραγματεύσεις να επιταχυνθούν για να μην χάσει την γι’ αυτή πολύ μεγάλη ευκαιρία δημιουργίας προϋποθέσεων ολοκληρωτικής κατάληψης ενός από τα σημαντικότερα γεωπολιτικά σημεία του πλανήτη. Αυτό όχι μόνο επειδή η Τουρκία θα αποφύγει την διχοτόμηση που δεν την συμφέρει (αναρίθμητες φορές οι τούρκοι δηλώνουν ότι αυτό που φοβούνται είναι ότι θα η Ελλάδα θα έλθει στον νότο τους – ούτε βέβαια και εμείς την θέλουμε), αλλά επιπλέον θα της προσφερθεί η δυνατότητα μιας ρευστής μετάβασης που θα επαναλάβει τις πρακτικές που συστηματικά ακολούθησε μετά το 1922 με το να εκδιώκει ή να αφομοιώνει κάθε μη τούρκο που είχε την ατυχία να εγκλωβιστεί στο εσωτερικό της.

Είναι πολιτικά εγκληματικός και παιδαριώδης ακόμη και ο παραμικρός υπαινιγμός ότι η Τουρκία δεν θα επαναλάβει ακριβώς τα ίδια. Γιατί; Μήπως για να αυτό-δικαιολογηθούν τα σύνδρομα ενοχών του κ Αναστασιάδη και της παρέας του για την απαράδεκτη στάση τους την περίοδο 2003-4! Τι άλλο, εν τέλει, όσον αφορά αυτούς και όσους τους πίστεψαν. Αφορμές η Τουρκία μπορεί να κατασκευάσει ανά πάσα στιγμή. Ίσως και να μην χρειαστεί, γιατί:

α) οι περισσότεροι Έλληνες θα προτιμήσουν να φύγουν (αυτό δεν έγινε μετά τις συμφωνίες του 1922 και εντεύθεν;),

β) όσοι μείνουν υπό τέτοιες προϋποθέσεις τουρκικής κυριαρχίας θα μετατραπούν σε εθελούσιους γενίτσαρους και Λεβαντίνους («μιας χρήσεως» – http://www.antibaro.gr/article/10127 – αυτό συμβαίνει ιστορικά και στις «καλύτερες εθνικές οικογένειες») και

γ) όσοι Έλληνες μείνουν θα υποταχθούν στην υπέρτερη ισχύ λόγω απουσίας εξωτερικής βοήθειας. Στο τέλος όλοι θα φύγουν ή θα αφομοιωθούν τερματίζοντας μια ελληνική παρουσία χιλιάδων χρόνων. Ψάξτε εάν θέλετε να βρείτε Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο ή την Τένεδο.

Πολλοί όμως αφελώς και εξίσου πολιτικά εγκληματικά λένε ότι «ένα ανακοινωθέν είναι και τι έγινε». «Εάν δεν συμφωνήσουμε δεν θα πάθουμε κάτι». Εν τέλει, λένε ακόμη όσοι δεν έχουν κουκούτσι πολιτικό μυαλό: «Εάν δεν το θέλουμε θα το απορρίψουμε». Εν τέλει όσοι λένε τέτοια και άλλα παρόμοια αγνοούν ή έχουν λόγο! να παραβλέπουν ότι κριτήριο των στάσεων και αποφάσεων μεταξύ κρατών είναι τα συμφέροντά τους και τίποτα!! άλλο. Εάν εθελούσια εμείς οι ίδιοι δεχθούμε να ξαπλώσουμε πάνω στο τραπέζι του Προκρούστη των στρατηγικών παιγνίων θα αφανιστούμε.

Πρώτον, σε μια διαπραγμάτευση στο πλαίσιο της οποίας εσύ ο ίδιος μάλιστα δέχεσαι να συζητείς τηννομιμοποίηση της παράνομης άσκησης βίας σημαίνει ότι «ο ισχυρός θα επιβάλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος θα υποχωρεί και θα συμβιβάζεται». Αυτό είναι ανελέητα επιβεβαιωμένο στην διεθνή πρακτική και μάλιστα καθημερινά.

Δεύτερον, τα άλλα κράτη, εκτός του ότι δεν υπάρχει πιθανότητα να γνωρίζουν ή να νοιάζονται για την ελευθερία μας και για την επιβίωσή μας, αυτό που λογικότατα θα κάνουν είναι να προσαρμοστούν με την δική μας συμβιβαστική στάση και να προσπαθήσουν να κάνουν συναλλαγές συμφερόντων με τον αυριανό κυρίαρχο του κυπριακού χώρου.

Πιο πρακτικά σημαίνει ότι θα μας πιέζουν να αποδεχθούμε τα πάντα, συμπεριλαμβανομένης της πλήρους υποταγής μας σε όσα θα συμφωνούνται στα υπόγεια των στρατηγικών παιγνίων. Ήδη, για όσους έχουν στοιχειώδη γνώση της στρατηγικής φρασεολογίας, τα διπλωματικά λογάκια που ακούμε πριν και μετά το «κοινό ανακοινωθέν» είναι προς αυτή την κατεύθυνση. Όσο θα προχωρούν οι διαπραγματεύσεις οι πιέσεις θα γίνονται αφόρητες και ασήκωτες.

Τρίτον και πιο σημαντικό, στην δική μας πλευρά γίνονται αυτιστικές και αυτοκτονικές αναφορές για τις παρελθούσες στάσεις μας και αποφάσεις μας. Στο παρελθόν και επί τέσσερεις σχεδόν δεκαετίες πηγαίναμε σε διαπραγματεύσεις και αντί να επιμένουμε στην εφαρμογή της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας δεχόμασταν διάφορες ονοματολογίες νομίζοντας ότι ήταν … αθώες ή άνευ συνεπειών (διζωνική, δικοινοτική και η πολιτειακά ακραία διεστραμμένη «πολιτική ισότητα»).

Βέβαια, παρενθετικά, υπενθυμίζουμε ότι αυτά πήγαμε να ανατρέψουμε με την «τριπλή στρατηγική» (βλ.http://www.ifestosedu.gr/63GreekStrategy.htm): 1) Ελληνική αποτρεπτική στρατηγική, 2) ενιαίος αμυντικός χώρος, 3) ένταξη στην ΕΕ και διαπραγματεύσεις για μια βιώσιμη λύση όταν αυτά θα εκπληρωνόταν. (http://www.ifestosedu.gr/42memoriamkranidioti.htm). Την τελευταία στιγμή, δυστυχώς, οι ίδιοι εγχώριοι μεταπράτες ή αφελείς και ευκολόπιστοι που ξανά και ξανά ρέπουν προς τον κατευνασμό τίναξαν τα πάντα στον αέρα με το σχέδιο Αναν.

Κατά την διάρκεια διαπραγματεύσεων πολλών δεκαετιών η τουρκική πλευρά, εξάλλου, ήταν πάντα αμετακίνητη: Ήξερε πολύ καλά τι ήθελε, τι έκανε και τι ανέμενε. Μέχρι που ήρθε ακριβώς, το «ανακοινωθέν» που για πρώτη φορά δικαιώνει τις επεκτατικές αξιώσεις της σαρώνοντας την διεθνή νομιμότητα εκτός διαπραγματεύσεων. Η αρχή του τέλους (μας), εκτιμώ ήταν η εκλογή ενός ανανικού Προέδρου στο τιμόνι της Κύπρου τον Φεβρουάριο 2013.

Για το επιχείρημά μας εδώ σημασία έχει πως επί τέσσερεις σχεδόν δεκαετίες επιμέναμε στο ενιαίο κράτος και σε μια βιώσιμη λύση. Αυτή την στάση την υιοθετούσαμε ανεξάρτητα των κούφιων ονοματολογιών που κάποιοι έφερναν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων (διζωνική, δικοινοτική και η τερατώδης «πολιτική ισότητα») και που ανοήτως και ανεύθυνα δεχόμασταν να συζητάμε.

Το 2004 αυτή η διαπραγματευτική στάση κατέρρευσε λόγω του πολύ μεγάλου λάθους της αποδοχής επιδιαιτησίας του 2004 η οποία έφερε το σχέδιο Αναν και τον εξαναγκασμό μας να προχωρήσουμε σε δημοψήφισμα. Πολύ ορθά η κυπριακή κοινωνία απέρριψε με αποτέλεσμα να υποστούμε το συνεπαγόμενο μεγάλο πολιτικό κόστος. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος είπε στον γράφοντα ότι εκτός του ότι το δεχόταν η υπόλοιπη πολιτική ηγεσία της Κύπρου τον πίεσε αφόρητα και η Αθήνα. Ανεξάρτητα του πως και γιατί φτάσαμε σε επιδιαιτησία ιστορικά αποτελεί ένα φρικτό λάθος και το υπογράμμισα στον αείμνηστο πρώην πρόεδρο.

Μεγάλο τελικά και το κόστος όταν η κοινωνία είπε ΟΧΙ στα ανοσιουργήματα που αποφάσισαν οι «ηγέτες» της. Το κόστος σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πολύ μεγάλο γιατί γύρω από τις στάσεις και αποφάσεις των εμπλεκομένων εκτελούνται και τα στρατηγικά παίγνια και εμείς τα περιπλέξαμε. Οι στρατηγικές των εμπλεκομένων δυνάμεων συγκροτήθηκαν με δεδομένες τις «υποσχέσεις» των «ηγετών» μας, κυρίως των Κληρίδη, Σημίτη και μετά Παπανδρέου ότι θα το υπερψηφίζαμε. Αυτές τις στρατηγικές ανατρέψαμε προσωρινά και όταν τον Φεβρουάριο του 2013 μας δόθηκε η ευκαιρία να υπερψηφίσουμε μια άλλη προεδρική ατζέντα απερίσκεπτα και σε κομματική βάση εκλέχθηκε πρόσωπο που υπήρξε από τους πλέον φανατικούς ανανιστές.

Σε οριακές ιστορικές στιγμές υπάρχουν πανταχόθεν και πολλοί νεροκουβαλητές. Βασικά όσοι υποστήριζαν ότι με το ΟΧΙ ακυρώναμε τις προοπτικές της … ειρήνης. Υπήρχαν βέβαια και αυτοί που μέσα από εργαλειακού χαρακτήρα «μη κυβερνητικούς» (sic) οργανισμούς «τα έπαιρναν» κανονικά για να διαδραματίζουν τον γελοίο ρόλο του ετοιμοπόλεμου χρήσιμου ηλίθιου.

Υπήρχαν ακόμη και εκείνοι στους οποίους κάποιοι ξένοι ή και οι Τούρκοι τους έταζαν θέσεις και εξουσίες στην νέα κατάσταση. Που να ξέρεις τι λέγεται και τι συμφωνείται στα υπόγεια και στα καταγώγια της πολιτικής ή στην άβυσσο της ψυχής της κάθε ασθενούς ύπαρξης; Ιδιαίτερα στα καταγώγια της διεθνούς πολιτικής όπου κυκλοφορούν όχι μόνο θηριώδεις ηγεμονικοί δρώντες αλλά και αντιπρόσωποι των υποψηφίων θυμάτων σπιθαμιαίου αναστήματος. Και να μην ξεχνάμε τους λιλιπούτειους διανοούμενους οι οποίοι όταν αφήσουν για λίγο τον παρασιτικό βίο μέσα στα ακαδημαϊκά άσυλά τους φορούν περικεφαλαίες κατασκευαστών του κόσμου. Αυτοί και εάν είναι οι πιο χρήσιμοι ηλίθιοι.

Το ζήτημα είναι να μην καταντήσεις έρμαιο του τσούρμου ηγεμόνων, ανίκανων ηγετών, διεθνών τεχνοκρατών οι οποίοι ποτέ δεν λειτουργούν ανεξάρτητα, διεθνικών δρώντων και χρήσιμων ηλιθίων που κυκλοφορούν σε όλα τα επίπεδα. Το κατορθώνεις όταν μεριμνάς για ισχυρό κράτος, κοινωνική συνοχή γύρω από θέσφατα και έσχατες λογικές επιβίωσης και ασφάλειας και όταν η φιλοπατρία είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Όταν αντίθετα το κράτος πάσχει πάσχουν και οι πολίτες. Μερικοί πολίτες, εξάλλου, είναι ευκολόπιστοι ή λυγίζουν. Άλλοι φοβούνται και πολλοί από άγνοια πείθονται για διάφορα πράγματα. «Ένα ανακοινωθέν είναι, δεν χάλασε ο κόσμος» αντέταξαν κάποιοι στις αντιρρήσεις για το θανατηφόρο «κοινό ανακοινωθέν». Μερικοί, επιπλέον, σαν έτοιμοι από καιρό, θα έλεγε ο μεγάλος Αλεξανδρινός ποιητής, δέχονται να γίνουν λεβαντίνοι. Ελπίζουν, μέχρι να υποστούν τις συνέπειες της ανοησίας τους, στην ανοχή του δεσπότη. Αυτά συμβαίνουν σε όλες τις εποχές και σε όλα τα κράτη, ιδιαίτερα όταν τα τελευταία παρακμάζουν και ασθενούν.

Για πρώτη φορά, λοιπόν, και ΑΥΤΉ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΆΛΗ ΑΛΉΘΕΙΑ, το σημερινό «κοινό ανακοινωθέν» με το οποίο αρχίζουν οι διαπραγματεύσεις, αποδέχεται τα τετελεσμένα. Δηλαδή την δημιουργία ενός διαιρεμένου κρατιδίου υπό επιτήρηση. Η στρατηγική σημασία του νησιού αμέσως μετά την έναρξη των διαπραγματεύσεων κυριολεκτικά περνά στα χέρια άλλων και όχι των νόμιμων κατοίκων του. Είναι η αρχή του τέλους της στρατηγικής εκποίησης της Κύπρου. Αυτό ξέρουν όλοι εκτός από εμάς, όπως φαίνεται, γεγονός που θα προκαλέσει μεγάλες εκπλήξεις σε όσους σκέφτονται αφελώς και απλουστευτικά. Συμπεριλαμβανομένου του Αρχιεπισκόπου!

Τέταρτον, το «κοινό ανακοινωθέν» ακυρώνει και τις αποφάσεις του ΣΑ που αποτελούσαν το διαβατήριο για τον σεβασμό της διεθνούς νομιμότητας. Αυτό γιατί οι αποφάσεις του ΣΑ μετά την εισβολή και το 1983, αλλά και όλες οι επόμενες, αυτό ζητούσαν. Τίποτα δεν άλλαξε ως προς τούτο μέχρι και το «κοινό ανακοινωθέν» του οποίου οι πολιτειακά διαστρεμμένες πρόνοιες εάν εφαρμοστούν ακυρώνονται όλα, συμπεριλαμβανομένου και του κράτους.

Βασικά, θα είναι η πρώτη φορά που εθελούσια η κοινωνία ενός κράτους δέχεται να αυτοκαταργηθεί. Καμιά απόφαση του ΣΑ δεν έλεγε ή υπονοούσε κάτι τέτοιο. Αποτελεί ουρανομήκη ερασιτεχνισμό, αυτισμό και αυτοκτονία να πει κάποιος ότι διάφορες κούφιες ονοματολογίες που καταγράφηκαν σε κάποιες αποφάσεις ισχύουν έστω και εάν τίποτα δεν συμφωνήθηκε στις διαπραγματεύσεις. Στις πολιτικές διαπραγματεύσεις ποτέ δεν υπάρχει «κεκτημένο», και μάλιστα που αντιβαίνει στις Υψηλές Αρχές του διεθνούς δικαίου, εάν δεν καταλήξουν σε συμφωνία. Εκτός του ότι οι ονοματολογίες αυτές εντάσσονταν σε διαπραγματεύσεις που δεν οδήγησαν πουθενά, υπερισχύει η διεθνής νομιμότητα έναντι της άνευ ουσίας και νοήματος καταγραφής κούφιων και μη συμφωνηθέντων όρων (διζωνική, δικοινοτική και η διαστροφή της «πολιτικής ισότητας»).

Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ, το υπέρτατο κείμενο της διεθνούς δικαιοταξίας του σύγχρονου διεθνούς συστήματος, Κεφάλαιο Ι, άρθρο 2, παράγραφος 7: «Καμιά διάταξη αυτού του Χάρτη δε θα δίνει το δικαίωμα στα Ηνωμένα Έθνη να επεμβαίνουν σε ζητήματα που αφορούν στην εσωτερική δικαιοδοσία οποιουδήποτε κράτους και δεν θα αναγκάζει τα Μέλη να υποβάλουν τέτοια θέματα για ρύθμιση σύμφωνα με τους όρους αυτού του Χάρτη»

Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλει επί ενός κράτους κατιτί που αφορά την εσωτερική τάξη. Αυτό είναι θέσφατο του σύγχρονου διεθνούς συστήματος. Εμείς βέβαια τα δεχόμασταν αυτές τις ονοματολογίες επειδή βρισκόμασταν υπό εκβιασμό και με προσδοκία ότι θα γίνει αποδεκτή η δική μας ερμηνεία περί ενιαίου και βιώσιμου κράτους (αυτό δεν έλεγαν όλοι και πάντα!). Δεν είχαμε αυτά τελείωσαν και καμιά καταγραφή δεν ισχύει.

ΑΥΤΉ, επαναλαμβάνουμε, ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΆΛΗ ΑΛΉΘΕΙΑ. Καταγράφουμε ρεκόρ Γκίνες αυτισμού με το να λέμε ότι δεχθήκαμε ένα μη βιώσιμο κράτος στο παρελθόν ή ότι αποφάσεις του ΟΗΕ υπονοούν κάτι τέτοιο. Εν τέλει, ποτέ δεν συμφώνησε με κάτι τέτοιο η κυπριακή κοινωνία και όταν την ρώτησαν είπε ΟΧΙ. Τελεία και παύλα. Σε κάθε περίπτωση, εν τέλει, τίποτα δεν μπορεί να ισχύσει που αντιβαίνει στις Υψηλές Αρχές του διεθνούς δικαίου. Την διεθνή τάξη και ασφάλεια την παραβίασαν όλοι εκτός των κυπρίων. Δεν είναι δυνατό να υποστηριχθεί σοβαρά ότι μπορούν να υπάρξουν ερμηνείες των αποφάσεων του ΣΑ που α) αντιβαίνουν στον Χάρτη, στην διεθνή νομιμότητα και που θυματοποιούν για δεύτερη φορά το θύμα ανταμείβοντας τον επιτιθέμενο, β) που νομιμοποιούν τα τετελεσμένα της βίας και γ) που δρομολογούν την καταστροφή μιας κοινωνίας. Να μην ξεχάσουμε, επίσης, ότι οι τερατώδεις ρυθμίσεις δεν αποτελούν μόνο καταστροφή για τους κύπριους. Θα αποτελέσουν εστία διενέξεων που θα θέσουν ακόμη μια φορά σε κίνδυνο την διεθνή ειρήνη και ασφάλεια. Αυτή την μεγάλη αλήθεια γιατί δεν την προτάσσουμε!

Όποιος έχει κουκούτσι μυαλό και στοιχειώδη λογική πρέπει να γνωρίζει ότι σε κανένα κράτος δεν μπορεί να ισχύσει η τρισδιάτατη ανωμαλία ονόματι «δικοινοτικό», «διζωνικό» κράτος και εσωτερική «πολιτική ισότητα» σε ρατσιστική και εθνική βάση. Θα εγκαθιδρύσει μια πολιτειακή σχιζοφρένεια και θα δημιουργήσει ένα μη βιώσιμο κρατίδιο υποχείριο της απροσχημάτιστα επεκτατικής Τουρκίας.

Διαβάστε τι γράφει στο «Στρατηγικό βάθος» ο Αχμέτ Νταβούτογλου, διαβάστε τι λένε όλοι οι Τούρκοι ηγέτες τις τελευταίες δεκαετίες. Το κρατίδιο αυτό δρομολογεί προκατασκευασμένες διενέξεις. Διενέξεις οι οποίες δεν θα προκαλέσουν διχοτόμηση. Θα προσφέρουν τις νομιμοπολιτικές και στρατηγικές δυνατότητες πρόκλησης αφορμών ολικής κατάληψης της Κύπρου από την αδίστακτη Τουρκία. Επεκτατικό κράτος το οποίο αφού ελέγξει το νησί πολιτικά και νομικά θα αναβαθμιστεί με δραστικά. Θα συμμετέχει με πολλά πλέον ερείσματα στις στρατηγικές ανακατατάξεις στην περιοχή. Όλα τα άλλα κράτη, εξάλλου, θα προσαρμοστούν όπως είπαμε αναλόγως. Ήδη άρχισαν. Παρακολουθείστε τι θα λέγουν και τι θα πράττουν εφεξής.

Με το κοινό ανακοινωθέν έχουμε λοιπόν για πρώτη φορά ολοκληρωτική παράκαμψη των αρχών και προϋποθέσεων της διεθνούς νομιμότητας. Εμείς, επιπλέον, για πρώτη φορά δεν εμμένουμε σε μια λειτουργική βιώσιμη λύση εντός ενός πραγματικά ενιαίου κράτους και αποδεχόμαστε, ουσιαστικά, να συζητήσουμε με όρους νομιμοποίησης των τετελεσμένων της βίας.

Και μόνο η έναρξη διαπραγματεύσεων με αυτά τα δεδομένα θα δημιουργήσει απίστευτες αρνητικές δυναμικές που θα μας συνθλίψουν πολιτικά, διπλωματικά και διαπραγματεύσεις. Εκτός του ότι η διαδρομή του κυπριακού μετά το 1977 καταμαρτυρεί τι έπεται, το καταμαρτυρούν επίσης όλες οι άλλες διεθνείς διενέξεις. Ποτέ και κανείς σώφρων δεν δέχεται να συρρικνωθεί η πολιτική κυριαρχία και η δημοκρατική αρχή γιατί αυτό μαζί με τις εγγυήσεις (και όχι μόνο αλλά και τα στρατηγικά παίγνια της Τουρκίας και άλλων) οδηγεί σε μοιραίους προσανατολισμούς.

Αυτό που στην παρούσα συγκυρία επιτυγχάνει η Τουρκία με τον μοιραίο άνθρωπο στην εξουσία είναι η δυνατότητα που θα της δοθεί μέσα από τις διαπραγματεύσεις που έπονται να εμπεδωθεί ως ο στρατηγικός κυρίαρχος της Κύπρου. Η δική μας παρουσία εκεί, πολιτικά και στρατηγικά μιλώντας, θα είναι υπό αίρεση. Θα είμαστε στο τραπέζι του Προκρούστη ενός εύκολου για την Άγκυρα θύματος υποψήφιου για ολοκληρωτική εθνοκάκαθαρση. Αφορμές δεν χρειάζονται. Τις δημιουργούν όπως συμβαίνει αυτή την στιγμή σε τόσες άλλες χώρες εκτός και εάν στην Ουκρανία, Συρία κτλ όλα όσα βλέπουμε είναι … αυθόρμητα (δέστε την καταπληκτική ανάλυση http://www.ifestosedu.gr/55SoftPower.htm). Όσοι ενδιαφέρεστε τι μεθοδεύσεις λαμβάνουν χώρα αυτή την στιγμή διαβάστε προσεκτικά αυτό το κείμενο.

Μια μόνο διέξοδος υπάρχει. Επειδή ο νυν πρόεδρος της Κύπρου αθέτησε τις υποσχέσεις του προς τους ψηφοφόρους να παραιτηθεί και να ζητήσει ανανέωση της θητείας του. Η κοινωνία για λόγους αυτοσυντήρησης πρέπει να πιέσει ασφυκτικά γι’ αυτό.

Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/10134

β) Σ. Καλεντερίδης 

Κυπριακό: Η ώρα της ...τελικής λύσης, "φύλακες γρηγορείτε"!!!

 

Η φωτογραφία δείχνει καθαρά ποιος είναι ο στόχος. Το 1960 όλο το νησί ήταν ελληνικό. Το 1974 χάθηκε το 40%, τώρα θα χαθεί ολόκληρο.

Του Σάββα Καλεντερίδη

Στο άρθρο μας της Παρασκευής προαναγγείλαμε μια συνοπτική εκτίμηση καταστάσεως, για να συμβάλουμε κι εμείς στον προβληματισμό που -ελπίζουμε- θα αναπτυχθεί στην κυπριακή και ελλαδική κοινωνία των πολιτών. Σημειώνουμε ότι συμπεριλαμβάνουμε και την ελλαδική όχι μόνο γιατί το Κυπριακό είναι ένα εθνικό θέμα, αλλά γιατί το «μοντέλο» που θα αποδεχτούμε να εφαρμοστεί στην Κύπρο, μετ’ ου πολύ θα χτυπήσει και την πόρτα της Ελλάδας.

Για να φθάσουμε στο σήμερα, θα πρέπει πρώτα να δούμε πώς φθάσαμε ως εδώ και κυρίως πώς και γιατί έγινε η εισβολή και κατοχή, της οποίας η Τουρκία ήταν ενεργούμενο.

Η Κύπρος καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς του 1571 και δόθηκε στους Άγγλους το 1878, με ετήσιο ενοίκιο 92.000 χρυσές λίρες, για να προσαρτηθεί από το Ηνωμένο Βασίλειο το 1914, όταν η Τουρκία είχε επιλέξει το αντίπαλο στρατόπεδο, στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Από τότε το Λονδίνο είχε αξιολογήσει την ανυπολόγιστη στρατηγική και γεωπολιτική αξία της Κύπρου, αξία που απέκτησε άλλη βαρύτητα και διάσταση με την «ανακάλυψη» των ενεργειακών κοιτασμάτων στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της.

Οι Έλληνες της Κύπρου, χωρίς να υπάρχει κάποιο σχέδιο που να εκπορεύεται από τη ...Μεγάλη Ιδέα, πράττοντας το αυτονόητο, από την πρώτη στιγμή της προσάρτησης της Κύπρου στο Ηνωμένο Βασίλειο, άρχισαν να αποζητούν την ελευθερία και την Ένωση με την Ελλάδα. Όμως το Λονδίνο ήταν αποφασισμένο να την κρατήσει πάση θυσία (άλλων) και όταν με τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου διαπίστωσε ότι η Ελλάδα, που κατέβαλε το υψηλότερο τίμημα μεταξύ των συμμάχων στον συγκεκριμένο πόλεμο, θα διεκδικούσε με αξιώσεις την προσάρτηση της Κύπρου, προκάλεσε τον Εμφύλιο, από τις τραγικές συνέπειες του οποίου η Ελλάδα δεν έχει κατορθώσει να απαλλαγεί μέχρι σήμερα.

Ακολούθησε ο επικός εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ, ο οποίος ήταν τόσο αποτελεσματικός, που ανάγκασε το Λονδίνο να εμπλέξει τον τουρκικό παράγοντα για να αποφευχθεί η «απώλεια» της Κύπρου. Αφού λόγω Κυπριακού θυσιάστηκαν οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου στο βωμό των γεωπολιτικών συμφερόντων του Λονδίνου και της Ουάσιγκτον, που εν τω μεταξύ μπήκε στο «παιχνίδι» μέσω ΝΑΤΟ, ήλθαν ως «λύση» οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, οι οποίες δημιουργούσαν προϋποθέσεις για συνεχή επικυριαρχία και έλεγχο της Κύπρου από τον ...διεθνή παράγοντα.

Παρά τη «σημαδεμένη» λύση των προειρηθεισών συμφωνιών, η Κυπριακή Δημοκρατία σταδιακά άρχισε να γίνεται και πάλι απειλή για τα γεωπολιτικά συμφέροντα του ...διεθνούς παράγοντα, αφού ο δυναμισμός των ελληνοκυπρίων έθετε σε κίνδυνο τον έλεγχο του νησιού από αυτόν.

Έτσι, όπως και το 1955, ο διεθνής παράγων, με φανερό πρωταγωνιστή την πιο εγκληματική μορφή του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα για μας τους Έλληνες, τον Χένρυ Κίσινγκερ, έβαλε και πάλι στο παιχνίδι το εύκολο ενεργούμενο, την Τουρκία, που είχε ως αποτέλεσμα την εισβολή και κατοχή του 40% του νησιού το 1974.

Μέσα από τις στάχτες της εισβολής και κατοχής, η Κυπριακή Δημοκρατία αναγεννήθηκε και μετεξελίχθηκε σε ένα αμιγές και οικονομικά ισχυρό ελληνικό κράτος, το οποίο μάλιστα σταδιακά άρχισε να αποκτά αξιόμαχο στρατό, πολεμικό ναυτικό και στοιχεία πολεμικής αεροπορίας.

Και όταν το κράτος αυτό, εισήλθε στην Ε.Ε. και συνήψε συμφωνίες που άνοιξαν το δρόμο για την εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων ενεργειακών αποθεμάτων στην κυπριακή ΑΟΖ, τότε το πράγμα άρχισε να γίνεται επικίνδυνο.

Μπορούμε, λοιπόν, να συμφωνήσουμε ότι η Ε.Ε. και τα ενεργειακά είναι δυο παράγοντες που άλλαξαν ριζικά τις παραμέτρους του Κυπριακού, με ορατό πλέον τον κίνδυνο για τον ...διεθνή παράγοντα να χάσει τον έλεγχο το παιχνιδιού.

Αν δεχτούμε το ως άνω σκεπτικό, το διαχρονικό πρόβλημα στο Κυπριακό Ζήτημα είναι ο ελληνικός παράγοντας της Κύπρου, που πάντα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ακόμα και μετά από τραγωδίες, καταφέρνει να κυριαρχεί και να θέτει σε κίνδυνο τον έλεγχο του νησιού από τις γνωστές δυνάμεις.

Άρα, αυτό που θα δούμε να εκτυλίσσεται στη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού το επόμενο διάστημα, είναι η «διευθέτηση» για μια ακόμα φορά αυτού του ενοχλητικού ζητήματος. Δηλαδή, πώς θα αποδυναμωθεί καθοριστικά ο ελληνικός παράγοντας του νησιού, για να μην προκύπτει κάθε τρεις και λίγο το ίδιο πρόβλημα και να χρειάζονται και πάλι «διευθετήσεις».

Με άλλα λόγια, θα επιδιωχθεί η ...τελική λύση, που δεν είναι άλλη από τη δημιουργία κατάλληλων συνθηκών, που στην ουσία θα εξαφανίσουν τον ελληνισμό από το νησί.

Και όπως είπαμε στην αρχή, το μοντέλο που θα εφαρμοστεί στην Κύπρο, μετ’ ου πολύ θα κτυπήσει και την πόρτα της Ελλάδος.

Γι’ αυτό, «φύλακες γρηγορείτε»...

Περισσότερα: http://www.infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/02/blog-post_6367.html#more

Περί ελευθερίας...

Δεν απαιτείται πλειοψηφία για την επικράτηση, αλλά μάλλον μια οργισμένη, ακούραστη μειοψηφία, παθιασμένη να βάζει φωτιές ελευθερίας στους θαμνότοπους στα μυαλά των ανθρώπων. (Σάμιουελ Άνταμς, 1722-1803)

Υγεία και κουπί...!

Αν συνεχίσεις έτσι...ούτε υγεία δε θάχεις βρε κακομοίρη...!

"Η εύθυμη πλευρά του φεγγαριού"

Η ανάρτηση του συν. Κώστα Ευσταθίου ως μελους του ΔΣ στην ιστοσελίδα του ΣΣΤΕ...

Σε αυτό το άλλο Σύμπαν  που κατοικοεδρεύει το προεδρείο του ΔΣ του Συλλόγου μας, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ στην Κίνησή μας "Εν Δράσει Συνταξιούχοι Τραπέζης της Ελλάδος" να δημοσιεύει της ανακοινώσεις της, στην ιστοσελίδα του Συλλόγου, ως Κίνηση..! Επιτρέπεται μόνο η δημοσιοποίηση των απόψεων του εκπροσώπου της στο ΔΣ...
Προφανώς, οι συνάδελφοι του προεδρείου αντιλαμβάνονται έτσι και την υπόσταση των δικών τους κινήσεων - δηλαδή ως κίνηση του Γοζαδίνου, του Πετρόπουλου, του Μαχαίρα κλπ...

Ακολουθεί το κείμενο που ανάρτησε ο συνάδελφος Κώστας Ευσταθίου, ως εκπρόσωπος της κίνησής μας στην ιστοσελίδα του Συλλόγου μας:

Αθήνα, 7 Φεβρουαρίου 2014

Οι "ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ" είναι παρόντες

Συνάδελφοι Συνταξιούχοι,

Χρειάσθηκε να περάσουν σχεδόν τέσσερες μήνες από το πραξικόπημα της καθαίρεσής μου, από τη θέση του Αντιπροέδρου ι του εκπροσώπου στο Συμβούλιο Ασφάλισης, για να μου δοθεί το δικαίωμα να απευθυνθώ σε εσάς μέσω του Ιστολογίου του Συλλόγου. Όχι μόνο αγνοήθηκε επί τετράμηνο το αυτονόητο δικαίωμα της ενημέρωσης των συναδέλφων, αλλά παραμένει και σήμερα η άρνηση αντιμετώπισης με ισοτιμία και ισονομία με τις άλλες Κινήσεις του Συλλόγου, της Κίνησης "ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ" ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΤΡΑΠΕΖΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, την οποία πλέον εκπροσωπώ ως εκλεγμένος σύμβουλος στο Δ.Σ. του Σ.Σ.Τ.Ε.

Η Κίνηση "ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ" Συνταξιούχοι Τραπέζης της Ελλάδος, η οποία έχει συγκροτηθεί με δημόσιες διαδικασίες που έλαβαν χώρα στη Λέκκα 23/25 και λειτουργεί με ευθύνη η Ομάδα Συντονισμού που απαρτίζεται από τους παρακάτω συναδέλφους : Αναγνωστοπούλου Δήμητρα, Βαξεβανάκη Έλλη, Δεληπέτρος Δημήτρης, Ευσταθίου Κώστας, Καραγιάννης Ιπποκράτης, Καραφωτιά Φωφώ, Κουλούρης Γιώργος, Κωνστανταράκη Εύα, Μαγκλάρας Κώστας, Μελισσείδου Ελένη, Μοσχονησίου Βάσω, Μπαλαούρας Μάκης, Μπουλαλά Αγγελική, Νέστωρας Γιώργος, Παπαμάργαρης Χάρης, Πατσιλίβα Μαργαρίτα, Χατούπη Μαρία, είναι υπαρκτή και δραστήρια.

Η σημερινή πλειοψηφία του Διοικητικού Συμβουλίου, ως άλλοι Ιεροεξεταστές, αρνούνται να αναγνωρίσουν, σε μια συλλογικότητα συνταξιούχων συναδέλφων που συγκροτήθηκε και δραστηριοποιείται δημόσια και δημοκρατικά, το δικαίωμα της ισότιμης και ισόνομης χρήσης των συλλογικών εν γένει διευκολύνσεων που έχουν και οι υπόλοιπες Κινήσεις. Θεωρούν πως απαγορεύοντας την ταχυδρόμηση των ανακοινώσεών μας, αρνούμενοι να συμπεριλάβουν την Κίνησή μας στο ίδιο πλαίσιο με αυτό των υπολοίπων Κινήσεων αλλά ως “Aπόψεις Μέλους Διοικητικού Συμβουλίου κ. Κώστα Ευσταθίου” και πιέζοντας τα Τοπικά Παραρτήματα να μην ενημερώνουν τους συνταξιούχους συναδέλφους για τη δράση μας, θα αποτρέψουν να έρθει σε γνώση των συναδέλφων μας αυτό που έχει γεννηθεί στη συλλογική μας πραγματικότητα.

Συνάδελφοι Συνταξιούχοι,

Θα ήθελα εκ μέρους της Ομάδος Συντονισμού να διαβεβαιώσω όλους τους συναδέλφους, πως όλοι όσοι συγκροτήσαμε αυτή την Κίνηση, επιμένουμε σε αυτό που για πολλούς από εμάς αποτέλεσε και την αφετηρία της προηγούμενης συμβολής μας στη Ν.Σ.Ε
Η μετατροπή της τελευταίας σε ΠΑΣΚΕ Συνταξιούχων, δεν αναιρεί την ανάγκη επιμονής μας στην υπέρβαση των κομματικών - παραταξιακών διαχωρισμών και την κατάκτηση μιας ανεξάρτητης ενότητας στην εποχή μάλιστα της κατάρρευσης του πάλαι ποτέ δικομματισμού υπό το βάρος της δυσοσμίας των σκανδάλων και της διαφθοράς, αλλά και των μνημονιακών πολιτικών που μας επέβαλαν.

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς,
Ευσταθίου Κώστας,
Μέλος του Δ.Σ του Σ.Σ.Τ.Ε και εκπρόσωπος σε αυτό της Κίνησης “ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ” ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΤΡΑΠΕΖΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ...!

 

"Η εύθυμη πλευρά του φεγγαριού"

ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΠΕΡΑΣΕ ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ..!

Άνευ σχολίων...!
 
1. Ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΘΗΤΕΙΑΣ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΣΥΝΤΑΞΗ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ 
  
2. ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ. ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ (ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΠΑΡΟΝ, ΜΕΛΛΟΝ) ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΣΤΗΝ ΙΣΧΥΟΥΣΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΑΜΕΣΑ. Ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΘΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΩΝ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ. ΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΣΚΟΠΟ.
 
3. ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΛΟΥΝ ΣΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΤΟΥΣ ΟΠΩΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΙΣΠΑΝΟΙ
 
4. ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΠΑΥΟΥΝ ΝΑ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ ΤΟΥΣ.
 
5. ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΧΩΡΟΥΝ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΙΣΠΑΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
 
6. ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΘΑ ΥΠΟΚΕΙΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΑΚΡΙΒΩΣ   ΝΟΜΟΥΣ  ΟΠΩΣ  ΚΑΙ  ΟΙ  ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ  ΙΣΠΑΝΟΙ.
 
7. ΤΟ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ.
  
ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΟΥΝ ΤΙΣ ΘΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ( ΟΧΙ  ΠΑΝΩ  ΑΠΟ  ΔΥΟ ) ΚΑΙ  ΜΕΤΑ  ΝΑ  ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ  ΝΑ  ΨΑΧΝΟΥΝ  ΓΙΑ  ΔΟΥΛΕΙΑ . 
 
 
ΤΟ ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
 
Ley de Reforma del Congreso de 2011 (enmienda de la Constitución de España)

1. El diputado será asalariado solamente durante su mandato. Y no tendrá jubilación proveniente solamente por el mandato.
2. El diputado contribuirá a la Seguridad Social. Todo el mundo (pasado, presente y futuro) actualmente el fondo de jubilación del Congreso pasará al régimen vigente de la Seguridad Social inmediatamente. El diputado participará de los beneficios dentro del régimen de la Seguridad Social exactamente como todos los demás ciudadanos. El fondo de jubilación no puede ser usado para ninguna otra finalidad.
3. El diputado debe pagar su plan de jubilación, como todos los españoles.
4. El diputado dejará de votar su propio aumento de salario.
5. El diputado dejará su seguro actual de salud y participará del mismo sistema de salud que los demás ciudadanos españoles
6. El diputado debe igualmente cumplir las mismas leyes que el resto de los españoles
7. Servir en el Congreso es un honor, no una carrera. Los diputados deben cumplir sus mandatos (no más de 2 legislaturas), después irse a casa y buscar emple

Ελληνική επικαιρότητα...

Βροχή από πέτρες...
Σας θυμίζει τίποτα..;

Καλό θα είναι να διαλέξουμε ένα άλλο είδος άμυνας...

"Η εύθυμη πλευρά του φεγγαριού"