Όμως, από ανάπτυξη πάμε καλά..!

Ίλιον - Καναδάς...με συνοπτικές διαδικασίες..!!

Λυπηρός ο Χατζηαβάτης… Ο Μπάρμπα Γιώργος όμως..;;

άρθρο της συν. Εύας Κωνστανταράκη

Στο εφημεριδάκι της ΕΣΑΚΣ  του Οκτωβρίου 2014,  είδαμε με ικανοποίηση το αίτημα της  Κίνησής μας  για  προσαρμογή   των  οφειλόμενων ποσών και των αντίστοιχων δόσεων  των στεγαστικών δάνειων με βάση τις σημερινές  πραγματικές  άξιες των ακίνητων,  να υιοθετείται και από την ΕΣΑΚ.  Είδαμε  επίσης πως προβάλλουν και αυτοί  διεκδικήσεις  όπως της καταβολής των Δώρων, της μείωσης των δόσεων για όλα τα δάνεια, της  μείωση των επιτοκίων κ.ά...

Μας  δημιούργησε όμως  απορίες και «περίεργα» συναισθήματα  το ίδιο εφημεριδάκι,  όταν μας πληροφορεί  πως κατά τη συνάντηση του ΔΣ  στις 29/7/2014 με τον Διοικητή  κ Στουρνάρα, όλες οι κινήσεις  στις τοποθετήσεις τους «Άγγιξαν τα όρια της Χατζηαβατικής συμπεριφοράς», εκτός  της  ιδίας  αλλά και της ΠΑΣΚΕ(!). Ως γνωστόν,  στους συνταξιούχους η ΠΑΣΚΕ κρύβεται  πίσω από το όνομα της κίνησης Νέα Συνδικαλιστική Ενότητα, της οποίας το τίτλο οικειοποιήθηκε.  Προφανώς  κατά την ΕΣΑΚ,  η ΠΑΣΚΕ  δεν είναι πλέον υποταγμένη στη κυβερνητική πολιτική  όπως οι υπόλοιποι τους οποίους καταγγέλλει.  Επομένως δεν ισχύει πλέον για αυτή η λογική  του «πέντε κόμματα δύο πολιτικές»…

Είναι φανερό πως  η  «κάλυψη»  του προέδρου, σύμφωνα πάντα με τη λογική της ΕΣΑΚ και όχι τη δική μας, αλλά και η ανυπαρξία  διαφωνίας  στην αυταρχική συμπεριφορά του προέδρου του ΣΣΤΕ που  απορρίπτει  ετσιθελικά τη συζήτηση   θεμάτων που αφορούν διεκδίκηση μέτρων άμεσης ανακούφισης που έθεσαν οι σύμβουλοι των ¨ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ ¨ και της ΕΣΑΚΣ  με επιστολή  τους προς το Δ.Σ. του ΣΣΤΕ, αντιστρατεύονται τα όσα οι ίδιοι γράφουν στο εφημεριδάκι τους για ανατροπή των μνημονίων…

Το πρώτιστο καθήκον των ψηφισμένων εκπροσώπων  δεν είναι οι κορώνες και οι γενικολογίες που μας επιτρέπουν «το στρίβειν δια του αρραβώνος», αλλά να υπερασπιζόμαστε τα συμφέροντα αυτών που εκπροσωπούμε, γιατί γνωρίζουμε πως  μόνο οι όρθιοι άνθρωποι μπορούν να  συμπαρασταθούν προς τις άλλες κοινωνικές ομάδες. 

Τέλος δεν μπορεί να μένουμε απαθείς στον αυταρχισμό από όπου και αν προέρχεται. Οφείλουμε και θέλουμε, μετά από τόσο μακριά πορεία  του ανθρώπου στη  ΓΗ, με συγκλονιστικούς αγώνες απέναντι στον αυταρχισμό και την ανελευθερία, να αγωνιζόμαστε για τον ελεύθερο Άνθρωπο, εναντίον κάθε δύναμης που μας θέλει σκυμμένα  και φοβισμένα  ανθρωποειδή.

Εύα  Κωνστανταράκη

Μέλος της Ομάδος Συντονισμού των ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ Συνταξιούχων της ΤτΕ

Δώσε το σπίτι σου, για να αυξήσεις τη... σύνταξή σου

Ξεπουληθείτε εντελώς, δώστε ακόμα και το σπίτι σας, πετάξτε στο δρόμο τα άνεργα παιδιά σας - κι εμείς θα σας δίνουμε κάποια ψίχουλα, ίσα για να μην ψοφήσετε...
Συμφωνία με τον διάβολο;
Όχι, συμφωνία με τα κεφάλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης..!

Ακολουθεί το άρθρο του Δημήτρη Κατσαγάνη
CAPITAL.gr

Ακόμα και την πρώτη κατοικία θα μπορούσε να πάρει η τράπεζα από έναν φτωχό συνταξιούχο. Όχι γιατί ο τελευταίος δεν μπορεί να εξοφλήσει το δάνειο που πήρε από την τράπεζα, αλλά γιατί ο ίδιος ο συνταξιούχος θέλει να αυξήσει το εισόδημά του, συμφωνώντας να του πάρει η τράπεζα το σπίτι μελλοντικά, αρκεί αυτή μέχρι τότε να του χορηγεί ένα ποσό χρημάτων ικανό για να μπορεί ο ηλικιωμένος να αντεπεξέλθει οικονομικά στις ανάγκες της ζωής...

Αυτό προτείνει η Ευρωπαϊκή Ένωση ως έσχατη λύση στο οικονομικό πρόβλημα των συνταξιούχων, που ειδικά σε χώρες που έχουν ενταχθεί στο Μνημόνιο –όπως η Ελλάδα– έχουν δει τις αποδοχές τους από τα Ταμεία στα οποία είναι ασφαλισμένοι να μειώνονται κατά τουλάχιστον 15% κατά το διάστημα 2010-2013.

Σύμφωνα με όσα προβλέπει χαρακτηριστικά η ευρωπαϊκή «Λευκή Βίβλος» για τις συντάξεις, προκειμένου να ενισχυθεί η «συμπληρωματική συνταξιοδοτική αποταμίευση», «υπάρχουν μέσα (π.χ., αντίστροφα ενυπόθηκα δάνεια) που επιτρέπουν τη μετατροπή των περιουσιακών στοιχείων (γενικά, της κατοικίας) σε πρόσθετο εισόδημα συνταξιοδότησης».

Αυτή η πρόβλεψη, σύμφωνα με τη «Λευκή Βίβλο», εντάσσεται μεταξύ άλλων μορφών «συσσώρευσης περιουσιακών στοιχείων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη διατήρηση του βιοτικού επιπέδου μετά τη συνταξιοδότηση», εκτός από «επαγγελματικές και προσωπικές συντάξεις και ασφάλειες ζωής»...

Αρμόδιο στέλεχος του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδας (ΙΜΕ-ΓΣΕΒΕΕ) εξηγεί στο «Κ», έπειτα από εκτεταμένη έρευνα την οποία έκανε γύρω από το θέμα αυτό, πως:

- Αυτή η πρόταση της Ε.Ε. σημαίνει πως, αν κάποιος συνταξιούχος επιθυμεί να αυξήσει τις αποδοχές του, μιας και η σύνταξή του δεν του αρκεί για ζήσει, μπορεί να κάνει μια συμφωνία με μια τράπεζα, με την οποία η τελευταία θα του πληρώνει ένα ποσό ως συμπληρωματικό εισόδημα στη σύνταξή του, με αντάλλαγμα το ίδιο το σπίτι μετά το πέρας της ζωής του συνταξιούχου.

- Σημειώνεται πως στη συμφωνία μεταξύ τράπεζας και συνταξιούχου μπορεί να υπάρχει ο όρος πως, μετά την αποβίωση του τελευταίου, θα μπορούν οι επίδοξοι κληρονόμοι του να ανακτήσουν την κυριότητα του σπιτιού του συνταξιούχου, επιστρέφοντας στο ακέραιο το σύνολο των ποσών που έδινε η τράπεζα σ’ αυτόν καθ΄ όλη τη διάρκεια της ισχύος της συμφωνίας.

- Η κοινοτική αυτή πρόταση έχει τον κωδικό τίτλο «αντίστροφο ενυπόθηκο δάνειο», ακριβώς γιατί ο συνταξιούχος βάζει υποθήκη το σπίτι του για να αυξήσει το τρέχον εισόδημά του και όχι ως εγγύηση για το ενδεχόμενο μη εξυπηρέτησης του στεγαστικού, καταναλωτικού ή επιχειρηματικού δανείου του.

Διέξοδος

Η πρόταση αυτή, σύμφωνα με πληροφορίες του «Κ», έχει αρχίσει να συζητείται ολοένα και περισσότερο στις Βρυξέλλες, ως μια από τις πιθανές διεξόδους στην ολοένα μεγαλύτερη ένδεια που αντιμετωπίζουν οι συνταξιούχοι, ειδικά στην Ελλάδα.

Η επερχόμενη εφαρμογή του νόμου 3863/2010 για το ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό (από την 1η Ιανουαρίου του 2015) σε συνθήκες ελλειμμάτων 1% του ΑΕΠ στα Ταμεία και νέας «έκρηξης» του πλήθους των συνταξιούχων αναμένεται να εντείνει τις πιέσεις πάνω στις συντάξεις, κυρίως τις επικουρικές, σημειώνουν στελέχη του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης στο «Κ». Η ρήτρα «μηδενικού ελλείμματος», που ισχύει στο Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης (ΕΤΕΑ), την ίδια στιγμή που τα έσοδα από ασφαλιστικές εισφορές δεν φαίνεται να ανακάμπτουν, μπορεί να οδηγήσει το 2015-2016 σε νέες, και μάλιστα αλλεπάλληλες, περικοπές των επικουρικών συντάξεων. Γι’ αυτό έχει χτυπήσει «καμπανάκι» στη ΓΣΕΒΕΕ, που εκτιμά πως οι συντάξεις του Οργανισμού Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών, και ειδικά εκείνων που προέρχονται από το παλιό ΤΕΒΕ, θα είναι οι πρώτες που θα περικοπούν έως 20%-25%. Αντ’ αυτού, βέβαια, δεν θα ήθελαν στη ΓΣΕΒΕΕ να δουν τις περιουσίες των μελών τους να πηγαίνουν στις τράπεζες, όπως προτείνει η Ε.Ε. ως αντίβαρο στη μείωση των συντάξεων.

Στη «Λευκή Βίβλο» της Ε.Ε. για τις συντάξεις αναφέρεται πως, «παρόλο που οι πρόσφατες μεταρρυθμίσεις στον τομέα των δημόσιων συντάξεων έτειναν προς τη βελτίωση ή τη διατήρηση της προστασίας από τη φτώχεια, οι περισσότερες από αυτές τις μεταρρυθμίσεις θα έχουν ως αποτέλεσμα χαμηλότερα ποσοστά αναπλήρωσης (συντάξεις σε σχέση με προηγούμενες αποδοχές) στο μέλλον». Έτσι, από τη ΓΣΕΒΕΕ δεν αποκλείουν η πρόταση για την παροχή «αντίστροφων ενυπόθηκων δανείων» να κατέβει και... νοτιότερα των Βρυξελλών, και συγκεκριμένα στην Αθήνα, δεδομένου πως εδώ υπάρχει ένας εκρηκτικός συνδυασμός δραματικής μείωσης των συνταξιοδοτικών εισοδημάτων και εκτίναξης των «κόκκινων δανείων». Εξάλλου, από τη μια μεριά η δραματική μείωση των εισοδημάτων στην Ελλάδα και από την άλλη η εν εξελίξει αναδιάρθρωση του χώρου της ιδιωτικής ασφάλισης δεν επιτρέπουν –μεσοπρόθεσμα, τουλάχιστον– την ανάπτυξη της τελευταίας, παραδέχονται κορυφαία στελέχη της ασφαλιστικής αγοράς στο «Κ».

Η ίδια η «Λευκή Βίβλος» της Ε.Ε. για τις συντάξεις προβλέπει ότι «μερικές χώρες έχουν θεσπίσει μέτρα για τη συμπλήρωση των δημόσιων διανεμητικών συνταξιοδοτικών τους συστημάτων με ιδιωτικά ασφαλιστικά συστήματα, αλλά υπάρχει ευρύ πεδίο για περαιτέρω ανάπτυξη ευκαιριών για επικουρική συνταξιοδοτική αποταμίευση σε πολλά κράτη-μέλη. Αυτό προϋποθέτει, ωστόσο, ότι τα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά συστήματα θα γίνουν ασφαλέστερα και οικονομικά αποδοτικότερα, καθώς και πιο συμβατά με τις ευέλικτες αγορές εργασίας και την κινητικότητα.

ΠΡΟΣΟΧΗ: "ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ" ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑΣ...

Γερμανοί συνδικαλιστές ρίχνουν φως στις προθέσεις της Task Force:

Το γερμανικό υπουργείο Yγείας έχει αναλάβει να συμβουλεύσει τις ελληνικές αρχές ώστε να αναμορφωθεί το ελληνικό σύστημα υγείας υπό τα γερμανικά πρότυπα. Αυτό που η κυβέρνηση συμφώνησε να εισαγάγει στην Ελλάδα δεν είναι π.χ. το γερμανικό επίτευγμα της καθολικής ασφαλιστικής κάλυψης του πληθυσμού.

Αυτό που θα αντιγράψουμε είναι το πιο αμφιλεγόμενο κομμάτι του γερμανικού συστήματος- υπεύθυνο για τον τρομακτικό αποδεκατισμό του νοσηλευτικού προσωπικού και για τα “ματωμένα εξιτήρια” ασθενών των οποίων η ανάρρωση δεν συμμορφώθηκε προς τον προβλεπόμενο προϋπολογισμό. Ενα σύστημα που από την εφαρμογή του, το 2003, όχι μόνο δεν μείωσε το κόστος του γερμανικού συστήματος υγείας αλλά ούτε καν έκαμψε τους ρυθμούς αύξησης του κόστους.

Οι Κάλε Κούνκελ και Κρίστιαν Γκόνταου, στελέχη του συνδικάτου Ver.di στον τομέα της υγείας, είδαν αρκετά στο ταξίδι τους στην Ελλάδα, στις αρχές Οκτωβρίου. Αυτό που επεσήμαναν είναι ότι πολλοί ασχολούνται, και δικαίως, με τα άμεσα προβλήματα του κλάδου, τις περικοπές μισθών, υγειονομικού προσωπικού και χρηματοδότησης, την ώρα που σε υψηλότερο επίπεδο μπαίνουν οι βάσεις για την μόνιμη υποβάθμιση του συστήματος υγείας- ακόμη και όταν η λιτότητα παρέλθει.

Το γερμανικό σύστημα, που βασίζεται στα “DRGs” (ομάδες διαγνώσεων) δεν χρηματοδοτεί τα δημόσια νοσοκομεία με βάση τα έξοδά τους αλλά με βάση μία εργοστασιακή λογική τυποποίησης, σύμφωνα με την οποία όλοι οι ασθενείς που υποφέρουν από συγκεκριμένη πάθηση έχουν τις ίδιες ανάγκες, που κοστολογούνται με τον ίδιο τρόπο. Είτε ένας ασθενής νοσηλευτεί τέσσερις ημέρες, είτε δύο εβδομάδες, το νοσοκομείο θα εισπράξει από το ασφαλιστικό ταμείο το ίδιο ποσό, αυτό που αντιστοιχεί στην διάγνωσή του. Είτε μείνει στην εντατική μία ημέρα είτε μείνει τρεις, η αποζημίωση του νοσοκομείου θα είναι ίδια.

“Νοσηλεύτριες μας λένε ότι πλέον περιθάλπουν στους θαλάμους ασθενείς που πριν δέκα χρόνια θα ήταν οπωσδήποτε στην εντατική”, λέει ο Γκόνταου. “Φτιάχνουν έναν “κυλιόμενο διάδρομο” ασθενών. Δεν κοιτάς την ξεχωριστή κατάσταση του κάθε ασθενή, προσπαθείς να τον ταιριάξεις μέσα στο σύστημα. Και αυτό οδηγεί σε καταστάσεις που οι ασθενείς παίρνουν εξιτήριο πιο νωρίς από ότι πρέπει”, προσθέτει.

“Επειδή τα τελευταία χρόνια το ποσό που λαμβάνουν τα νοσοκομεία για τις υπηρεσίες τους αυξάνεται λιγότερο από το κόστος των υπηρεσιών, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος. Τα νοσοκομεία μπορούν να επιβιώσουν μόνο αυξάνοντας τον αριθμό των περιστατικών που περιθάλπουν”, αναφέρει κοινοβουλευτική ερώτηση βουλευτών της γερμανικής αντιπολίτευσης που υποβλήθηκε πέρυσι. “Είτε πρέπει να περιθάλπουν περισσότερους ασθενείς, είτε οι θεραπείες να γίνονται πιο επεμβατικές”, σημειώνουν οι ερωτώντες βουλευτές.

Η κυβέρνηση της Γερμανίας αναγνώρισε εμμέσως ότι υπάρχει πρόβλημα, αναφέροντας στην απάντησή της, με ημερομηνία 14/8/2013 ότι “δρομολογούνται τα πρώτα μέτρα ώστε να καταργηθούν τα κίνητρα για μη ιατρικώς ενδεδειγμένους χειρισμούς”. Συνοψίζοντας μελέτη που έγινε από τους ίδιους τους διαχειριστές του συστήματος, η γερμανική κυβέρνηση αναφέρει ότι “στο διάστημα 2006-2008, μόνο το ένα τρίτο της αύξησης της προσφοράς υπηρεσιών μπορεί να εξηγηθεί από την δημογραφική εξέλιξη του πληθυσμού”.

Στο βάθος, ιδιωτικοποίηση

Το σύστημα υποχρεώνει ακόμη και τα δημόσια νοσοκομεία να αποκομίζουν κέρδη από την περίθαλψη των ασθενών, προκειμένου να κλείνουν τις τρύπες της υποχρηματοδότησης των υποδομών τους από τα ομοσπονδιακά κρατίδια. “Όταν μάλιστα τεθεί σε εφαρμογή το “φρένο χρέους”, το 2017, πάρα πολλοί δήμοι και κρατίδια θα κοιτάξουν να ξεφορτωθούν τα νοσοκομεία τους. Η πίεση για ιδιωτικοποίηση θα ενταθεί, γιατί οι κοινότητες θα σκεφτούν πως μπορούν να απαλλαγούν από οικονομικά βάρη και οι κλινικές είναι σίγουρα ένα από αυτά”, σημειώνει ο Κούνκελ, περιγράφοντας το μέλλον του γερμανικού συστήματος αλλά και το μέλλον του ΕΣΥ αν εφαρμοστούν τα DRGs. Πρώτα η ευθύνη για την βιωσιμότητα του κάθε νοσοκομείου μεταφέρεται στο ίδιο το νοσοκομείο, μετά αυτό χρεώνει τα ασφαλιστικά ταμεία με υπηρεσίες που δεν είναι ιατρικά αναγκαίες και βγάζει από τη μύγα ξύγκι για να επιβιώσει χωρίς κρατική χρηματοδότηση, μετά αποτυγχάνει και μετά περνά για ένα κομμάτι ψωμί στα χέρια ιδιωτικών αλυσίδων νοσοκομείων.

Παρόλο που το σύστημα επαινείται για τον υποτιθέμενο “εξορθολογισμό του κόστους” και την “αποτελεσματικότητά” του, τα βάρη που φορτώνει στα ασφαλιστικά ταμεία είναι όλο και μεγαλύτερα. “Παρακολούθησα μια παρουσίαση των ασφαλιστικών ταμείων για το σύστημα που συνόψιζε την εφαρμογή του ως εξής “Πετύχαμε αποτελεσματικότητα και διαφάνεια. Αυτό που πρέπει τώρα να διαχειριστούμε είναι η αύξηση των περιστατικών και η αύξηση του κόστους”, λέει ο Κούνκελ.

Ο θάνατος της νοσοκόμας

Κομβικό ρόλο στο σύστημα αυτό διαδραματίζουν οι γιατροί, οι οποίοι “φέρνουν τα χρήματα” στα νοσοκομεία. Αντιθέτως, το νοσηλευτικό προσωπικό αντιμετωπίζεται ως συμπιέσιμο κόστος. “Οι νοσοκόμες είναι αυτές που μπορούν να πεταχτούν από το σύστημα. Οι γιατροί όχι, γιατί οι γιατροί φέρνουν χρήματα με τις επεμβάσεις. Το να φροντίζεις τους ανθρώπους είναι ένα κόστος που μπορεί να περικοπεί”, επισημαίνει ο Κούνκελ.

Ο Γερμανός συνδικαλιστής εξηγεί ότι η μείωση του νοσηλευτικού προσωπικού στη χώρα του άρχισε όταν καταργήθηκε η υποχρεωτική αναλογία νοσηλευτικού προσωπικού προς ασθενείς το 1996 και εντάθηκε από το 2003, όταν υιοθετήθηκαν τα DRGs. “Ως το 2008 χάσαμε 50.000 νοσηλευτές και νοσηλεύτριες, και οι εργασιακές συνθήκες επιδεινώθηκαν. Πλέον, το 60% ως 70% των νοσηλευτών/τριών λένε ότι δεν μπορούν να κάνουν αυτό που πρέπει για το καλό των ασθενών. Και αν δουλεύουν σε αυτό το σύστημα για χρόνια, αρρωσταίνουν και οι ίδιες. Νοσηλεύτρια ειναι η χειρότερη δουλειά που μπορεί να κάνει κανείς στο γερμανικό σύστημα”, λέει ο Κούνκελ.

Στην Νορβηγία η αναλογία νοσηλευτών προς ασθενείς είναι 1 προς 3. Στην Καλιφόρνια είναι 1 προς 5. Στη ευημερούσα Γερμανία, την πρώτη βιομηχανική δύναμη της Ευρώπης, έχει φθάσει το 1 προς 10. “Εχουμε μια κατάσταση που αυξάνονται τα περιστατικά, αυξάνονται οι γιατροί και μειώνονται οι νοσοκόμες. Από ολόκληρη την Ευρώπη, η Γερμανία εχει την χειρότερη αναλογία ασθενών προς νοσηλευτικό προσωπικό, ακόμη χειρότερη και από την Ελλάδα πριν την κρίση”, σημειώνει ο Γερμανός συνδικαλιστής.

Ως βαλβίδα εκτόνωσης των τρομακτικών πιέσεων προς το νοσηλευτικό προσωπικό χρησιμοποιούνται οι προσλήψεις από το εξωτερικό. “Καταρχήν λίγοι νέοι στη Γερμανία επιλέγουν αυτόν τον κλάδο, ενώ αν το κάνουν, μετά από 5 χρόνια ζητούν μειωμένο ωράριο γιατί είναι αδύνατο να αντεπεξέλθουν σε πληρη απασχόληση, ενώ μετά από 10 χρόνια τα παρατάνε ή φροντίζουν να κάνουν την ίδια δουλειά σε άλλη χώρα, πχ στην Ελβετία”, λέει ο Κούνκελ. “Και τώρα εξάγουμε την γερμανική κρίση στη χώρα σας προσλαμβάνοντας στη Γερμανία τους δικούς σας εκπαιδευμένους νοσηλευτές και στέλνοντάς σας αυτό το υπέροχο σύστημα”.

Περισσότερα: http://left.gr/news/erhomaste-stin-ellada-gia-na-exagoyme-tin-krisi-toy-systimatos-ygeias-mas#sthash.5fNN7KaI.dpuf

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΜΑΝΑΤΙ ΣΤΗΝ ΕΦΟΡΙΑ..!

Η ΕΙΔΗΣΗ από την Ημερησία πρωινή εφημερίδα της Ρόδου ΡΟΔΙΑΚΗ:

Άνεργος πατέρας παρέδωσε το παιδί του στην εφορία μετά από δέσμευση του λογαριασμού του!

Απίστευτες στιγμές εκτυλίχθηκαν χθες στη Ρόδο, όταν άνεργος πατέρας πήγε να παραδώσει το… παιδί του στην εφορία, αφού οι οικονομικές υπηρεσίες είχαν κατασχέσει τα τελευταία του χρήματα από το λογαριασμό του 300 ευρώ που προορίζονταν για τις καθημερινές ανάγκες του παιδιού.
Ο πατέρας πήγε στη ΔΟΥ Ρόδου αφού διαπίστωσε ότι τα χρήματα είχαν κάνει «φτερά» από το λογαριασμό του, όπως αναφέρει η τοπική εφημερίδα «Ροδιακή». Όλα άρχισαν μόλις ο διαζευγμένος πατέρας, ο οποίος διατηρούσε παλαιότερα επιχείρηση αλλά τον τελευταίο καιρό ήταν άνεργος, διαπίστωσε πως οι κρατικές υπηρεσίες του υπουργείου οικονομικών δέσμευσαν σε απίστευτο χρόνο, το ποσό που είχε κατατεθεί στον τραπεζικό του λογαριασμού και προορίζονταν για να καλυφθούν τα έξοδα του μήνα.
Όπως αναφέρει η Ροδιακή, το ποσό είχε κατατεθεί από τη μητέρα του 35χρονου που διαμένει σε άλλη περιοχή της χώρας μας με στόχο να βοηθηθεί ο ίδιος και να μπορέσει να ανταποκριθεί στα καθημερινά του έξοδα. Ο άνδρας έφθασε χθες το πρωί στα γραφεία της Δημόσιας Οικονομικής Εφορίας Ρόδου και αφού κατευθύνθηκε έχοντας στην αγκαλιά του το αγγελούδι του, ενάμιση έτους, το οποίο κοιμόταν στον ώμο του, ανέβηκε τα σκαλιά του πρώτου ορόφου της Δ.Ο.Υ Ρόδου.
Με ήρεμο ύφος, ενημέρωσε τον έφορο ότι βρίσκεται σε πλήρες αδιέξοδο αφού είναι άνεργος εδώ και καιρό και σημείωσε ότι αν τα χρήματα δεν μπορέσουν γρήγορα και πάλι να περάσουν στην κατοχή του, τότε ήταν αποφασισμένος να φθάσει στο σημείο ακόμα και να αφήσει στην Εφορία το παιδί του σε μια καθαρά συμβολική κίνηση διαμαρτυρίας, μια και το ίδιο το κράτος ήταν αυτό που του στέρησε το δικαίωμα ακόμα και να του παρέχει ακόμα και τα ελάχιστα από τα βασικά αγαθά που χρειάζεται ένας άνθρωπος.
Ο έφορος Ρόδου, φανερά έκπληκτος από την κατάσταση που αντιμετώπισε, του εξήγησε αφού κουβέντιασε για μεγάλο χρονικό διάστημα μαζί του, ότι σε βάρος του εφαρμόστηκε η προβλεπόμενη διαδικασία καθώς έχει χρέη προς την Δημόσια Οικονομική Εφορία Ρόδου.
Ο 35χρονος ζήτησε εξηγήσεις για ποιο λόγο του κατέσχεσαν το ποσό και όπως δήλωσε στη «Ροδιακή» λίγο αργότερα, έπεσε από τα σύννεφα όταν τον πληροφόρησαν ότι έπρεπε να… επικαιροποιήσει τον ακατάσχετο λογαριασμό που είχε δηλώσει πριν από αρκετό καιρό!
Τώρα, αναμένεται να γίνει διαδικασία αποδέσμευσης του ποσού αυτού, αλλά οι πιθανότητες να επιστραφεί και πάλι στον λογαριασμό του είναι ελάχιστες.»

Σπαραγμός βρέφους όταν...

Για γέλια και για κλάματα...

Οι ΗΠΑ έχασαν από την Κίνα την πρωτιά...

Οι ΗΠΑ έχασαν από την Κίνα την πρωτιά της παγκόσμιας οικονομικής δύναμης μετά από...142 χρόνια.

Μέχρι το 1872 η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου ήταν η Μεγάλη Βρετανία. Τότε την «προσπέρασαν» οι ΗΠΑ που κράτησαν τα σκήπτρα της κορυφαίας οικονομικής υπερδύναμης στον πλανήτη για πάνω από έναν αιώνα. Μέχρι πρότινος...
Γιατί πλέον, σύμφωνα με στοιχεία του ΔΝΤ, η αξία της αμερικανικής οικονομίας ανέρχεται στα 10,8 τρισ. εκατομμύρια ευρώ. Ο αριθμός είναι τεράστιος, αφήνει όμως την αμερικανική οικονομία πίσω, στη δεύτερη θέση, καθώς στην πρώτη βρίσκεται πλέον η Κίνα με «αξία» 11 τρισεκατομμυρίων ευρώ.

Ο πλούτος της κινεζικής οικονομίας είχε ήδη αρχίσει να αυξάνεται ραγδαία, από τη στιγμή που άρχισε η βιομηχανοποίηση της χώρας, τις τελευταίες δεκαετίες. Σύμφωνα πάντα με το ΔΝΤ, η ψαλίδα αναμένεται να μεγαλώσει ανάμεσα στους δυο παγκόσμιους μονομάχους, με την κινεζική οικονομία να αναμένεται να αγγίξει, σε αξία, τα 16,7 τρισ. το 2019, ενώ η αντίστοιχη των ΗΠΑ θα ανέλθει στα 13,8 τρισ.

Τα νούμερα εξάγονται αφού ληφθεί υπ' όψιν η ισοτιμία αγοραστικής δύναμης (PPP). Σε απλούστερα λόγια αυτός ο όρος εξισώνει την τεράστια διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στα πολύ φθηνά προϊόντα της κινεζικής αγοράς και στα πιο ακριβά της αμερικανικής, καθιστώντας τη μέτρηση πιο πραγματική. Το PPP θεωρείται ο δικαιότερος τρόπος να γίνονται μετρήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο καθώς λαμβάνονται υπ' όψιν τα διαφορετικά κόστη ζωής ανάμεσα στις χώρες. Χωρίς αυτό το δεδομένο η κινεζική οικονομία, υπολείπεται αυτής των ΗΠΑ κατά 6,4 τρισεκατομμύρια ευρώ.

Ειδικοί χαρακτηρίζουν αυτή την πρωτιά ως «συμβολική στιγμή στην παγκόσμια οικονομία». Παρά το γεγονός πως η ανάπτυξη έχει συρρικνωθεί παγκοσμίως, η Κίνα αναμένεται να συνεχίσει να ανεβαίνει μιας και ο ρυθμός ανάπτυξής της μπορεί να πέφτει από 7,4 σε 7,1 για το 2015 αλλά οι ΗΠΑ βρίσκονται πολύ χαμηλότερα με το δικό τους ρυθμό ανάπτυξης να αυξάνεται από το φετινό 2,2 σε 3,1 για το 2015.

Υπάρχει όμως μια ειδοποιός διαφορά στα στοιχεία που αναλύονται. Ο πληθυσμός της Κίνας ανέρχεται σε 1,3 δισ. κατοίκους, τέσσερις φορές περισσότερο από των ΗΠΑ. Αυτό με απλή αναλογική καθιστά τους Αμερικανούς πολίτες μακράν πλουσιότερους από τους Κινέζους, παρά το γεγονός πως η οικονομία τους βρίσκεται πλέον στην πρώτη θέση, αφήνοντας πίσω τις ΗΠΑ, Ινδία, Ιαπωνία, Γερμανία, Ρωσία, Βραζιλία, Γαλλία, Ινδονησία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

(ΠΗΓΗ http://www.newmoney.gr/)

Ερώτημα : 

Θέλουμε μία ανάπτυξη με εξαθλιωμένους πολίτες (εργαζομένους πείνας και πολλαπλασιασμένους ανέργους), ήτοι "κινεζοποίηση" κατά το μοντέλο που πρεσβεύουν τα Μνημόνια, ή...;

Η απάντηση δική σας...

Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΤΗΣ ΤτΕ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΚΡΑΡΕΙΑΣ

Ανακοίνωση της ΠΑΣ της 7/10/2014

Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΤΗΣ ΤτΕ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑΣ

Συνάδελφοι,

Στην προηγούμενη ανακοίνωση μας ασχοληθήκαμε με την τοποθέτηση της νέας Διευθύντριας στη ΔΑΔΟ, χωρίς να αναφερθούμε στο θέμα των βιογραφικών. Αυτό δεν έγινε εκ παραδρομής, αλλά προσδοκούσαμε ότι η Διοίκηση μέσω της ΔΑΔΟ, θα θελήσει να αποκαταστήσει το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της ΤτΕ, με την έκδοση σχετικής εγκυκλίου για το συγκεκριμένο ζήτημα. Έχουμε με σαφήνεια επισημάνει την ύπαρξη θεσμοθετημένων διαδικασιών της Τράπεζας για τη συλλογή των βιογραφικών. Δυστυχώς μέχρι σήμερα τέτοια εγκύκλιος από την πλευρά της ΔΑΔΟ δεν έχει εκδοθεί, ενώ και το Προεδρείο του ΣΥΤΕ με την πρόσφατη ανακοίνωση Νο 53, δεν κατόρθωσε ούτε σε αυτό το ζήτημα να πάρει σαφή θέση. Αντί να απαιτήσει την τήρηση των θεσμικών διαδικασιών και να καλύψει τους συναδέλφους που ζητούσαν την τήρηση τους, «ένιψε τας χείρας του», λέγοντας απλώς ότι η συμπλήρωση των βιογραφικών με την διαδικασία που τελικά έγινε, είναι προαιρετική, παρέχοντας με τον τρόπο αυτό, ουσιαστικά, νομιμοποίηση σε μια εξωθεσμική διαδικασία. Αν όμως υπάρχουν ακόμα κάποιοι συνάδελφοι που αναρωτιούνται, γιατί το Προεδρείο του ΣΥΤΕ τήρησε τη στάση αυτή και ποιους τελικά εξυπηρετεί, εμείς απαντάμε. Τήρησε τη στάση αυτή, γιατί το συγκεκριμένο Προεδρείο, παρά την πίεση των συναδέλφων στις πρόσφατες περιοδείες του για να πάρει σαφή θέση, όπως δείχνει ο βίος και η πολιτεία του, είναι συνηθισμένο στην εξωθεσμική διευθέτηση των ζητημάτων μέσα από τη συνδιοίκηση και τη συνδιαλλαγή, πίσω από τις πλάτες των υπολοίπων μελών του Δ.Σ και των συναδέλφων. Απαιτούμε από όλους τον σεβασμό των θεσμικών διαδικασιών της ΤτΕ, καθώς η τήρησή τους αποτελεί την μόνη ουσιαστική προϋπόθεση διαφάνειας και αξιοκρατίας στο χώρο.

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ ΔΙΝΕΙ ΤΑ ΡΕΣΤΑ ΤΟΥ

Συνάδελφοι,

Παρά τις δηλώσεις του κ. Διοικητή στη συνάντησή του με το Δ.Σ. του ΣΥΤΕ, για πλήρη διαφάνεια και νομιμότητα, με συναντήσεις τόσο του ιδίου όσο και των παραγόντων της ΤτΕ με την παρουσία όλων των εκπροσώπων των Κινήσεων που μετέχουν στο Δ.Σ. του Συλλόγου, φαίνεται πως κάποιοι άλλα προωθούν. Αυτοί που ασφυκτιούν στο φώς της διαφάνειας, μετά την τοποθέτηση νέας Διευθύντριας στη ΔΑΔΟ, επιχειρούν να μας επαναφέρουν στο χθες της ΠΑΣΟΚΙΚΗΣ διαπλοκής και συνδιαλλαγής. Μαθαίνουμε πως άρχισε η παρέλαση στο γραφείο της νέας Διευθύντριας του προέδρου του ΣΥΤΕ κ. Γερανιωτάκη από κοινού με τον παιδονόμο του.

Με τον τρόπο αυτό η ΠΑΣΚΕ αλλά και οι συνοδοιπόροι της επιχειρούν να στείλουν μήνυμα πως αποκαθίσταται το καθεστώς διαπλοκής, αναξιοκρατίας και ρουσφετολογίας, που είχαν επιβάλει στο χώρο. Η πρόφαση των αξιωμάτων είναι προσχηματική και η αντίληψη της διαφάνειας και της νομιμότητας που έθεσε ο κ. Διοικητής, δεν συμβαδίζει με αποκλεισμούς και μυστικές συζητήσεις. Οι συζητήσεις πρέπει να γίνονται παρουσία ΟΛΩΝ χωρίς αποκλεισμούς, όπως εγκαινίασε η νέα Διοίκηση και εφάρμοσε η προκάτοχός της στη ΔΑΔΟ. Κανένας Διευθυντής και καμιά Διευθύντρια δεν δικαιούνται να επιλέγουν το δρόμο των αποκλεισμών, των μυστικών συζητήσεων και των επαφών, με ένα μόνο μέρος συμβούλων, από το σύνολο των μελών του Δ.Σ και μάλιστα κατά παράβαση της πολιτικής που εξήγγειλε ο νέος Διοικητής.

Απευθύνουμε αυστηρή προειδοποίηση προς κάθε κατεύθυνση και ιδιαίτερα προς εκείνους που έχουν την πολιτική ευθύνη για την τήρηση της διαφάνειας και της νομιμότητας στο χώρο της ΤτΕ. Εάν δεν εναρμονισθούν ΑΜΕΣΑ λόγια και πράξεις και η ρεμούλα και η φαυλότητα αποδειχθεί ότι είναι υπέρτερα των αναγκών μιας χώρας που είναι στα βράχια εξ αιτίας και τέτοιων πρακτικών, ο χώρος της ΤτΕ θα πυροδοτηθεί με δική τους αποκλειστικά ευθύνη. Θα ανοίξει το ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ και τότε δεν θα υπάρχει δρόμος επιστροφής για κανέναν. Αν επιμείνουν στην επιστροφή στο παρελθόν της διαπλοκής και της αδιαφάνειας, τότε η ΤτΕ και δικαίως, θα καταστεί ορμητήριο στο δρόμο της ανατροπής της σαπίλας και των κλεπτών. Επί τέλους ας το καταλάβουν ΟΛΟΙ ότι επιστροφή στο χθες δεν υπάρχει. Αργά η γρήγορα τόσο οι συνάδελφοι θα μιλήσουν, αφού σε ελάχιστους μήνες έχουμε εκλογές στο ΣΥΤΕ, όσο και ο λαός μας σύντομα θα στείλει τα απομεινάρια της ρεμούλας και της διαπλοκής στο χρονοντούλαπο της ιστορίας….

 Συνάδελφοι,

Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε ο σημερινός Διοικητής είχαμε τονίσει πως: “Έχοντας ο ίδιος γνώση και άποψη για το χώρο της ΤτΕ, λόγω της πολυετούς υπηρεσίας του σε αυτόν, θα κριθεί με μεγαλύτερη αυστηρότητα από τη στάση του απέναντι στα κάθε μορφής παράκεντρα εξουσίας…” .

Τον καλούμε λοιπόν να τιμήσει αυτά για τα οποία δεσμεύθηκε στη συνάντησή του με το Δ.Σ. του ΣΥΤΕ αλλά και διατύπωσε και γραπτά σε σχετική ανακοίνωση που ό ίδιος εξέδωσε με αφορμή την ανάληψη των καθηκόντων του στην ΤτΕ. Να σεβαστεί το χώρο και τις θεσμοθετημένες διαδικασίες του και να μην υποκύψει στις σειρήνες του καταρρέοντος συστήματος ΠΑΣΟΚΙΚΗΣ διαπλοκής και συνδιαλλαγής.

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς    

Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΑΣ

Σημείωση: Προβληματισμό προκαλεί δημοσίευμα της εφημερίδας ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ το Σάββατο 4/10/2014. Θέλουμε να πιστεύουμε πως το κείμενο δεν δόθηκε από την Τράπεζα και δεν απηχεί αντιλήψεις της νέας Διοίκησης για ανατροπή της ιεραρχικής πυραμίδος με μεταφορά Διευθυντών από Φρανκφούρτη…

Το ελληνικό αδιέξοδο και στην Τράπεζα της Ελλάδος

Άρθρο του συν. Δημητρίου Σουλιώτη

Αριστερή Vs συντηρητικής πολιτικής στην Τράπεζα της Ελλάδος
ή
Το ελληνικό αδιέξοδο και στην Τράπεζα της Ελλάδος

Το τελευταίο βιβλίο του 
συν. Δημήτρη Σουλιώτη

Για τη συγγραφή του παρόντος άρθρου υπήρξαν δύο ερεθίσματα. Το πρώτο έχει σχέση με την τοποθέτηση νέου προσώπου στη θέση του Διευθυντή ανθρωπίνου δυναμικού και οργάνωσης της Τράπεζας της Ελλάδος. Το δεύτερο αφορά τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, που ενισχύουν την άποψη των στελεχών του ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πλέει πλησίστιος προς την εξουσία. Με αφορμή λοιπόν την υπόθεση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρνει να καταλάβει την εξουσία στις αρχές του επόμενου έτους, λόγω μη εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας, έκανα κάποιες σκέψεις σχετικά με τα χαρακτηριστικά μιας αριστερής πολιτικής στην Τράπεζα της Ελλάδος από μια αριστερή κυβέρνηση. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί ότι δεν αναφέρομαι στη νομισματική πολιτική, που καθορίζεται από την ΕΚΤ και είναι δεδομένη, αλλά στην πολιτική άσκησης του management.  

Ας αρχίσουμε όμως την ανάλυσή μας από το γεγονός της τοποθέτησης νέας Διευθύντριας Προσωπικού. Ευθύς, αμέσως προκύπτουν δύο βασικά ερωτήματα; Γιατί ο Διοικητής της τράπεζας αισθάνθηκε την ανάγκη να αλλάξει το προηγούμενο στέλεχος και να τοποθετήσει νέο πρόσωπο σ’ αυτή τη νευραλγική θέση; Και επιπλέον βάσει ποιών κριτηρίων έκανε τη συγκεκριμένη επιλογή; Για να απαντηθούν αυτά τα καίρια ερωτήματα πρέπει να καταλάβουμε τη φύση και τον τρόπο λειτουργίας του συστήματος Τράπεζα της Ελλάδος.

Όπως έχω αναφέρει και σε άλλα κείμενά μου στο παρελθόν η Τράπεζα της Ελλάδος είναι μία από τις ισχυρότερες συντεχνίες της χώρας. Έτσι, όπως και κάθε συντεχνία, κατανοεί τον εαυτό της στην αλληλεγγύη των μελών της και την αδιαφορία για τους εκτός αυτής. Με άλλα λόγια η Τράπεζα της Ελλάδος αποκτά συλλογική ταυτότητα που προσδιορίζει και την ατομική των μελών της μέσα από τη φλογερή υποκειμενική επιθυμία των κέντρων εξουσίας (Διοίκηση, Διευθυντές, ΣΥΤΕ), αλλά και των απλών υπαλλήλων της να υπερασπίσουν σθεναρά τα συμφέροντά τους. Αυτό έχει σαν συνέπεια να έχει διαμορφωθεί διαχρονικά μια ομόθυμη συλλογική συνείδηση και ταυτόχρονα μια αρρωστημένη φοβία απέναντι σε κάθε είδους εσωτερική σύγκρουση και εξωτερική επέμβαση, που θα μπορούσε να καταλήξει σε αλλαγή του ευνοϊκού status quo. Ο συγκεκριμένος όμως τρόπος σκέψης και δράσης, που είναι ο  ίδιος σ’ όλα τα κλειστά συστήματα, εμποδίζει τη συνείδηση των ατόμων ν’ ανοίξει και να χειραφετηθεί έναντι του συνόλου, ακρωτηριάζοντας ταυτόχρονα την ευθύνη και το αίσθημα δικαίου και οδηγώντας  στην επικράτηση καθεστώτων αδιαφάνειας, αναξιοκρατίας, ευνοιοκρατίας και ρουσφετολογίας και επιπλέον στη διαμόρφωση ατόμων με ήθος πονηρό, πλάγιο και δουλοπρεπές.

Πιο αναλυτικά στο επίπεδο των συντεχνιακών προσωπικών συμπεριφορών στην Τράπεζα της Ελλάδος όλα ξεκινάνε από την τοποθέτηση της Διοίκησης. Η επιλογή της δεν γίνεται μέσω διαφανών διαδικασιών (π.χ. διεθνής διαγωνισμός για την πλήρωση των θέσεων), αλλά μέσα από πελατειακές - ναρκισσιστικές σχέσεις αλληλεξάρτησης με ισχυρά πολιτικά πρόσωπα του κυβερνώντος Κόμματος. Μετά την τοποθέτησή της η Διοίκηση, εκτός από τη στρατηγική της Τράπεζας στο πεδίο των αρμοδιοτήτων της, διαμορφώνει και μια δεύτερη στρατηγική ιδιοτελούς φύσης, η οποία έχει ως πρώτη προτεραιότητα τη διατήρηση και κυρίως την προοπτική παραμονής της σε εξουσιαστικούς θώκους και στο μέλλον. Ο συγκεκριμένος στόχος επιτυγχάνεται μέσω δημοσίων και κυρίως ιδιωτικών σχέσεων και την τήρηση ισορροπιών με τα πολιτικά, επιχειρηματικά, δημοσιογραφικά και συνδικαλιστικά κέντρα ισχύος από τα οποία εξαρτάται η εξουσιαστική της δυναμική. Η Διοίκηση για να εδραιώσει την εξουσία της και κυρίως τη μελλοντική εξουσιαστική της δυναμική, επιλέγει – πολλές φορές και με την υπόδειξη των παραπάνω κέντρων ισχύος - τους δικούς της ανθρώπους (συμβούλους, διευθυντές, κ.τ.λ.), ως το «alter ego» της, μέσω επίσης πελατειακών - ναρκισσιστικών σχέσεων αλληλεξάρτησης. Στη συνέχεια οι τελευταίοι με τη σειρά τους για να εδραιώσουν την εξουσία τους επιλέγουν για τις θέσεις ευθύνης – πολλές φορές εκτός των άλλων και με την υπόδειξη ισχυρών συνδικαλιστών - τους δικούς τους ανθρώπους, ως το alter ego τους, μέσω επίσης πελατειακών-ναρκισσιστικών σχέσεων αλληλεξάρτησης. Η προηγηθείσα ανάλυση των διαφορετικών ιεραρχικών επιπέδων αλληλεξάρτησης νομίζω ότι απαντά στα τεθέντα δύο βασικά ερωτήματα στην αρχή του κειμένου για το πρόσωπο του Διευθυντή Προσωπικού της Τράπεζας.

Και ενώ η συντηρητική πολιτική σ’ ένα κλειστό σύστημα ανοχής και συνενοχής, όπως αναλύθηκε παραπάνω διαιωνίζεται για δεκαετίες, ο ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με την υπόθεσή μας, καταλαμβάνει την εξουσία στις αρχές του επόμενου έτους και κουμάντο πλέον στην Τράπεζα της Ελλάδος δεν κάνει ο Σαμαράς και ο Στουρνάρας, αλλά ο Τσίπρας και το ζεύγος Τσακαλώτου – Gibson. Και εδώ αρχίζουν γι’ αυτούς τα δύσκολα, γιατί βρίσκονται μπροστά στο σταυροδρόμι της «αρετής» και της «κακίας» και είναι υποχρεωμένοι να επιλέξουν δρόμο και κατεύθυνση. Αν επιλέξουν το δρόμο της «κακίας» - συντήρησης θα κινηθούν στα ίδια γνωστά μέρη, που κινήθηκαν και όλοι οι προηγούμενοι. Θα αναζητήσουν δηλαδή και αυτοί για την κάλυψη των θέσεων εξουσίας της Τράπεζας τους δικούς τους ανθρώπους, τα δικά τους «alter ego», μέσω πελατειακών – ναρκισσιστικών σχέσεων αλληλεξάρτησης στις παρέες των γνωστών τους από το Κόμμα, από το Κολλέγιο Αθηνών, την Αθηναϊκή Λέσχη, τη Μασονική Στοά, το London School of Economics, την Οξφόρδη και πάει λέγοντας (από αδιαφανή, κλειστά κυκλώματα βολέματος ημετέρων στην Ελλάδα, άλλο τίποτα). Και έτσι το σύστημα θα αναπαραχθεί ίδιο και απαράλλαχτο, μόνο που αυτή τη φορά θα έχει ροζ απόχρωση και δεν θα έχει βέβαια καμιά σχέση με τις ιδέες και τα ιδανικά της Αριστεράς. Αν όμως επιλέξουν το δρόμο της «αρετής» - προόδου, είναι υποχρεωμένοι σαν πρώτη απαραίτητη προϋπόθεση να εγκαταλείψουν τη θεωρία της ιδιαιτερότητας της Τράπεζας της Ελλάδος, γιατί Αριστερά ισότητας-δικαιοσύνης και ιδιαιτερότητα - ιδιαίτερα προνόμια - ανισότητα, είναι εξ ορισμού έννοιες ασύμβατες. Η δεύτερη βασική προϋπόθεση μιας αριστερής πολιτικής άσκησης του management είναι η καθιέρωση απρόσωπων αντικειμενικών κριτηρίων και διαδικασιών σε αντικατάσταση των εμπρόσωπων δεσμών και των πελατειακών – ναρκισσιστικών σχέσεων αλληλεξάρτησης. Το κόψιμο δηλαδή του ομφάλιου λώρου των κέντρων εξουσίας μεταξύ τους και των τελευταίων με τους υπαλλήλους της Τράπεζας. Πιο συγκεκριμένα μια αριστερή πολιτική θα μπορούσε να περιλαμβάνει και τα ακόλουθα κριτήρια:

•    Θεσμοθέτηση και εφαρμογή οργανογράμματος σε όλα τα επίπεδα (και της Διοίκησης, των συμβούλων-αριθμός και ειδικότητες αυτών κ.τ.λ.) και κανονισμού εργασίας (βαθμολογίου κ.τ.λ.) με πρότυπο-σημείο αναφοράς τα αντίστοιχα Κεντρικής Τράπεζας ανεπτυγμένης χώρας μέλους της ΟΝΕ.
•    Επιλογή του Διοικητή, των Υποδιοικητών, των συμβούλων Διοίκησης της Τράπεζας μέσω διεθνούς διαγωνισμού, κατά το πρότυπο των Συμβουλίων Διοίκησης των Πανεπιστημίων.
•    Αξιολόγηση και επιλογή των στελεχών των ανώτερων ιεραρχικών βαθμίδων της Τράπεζας από εξωτερικό αξιόπιστο εξειδικευμένο Οργανισμό Δημοσίου ή Ιδιωτικού Δικαίου.
      Θα μπορέσει άραγε ο Τσίπρας και το ζεύγος Τσακαλώτου – Gibson να αρθούν πάνω από την ίδια τη φύση τους και την ιστορία; Θα μπορέσουν να πάνε κόντρα στη μεγαλοαστική καταγωγή τους και σ’ ένα πανίσχυρο συνονθύλευμα που αλληλοσυμπλέκονται ο ομαδικός άνθρωπος και ο εθνικός μας χαρακτήρας, το στάδιο εξέλιξης της χώρας, τα τέκνα υπαλλήλων και ο νεορθόδοξος Σαββόπουλος (κάνουν οι Έλληνες κυκλώματα κι ιστορία οι παρέες…). Δύσκολο, πολύ δύσκολο...

                                                               

Δημήτριος Γ. Σουλιώτης 

Αθήνα, 2 Οκτωβρίου 2014

1000000 ξενοίκιαστα σπιτια - οι νέοι γυριζουν στους γονείς τους...

Όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας επιλέγουν τη συμβίωση με γονείς, συγγενείς ή τη συγκατοίκηση με φίλους αλλά και αγνώστους με μοναδικό κριτήριο τη μείωση των εξόδω.

Τα λαϊκά άσματα αποδεικνύονται προφητικά: «Εφτά νομά σ' ένα δωμά» εξαιτίας της οικονομικής κρίσης! Όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας επιλέγουν τη συμβίωση με γονείς, συγγενείς ή τη συγκατοίκηση με φίλους αλλά και αγνώστους με μοναδικό κριτήριο τη μείωση των εξόδων. Ακόμη και ιδιοκτήτες ακινήτων ψάχνουν να μοιραστούν το σπίτι τους με κάποιον άλλον, μπας και τους μείνει τίποτα για να πληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ!

Η πραγματικότητα την οποία προφανώς αγνοούν οι «εθνοπατέρες μας» είναι θλιβερή. Οι ελληνικές οικογένειες στοιβάζονται σε λιγότερα διαμερίσματα και η «κατσαρόλα» πλέον είναι μία. Τα ζευγάρια των νεοελλήνων επιστρέφουν στα πατρικά τους σε… αναγκαστική συμβίωση με τους γονείς, την γιαγιά και τον παππού.
Αν και στις περισσότερες περιοχές της χώρας τα ενοίκια των σπιτιών έχουν πέσει από 17% έως και 40%, εκτιμήσεις της αγοράς αναφέρουν ότι οι ξενοίκιαστες κατοικίες πλησιάζουν το ένα εκατομμύριο! Τα μνημόνια σε συνδυασμό με την υψηλή φορολογία, τον ΕΝΦΙΑ, τους χαμηλούς μισθούς και την ανεργία έχει δημιουργήσει ένα νέο κοινωνικό φαινόμενο (διότι πλέον είναι κοινωνικό φαινόμενο), αυτό της αναγκαστικής συγκατοίκησης με ότι αυτό συνεπάγεται.
Την ώρα που ένα στα τρία σπίτια στη χώρα μας είναι άδεια, τα υπόλοιπα δύο είναι «παραγεμισμένα»! Σε ένα διαμέρισμα 100 τετραγωνικών είναι σύνηθες πια να μένουν ακόμη και 5 άτομα! Παιδιά, γονείς, παππούδες και ότι άλλο υπάρχει στην οικογένεια ή αλλιώς «εφτά νομά σ' ένα δωμά». Που να το φανταζόταν ο Ακης Πάνου όταν αρχές της δεκαετίας του '80 «οραματιζόταν» το αύριο με τους καθ' όλα προφητικούς και δη ταιριαστούς στίχους για την Ελλάδα του 2014: «Οι δυο δουλε απ' τους εφτά, από τα χρε τι να προφτά; Σαν τα τσουβά, σαν τα σκουπί, εφτά νομά χωρίς ελπί, σ' ένα δωμά μισογιαπί. Ποιος να φωνά και τι να πει;».
Αναζητώ συγκάτοικο!
Πλέον δεν αναζητούν μόνον οι φοιτητές κάποιον συγκάτοικο για να μοιραστούν τα έξοδα της φοιτητικής ζωής, αλλά οι περισσότεροι! Ακόμη και ιδιοκτήτες διαμερισμάτων ψάχνουν συγκάτοικο για να πληρώνουν λιγότερα, να μοιράζονται τα έξοδα με κάποιον άλλον μπας και τους μείνει τίποτα για να πληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ.
Ειδικά τον τελευταίο μήνα έχουν αυξηθεί σημαντικά οι αγγελίες συγκατοίκησης σε διάφορες περιοχές της χώρας.
Αγγελίες σαν κι αυτήν υπάρχουν εκατοντάδες: «Ονομάζομαι Βασιλική και απευθύνομαι σε σοβαρά άτομα που μένουν στο κέντρο των Ιωαννίνων και έχουν διαμέρισμα ή κατοικία και θέλουν να τη μοιραστούν με ένα άλλο άτομο με σκοπό την οικονομική τους ελάφρυνση στο θέμα»...
Αρκετοί ερευνητές προσεγγίζουν το φαινόμενο με τον όρο «οικονομική συγκατοίκηση».
Ακόμη και συνταξιούχοι πια αναζητούν άλλους ανθρώπους κοντινής ηλικίας ώστε να μπορέσουν να ελαφρύνουν τα έξοδά τους.
Υπάρχουν δε και περιπτώσεις ιδιοκτητών μεγάλων διαμερισμάτων που αναζητούν όχι ένα αλλά πολλούς συγκατοίκους, όπως συμβαίνει με ένα ζευγάρι στο κέντρο της Αθήνας, οι οποίοι σε ανοιχτή πρόσκληση προς κάθε ενδιαφερόμενο κάνουν λόγο ακόμη και για «αυτοδιαχείρηση» του σπιτιού. Στην αγγελία που δημοσιεύουν και περιγράφουν τους χώρους του σπιτιού θέτουν και ορισμένους περιορισμούς... «Ταράτσα με υπέροχη θέα, κοινόχρηστη (αλλά κυρίως δική μας)».
Ευτυχισμένοι(;) μαζί
Είναι γεγονός ότι κυρίως την τελευταία τριετία το οικογενειακό μοντέλο έχει επιστρέψει σε συνθήκες περασμένων δεκαετιών, μεταλλαγμένο όμως ως προς τις συνήθειες. Για αρκετούς απ' όσους τολμηρούς πια αποφασίζουν να παντρευτούν την εποχή των Μνημονίων, η συγκατοίκηση με γονείς- πεθερικά είναι σχεδόν μονόδρομος. Ειδικά, μάλιστα, στην περίπτωση που οι γονείς είναι συνταξιούχοι που σημαίνει ότι έχουν λαμβάνειν κάθε τέλος του μήνα.
Είναι το μοντέλο της οικονομικής συγκατοίκησης ή της επιστροφής στην πατρική εστία, ένας νέος τρόπος ζωής; Οι ειδικοί απαντούν όχι. Απλά είναι μία διέξοδος μείωσης του κόστους ζωής. Το φοιτητικό μοντέλο της συγκατοίκησης της δεκαετίας του ΄80 και του ΄90, πλέον έχει εξαπλωθεί.
Όμως, η επιστροφή στο... σπίτι λόγω οικονομικής αδυναμίας δεν είναι και το καλύτερο δυνατό λιθαράκι που αυτή η πολιτεία μπορεί να βάλει στο χτίσιμο των επόμενων γενεών, στο χτίσιμο μιας κοινωνίας νέων ανθρώπων που θέλουν αλλά και πρέπει να ανοίξουν τα φτερά τους. Κοινώς τα Μνημόνια και η ανεργία λειτουργούν ως τροχοπέδη στα όνειρα μιας γενιάς που και άνεργη είναι και απαισιόδοξη για το μέλλον.
Σε μελέτη του Ιόνιου Πανεπιστημίου με τον κατατοπιστικό τίτλο: «Συγκρούσεις προς τον δρόμο της Αυτονόμησης» διαβάζουμε μεταξύ άλλων: «Επιστρέφεις ενήλικας πια, η οικογένεια σου όμως βλέπει στο πρόσωπό σου το παιδί που αποχωρίστηκε για λόγους σπουδών πριν από κάποια χρόνια. Προσδοκάς να σε αντιμετωπίσουν όπως πραγματικά έχεις ανάγκη ενώ εκείνοι προσδοκούν να τους θυμίσεις το παιδί που στερήθηκαν όλο αυτό το διάστημα. Και στο σημείο αυτό έρχεται η σύγκρουση των προσδοκιών σας που προκαλεί αναστάτωση στη μεταξύ σας σχέση».
Λειτουργεί η αναγκαστική συμβίωση λόγω έλλειψης χρημάτων ως ένας συγκρουσιακός μηχανισμός ή ως ωρολογιακή βόμβα στο υπάρχον οικογενειακό περιβάλλον; Οι ειδικοί απαντούν ναι. Άραγε τι συνεπάγεται αυτό για τις νέες γενιές; Τι συνεπάγεται αυτό για την κοινωνία; Μήπως παραγωγή μιας ευνουχισμένης νέας γενιάς;
Έρευνα στις αρχές της κρίσης διαπίστωνε πως το 10% των νέων επέστρεψε στην οικογενειακή εστία. Πλέον το ποσοστό αυτό έχει εκτοξευθεί! Τον περασμένο Μάρτιο στοιχεία από έρευνα του Eurofund (Ευρωπαϊκό Ίδρυμα για τη Βελτίωση των Συνθηκών Ζωής και Εργασίας) διαπίστωνε πως το 48%(!) των νέων (18-29) στην Ευρώπη μένει με τους γονείς του! Το αντίστοιχο ποσοστό στη χώρα μας εκτιμάται στο 47% από 37% που ήταν το 2007 πριν η κρίση χτυπήσει την πόρτα μας!
Αυτή είναι μία ακόμη επιτυχία του ΔΝΤ το οποίο σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση κατάφεραν να δημιουργήσουν μία γενιά ενήλικων και ταυτόχρονα «ανήλικων» ανθρώπων που μένουν εγκλωβισμένοι είτε διότι είναι άνεργοι, είτε διότι το επίπεδο της ζωής τους έχει προσδιοριστεί στα 400 ευρώ μισθό. Κι αυτό αν τον πάρουν.

Read more: http://www.newsbomb.gr/koinwnia/story/502369/pano-apo-1000000-ta-xenoikiasta-spitia-oi-neoi-gyrizoyn-piso#ixzz3FKoX86xk