Άρθρο του Πέτρου Χασάπη
Ένα καθεστώς καταρρέει εξ αιτίας δύο παραγόντων. Είτε από επανάσταση και ανατροπή, είτε από διακοπή της χρηματοδότησής του. Το παρασιτικό καθεστώς που εξουσιάζει την Ελλάδα, δεν μπορεί πλέον να βρει χρήματα από το εξωτερικό με δανεισμό για να επιβιώσει. Έχει στραφεί λοιπόν αποκλειστικά στο εσωτερικό και στραγγίζει τον ελληνικό λαό με εξοντωτική και αντισυνταγματική φορολόγηση.
Τα πράγματα όμως δεν πηγαίνουν καλά για το καθεστώς, ούτε προς αυτή την κατεύθυνση. Οι ευσυνείδητοι πολίτες, δηλαδή αυτοί που συνήθως πλήρωναν και όχι τα λαμόγια που ξεφεύγουν, βρίσκονται πλέον σε αδυναμία να ανταποκριθούν. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τα ληξιπρόθεσμα χρέη νοικοκυριών και επιχειρήσεων προς Δημόσιο, τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία, ανέρχονται στο ιλιγγιώδες ποσό των 158,9 δισ. ευρώ ή 87,3% του ΑΕΠ!!!!!! Δηλαδή οφείλεται στο εσωτερικό σχεδόν ένα ολόκληρο ΑΕΠ…
Από το ασύλληπτο αυτό ποσό οφειλών, 1) 66,4 δισ. ευρώ είναι οφειλόμενοι φόροι προς το δημόσιο, 2) 77 δισ. ευρώ είναι «κόκκινα» δάνεια προς τις τράπεζες (δηλαδή τα δάνεια που δεν πληρώνονται και όχι αυτά που πληρώνονται ακόμα κανονικά) και 3) 15,5 δισ. ευρώ είναι οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Μόνο για το πρώτο πεντάμηνο του 2014, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία, ανέβηκαν με ρυθμό, ένα δισεκατομμύριο ευρώ περίπου το μήνα!!!! Καταλαβαίνουμε άραγε τι σημαίνει αυτό;
Σε πανικό βρίσκεται πλέον το καθεστώς. Και ο πανικός αυτός μεγάλωσε εξ αιτίας του ότι μέχρι το τέλος Ιουνίου, δεν είχαν υποβληθεί περίπου δύο εκατομμύρια φορολογικές δηλώσεις. Οι δηλώσεις αυτές είναι εκείνες που αναμένεται να φέρουν έσοδα στο καθεστώς. Είναι εκείνες από τις οποίες ζει η Ελλάδα. Εννοείται ότι θα υποβληθούν τελικά οι φορολογικές δηλώσεις, αλλά κανείς δεν γνωρίζει σε ποια οικονομική δυνατότητα βρίσκονται οι αντίστοιχοι φορολογούμενοι για να καταβάλουν τις οφειλές τους.
Σε κάθε περίπτωση, όλα δείχνουν ότι οι φορολογούμενοι εξαντλούνται με ταχύτατο ρυθμό και προφανώς πολλοί εξ αυτών θα προσπαθήσουν πρώτα να διασώσουν τη ζωή τους και τη ζωή των οικογένειών τους και εάν και εφόσον περισσέψει κάτι θα αποδώσουν προς το καθεστώς.
Μετά από όλα αυτά τίθεται το ερώτημα: Πλησιάζει άραγε το τέλος του ελληνικού παρασιτικού καθεστώτος που κατέστρεψε τη χώρα; Είναι τελικά η οικονομική αδυναμία των Ελλήνων η ακούσια σιωπηλή τους επανάσταση;
ΥΓ. Μια μόνο δυνατότητα έχει το καθεστώς για να επιβιώσει. Να προβεί σε ρύθμιση των ληξιπροθέσμων οφειλών σε πάνω από εκατό μηνιαίες δόσεις, όπως εξάλλου έκανε στην Ιταλία ο Ματέο Ρέντσι (120 δόσεις). Κάτι τέτοιο όμως δεν το επιτρέπει η τρόϊκα στην Ελλάδα. Να δούμε λοιπόν, αν τελικά η τρόϊκα θα διασώσει ή θα θυσιάσει τον εντολοδόχο της.
Ένα καθεστώς καταρρέει εξ αιτίας δύο παραγόντων. Είτε από επανάσταση και ανατροπή, είτε από διακοπή της χρηματοδότησής του. Το παρασιτικό καθεστώς που εξουσιάζει την Ελλάδα, δεν μπορεί πλέον να βρει χρήματα από το εξωτερικό με δανεισμό για να επιβιώσει. Έχει στραφεί λοιπόν αποκλειστικά στο εσωτερικό και στραγγίζει τον ελληνικό λαό με εξοντωτική και αντισυνταγματική φορολόγηση.
Τα πράγματα όμως δεν πηγαίνουν καλά για το καθεστώς, ούτε προς αυτή την κατεύθυνση. Οι ευσυνείδητοι πολίτες, δηλαδή αυτοί που συνήθως πλήρωναν και όχι τα λαμόγια που ξεφεύγουν, βρίσκονται πλέον σε αδυναμία να ανταποκριθούν. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τα ληξιπρόθεσμα χρέη νοικοκυριών και επιχειρήσεων προς Δημόσιο, τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία, ανέρχονται στο ιλιγγιώδες ποσό των 158,9 δισ. ευρώ ή 87,3% του ΑΕΠ!!!!!! Δηλαδή οφείλεται στο εσωτερικό σχεδόν ένα ολόκληρο ΑΕΠ…
Από το ασύλληπτο αυτό ποσό οφειλών, 1) 66,4 δισ. ευρώ είναι οφειλόμενοι φόροι προς το δημόσιο, 2) 77 δισ. ευρώ είναι «κόκκινα» δάνεια προς τις τράπεζες (δηλαδή τα δάνεια που δεν πληρώνονται και όχι αυτά που πληρώνονται ακόμα κανονικά) και 3) 15,5 δισ. ευρώ είναι οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Μόνο για το πρώτο πεντάμηνο του 2014, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία, ανέβηκαν με ρυθμό, ένα δισεκατομμύριο ευρώ περίπου το μήνα!!!! Καταλαβαίνουμε άραγε τι σημαίνει αυτό;
Σε πανικό βρίσκεται πλέον το καθεστώς. Και ο πανικός αυτός μεγάλωσε εξ αιτίας του ότι μέχρι το τέλος Ιουνίου, δεν είχαν υποβληθεί περίπου δύο εκατομμύρια φορολογικές δηλώσεις. Οι δηλώσεις αυτές είναι εκείνες που αναμένεται να φέρουν έσοδα στο καθεστώς. Είναι εκείνες από τις οποίες ζει η Ελλάδα. Εννοείται ότι θα υποβληθούν τελικά οι φορολογικές δηλώσεις, αλλά κανείς δεν γνωρίζει σε ποια οικονομική δυνατότητα βρίσκονται οι αντίστοιχοι φορολογούμενοι για να καταβάλουν τις οφειλές τους.
Σε κάθε περίπτωση, όλα δείχνουν ότι οι φορολογούμενοι εξαντλούνται με ταχύτατο ρυθμό και προφανώς πολλοί εξ αυτών θα προσπαθήσουν πρώτα να διασώσουν τη ζωή τους και τη ζωή των οικογένειών τους και εάν και εφόσον περισσέψει κάτι θα αποδώσουν προς το καθεστώς.
Μετά από όλα αυτά τίθεται το ερώτημα: Πλησιάζει άραγε το τέλος του ελληνικού παρασιτικού καθεστώτος που κατέστρεψε τη χώρα; Είναι τελικά η οικονομική αδυναμία των Ελλήνων η ακούσια σιωπηλή τους επανάσταση;
ΥΓ. Μια μόνο δυνατότητα έχει το καθεστώς για να επιβιώσει. Να προβεί σε ρύθμιση των ληξιπροθέσμων οφειλών σε πάνω από εκατό μηνιαίες δόσεις, όπως εξάλλου έκανε στην Ιταλία ο Ματέο Ρέντσι (120 δόσεις). Κάτι τέτοιο όμως δεν το επιτρέπει η τρόϊκα στην Ελλάδα. Να δούμε λοιπόν, αν τελικά η τρόϊκα θα διασώσει ή θα θυσιάσει τον εντολοδόχο της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου