Στις μέρες μας, το
σχολείο έχει μετατραπεί σε προθάλαμο της φυλακής. Εάν το σχολείο δεν
γίνει διακριτός τόπος και παραμείνει δεκτικό σε κάθε είδους εισβολή
οποιουδήποτε στοιχείου, θα αυτοκαταργηθεί, θα καταρρεύσει...
Αναδημοσίευση από ΚΟΣΜΟΪΔΙΟΓΛΩΣΣΙΑ:
Σκέψεις με αφορμή το γαϊτανάκι της «κοινής γνώμης» που τυλίγεται και ξετυλίγεται συνεχώς γύρω από έναν θάνατο.
Δεν γνωρίζω εάν είμαι ο μόνος που νιώθει απίστευτη ενόχληση με το χυδαίο γαϊτανάκι της «κοινής γνώμης» που τυλίγεται και ξετυλίγεται συνεχώς γύρω από το θάνατο του νεαρού φοιτητή. Δεν διάβασα πουθενά όμως κάποιον βαθύτερο προβληματισμό με αφορμή το θάνατο του παιδιού (ας είναι καλά το οπαδιλίκι και οι «παρατάξεις»). Θα πρότεινα να αρχίσουμε από την ταινία, Η ζούγκλα του μαυροπίνακα (Blackboard Jungle). Από την ταινία αυτή έγινε γνωστό το τραγούδι Rock Around the Clock, μέσω του οποίου το λευκό αμερικανικό ακροατήριο της εποχής ήρθε σε επαφή με το Rock and Roll. Την υπόθεση της ταινίας αυτής αντέγραψε μια άλλη γνωστή ταινία με τίτλο, Επαναστάτης χωρίς αιτία, με τον James Dean. Μετά θα πρότεινα να σκεφτούμε τον «θάνατο της παιδαγωγικής» του Gilles Ferry. Τη «μοντέρνα» παιδαγωγική με τα "Openness School" και τη «διάρρηξη» των ορίων ανάμεσα στη «ζωή» και το σχολείο (ως παραλληλισμός αυτό θυμίζει τα συνθήματα της πρωτοπορίας περί της κατάργησης των ορίων ανάμεσα στην τέχνη και την καθημερινότητα, μονάχα που δεν έγιναν όλοι οι άνθρωποι καλλιτέχνες, απλά η τέχνη μετατράπηκε σε εμπόρευμα).
Ανοιχτό στη «ζωή», ταυτισμένο με τη ζούγκλα του μαυροπίνακα, το σχολείο υπογράφει με τη βαρβαρότητα ένα συμβόλαιο θανάτου.
Μέσω του «ανοιχτού σχολείου» παράτησαν το σχολείο στον δρόμο, στις παρεκτροπές του δρόμου και σε όλες τις εκρήξεις βιαιότητας. Κάνοντας το σχολείο ένα περιβάλλον «ανοιχτό», εισήγαγαν σε αυτό κάθε είδους βία. Το σχολείο δεν πρέπει να είναι ανοιχτό στη «ζωή», πρέπει να είναι ανοιχτό στον κόσμο. Το σχολείο πρέπει να είναι τόπος διακριτός. Η ζωή του σχολείου δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είναι «το σχολείο της ζωής».
Ο Victor Hugo είχε πει το εξής: «Όταν ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή». Θα μπορούσαμε παραλλάσσοντας τα λόγια του να πούμε: «Όταν δεν κλείνει ένα -τέτοιο- σχολείο, ανοίγει μια φυλακή». Στις μέρες μας, το σχολείο έχει μετατραπεί σε προθάλαμο της φυλακής. Εάν το σχολείο δεν γίνει διακριτός τόπος και παραμείνει δεκτικό σε κάθε είδους εισβολή οποιουδήποτε στοιχείου, θα αυτοκαταργηθεί, θα καταρρεύσει (ας αυτοκαταργηθεί, ας καταρρεύσει).
Ο νεολογισμός του λεγόμενου «Μπούλινγκ» -ή όπως αλλιώς λένε αυτό το νέο σύνθημα- σημαίνει ένα και μόνο πράγμα: Τη χρεωκοπία της σύγχρονης εκπαίδευσης.
Read more at http://cosmoidioglossia.blogspot.com/2015/03/blog-post_36.html#QdH6UPE1qItpKZXA.99
Αναδημοσίευση από ΚΟΣΜΟΪΔΙΟΓΛΩΣΣΙΑ:
Σκέψεις με αφορμή το γαϊτανάκι της «κοινής γνώμης» που τυλίγεται και ξετυλίγεται συνεχώς γύρω από έναν θάνατο.
Δεν γνωρίζω εάν είμαι ο μόνος που νιώθει απίστευτη ενόχληση με το χυδαίο γαϊτανάκι της «κοινής γνώμης» που τυλίγεται και ξετυλίγεται συνεχώς γύρω από το θάνατο του νεαρού φοιτητή. Δεν διάβασα πουθενά όμως κάποιον βαθύτερο προβληματισμό με αφορμή το θάνατο του παιδιού (ας είναι καλά το οπαδιλίκι και οι «παρατάξεις»). Θα πρότεινα να αρχίσουμε από την ταινία, Η ζούγκλα του μαυροπίνακα (Blackboard Jungle). Από την ταινία αυτή έγινε γνωστό το τραγούδι Rock Around the Clock, μέσω του οποίου το λευκό αμερικανικό ακροατήριο της εποχής ήρθε σε επαφή με το Rock and Roll. Την υπόθεση της ταινίας αυτής αντέγραψε μια άλλη γνωστή ταινία με τίτλο, Επαναστάτης χωρίς αιτία, με τον James Dean. Μετά θα πρότεινα να σκεφτούμε τον «θάνατο της παιδαγωγικής» του Gilles Ferry. Τη «μοντέρνα» παιδαγωγική με τα "Openness School" και τη «διάρρηξη» των ορίων ανάμεσα στη «ζωή» και το σχολείο (ως παραλληλισμός αυτό θυμίζει τα συνθήματα της πρωτοπορίας περί της κατάργησης των ορίων ανάμεσα στην τέχνη και την καθημερινότητα, μονάχα που δεν έγιναν όλοι οι άνθρωποι καλλιτέχνες, απλά η τέχνη μετατράπηκε σε εμπόρευμα).
Ανοιχτό στη «ζωή», ταυτισμένο με τη ζούγκλα του μαυροπίνακα, το σχολείο υπογράφει με τη βαρβαρότητα ένα συμβόλαιο θανάτου.
Μέσω του «ανοιχτού σχολείου» παράτησαν το σχολείο στον δρόμο, στις παρεκτροπές του δρόμου και σε όλες τις εκρήξεις βιαιότητας. Κάνοντας το σχολείο ένα περιβάλλον «ανοιχτό», εισήγαγαν σε αυτό κάθε είδους βία. Το σχολείο δεν πρέπει να είναι ανοιχτό στη «ζωή», πρέπει να είναι ανοιχτό στον κόσμο. Το σχολείο πρέπει να είναι τόπος διακριτός. Η ζωή του σχολείου δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είναι «το σχολείο της ζωής».
Ο Victor Hugo είχε πει το εξής: «Όταν ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή». Θα μπορούσαμε παραλλάσσοντας τα λόγια του να πούμε: «Όταν δεν κλείνει ένα -τέτοιο- σχολείο, ανοίγει μια φυλακή». Στις μέρες μας, το σχολείο έχει μετατραπεί σε προθάλαμο της φυλακής. Εάν το σχολείο δεν γίνει διακριτός τόπος και παραμείνει δεκτικό σε κάθε είδους εισβολή οποιουδήποτε στοιχείου, θα αυτοκαταργηθεί, θα καταρρεύσει (ας αυτοκαταργηθεί, ας καταρρεύσει).
Ο νεολογισμός του λεγόμενου «Μπούλινγκ» -ή όπως αλλιώς λένε αυτό το νέο σύνθημα- σημαίνει ένα και μόνο πράγμα: Τη χρεωκοπία της σύγχρονης εκπαίδευσης.
Read more at http://cosmoidioglossia.blogspot.com/2015/03/blog-post_36.html#QdH6UPE1qItpKZXA.99
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου