Διάλυση, Χρέη, Εφορία...

Από άρθρο του Β. Τσαγκάρη:

Το μπάχαλο που επικρατεί σε αυτή τη χώρα και κυρίως στις οικονομικές της υπηρεσίες είναι σίγουρο πως δεν επικρατεί ούτε στη Ζιμπάμπουε...

Η ΛΥΣΣΑ να εισπράξουν χρήμα, απ’ όπου να ναι και όπως να ναι είναι κάτι πρωτοφανές. Σε άλλες περιπτώσεως, ΙΣΩΣ να ήταν τα πράγματα πιο νορμάλ, αν ο κόσμος δηλαδή είχε να πληρώσει, αν τα φορολογικά «βάρη» είχαν κατανεμηθεί σωστά. Στην ΕΛΛΑΣ του2014 όμως, οι φτωχοί, καλούνται να πληρώσουν ακόμα και για τους πλούσιους. Αλήθεια αδέλφια, λογαριάσατε ΠΟΣΑ ΕΙΔΗ φόρων έχουμε στην ψωροκώσταινα; Μην το επιχειρήσετε καλύτερα, θα χάσετε το λογαριασμό. Πιο ......
εύκολο είναι να βρούμε τι δεν έχουν φορολογήσει ακόμα τα «στρατεύματα κατοχής» που λέγονται Αφεντικά Εξ Ευρώπης, και οι υπάλληλοι τους, τα παιδια της σφαλιάρας, που θέλουν να λέγονται «κυβέρνηση».
Ετοιμάζονται που λέτε να «εισπράξουν», κάνουν «σχέδια» (στην Ελλάδα κάνουν σχέδια για όλα) τα οποία θα τους φέρουν στα ταμεία ευρώ, πολλά ευρώ,εκατομμύρια, ένα ΝΕΟ «πρωτογενές πλεόνασμα» (όπως το προηγούμενο και καλύτερο ακόμα),και για να συνετίσουν τους «κακοπληρωτές» ρίχνουν και καμία απειλή για να σφίξουν οι ….. Άντε μη το πω.
Να ένα ενδιαφέρον άρθρο που το ξεσήκωσα από το ΕΘΝΟΣ…
«ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΙΚΑ
Πρόστιμα-φωτιά για μη έγκαιρη πληρωμή φόρου και ΕΝΦΙΑ
Πρόστιμα-φωτιά θα κληθούν να πληρώσουν οι φορολογούμενοι που δεν θα μπορέσουν να πληρώσουν στην ώρα τους τον φόρο που προέκυψε με την εκκαθάριση των φορολογικών δηλώσεων, αλλά και τον Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝΦΙΑ).
Ήδη η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων ξεκίνησε την αποστολή e-mails σε περίπου 2,5 εκατομμύρια φορολογουμένους, με τα οποία τους ενημερώνει ότι έχει ολοκληρωθεί η εκκαθάριση των φορολογικών δηλώσεων και μπορούν να εκτυπώσουν το εκκαθαριστικό από το TAXISnet
Οι φορολογούμενοι έχουν περιθώριο μέχρι την επόμενη Πέμπτη31 Ιουλίου να πληρώσουν την πρώτη από τις τρεις διμηνιαίες δόσεις του φόρου εισοδήματος. Τον Αύγουστο περίπου 5,5 εκατ. νοικοκυριά θα κληθούν να πληρώσουν και την πρώτη δόση του ΕΝΦΙΑ.
Οι φορολογούμενοι που δεν θα καταφέρουν να πληρώσουν εμπρόθεσμα τις δόσεις των φόρων που έρχονται ή να υπαχθούν στην πάγια ρύθμιση,θα επιβαρυνθούν με τόκους και πρόστιμα.
Ειδικότερα, αν η πρώτη δόση του φόρου εισοδήματος δεν εξοφληθεί μέχρι τις 31 Ιουλίου, τότε την 1η Αυγούστου θα χαρακτηριστεί ληξιπρόθεσμη και θα αρχίσει να τρέχει ο τόκος 0,73% για κάθε μήνα καθυστέρησης.Αν δεν πληρωθεί μέσα στους δύο πρώτους μήνες, τότε τον τρίτο μπαίνει και πρόστιμο 10%.
Για παράδειγμα, αν μία δόση των 1.000 ευρώ δεν εξοφληθεί στο τέλος Ιουλίου, τότε αυτόματα την 1η Αυγούστου θα επιβαρυνθεί με τόκο 7,3 ευρώ και θα διαμορφωθεί στα 1.007,3 ευρώ (1.000 + 0,73% ).
Αν δεν εξοφληθεί ούτε τον δεύτερο μήνα, τότε θα αυξηθεί στα1.014,65 ευρώ (1.007,3 + 0,73%), ενώ αν υπάρξει και τρίτος μήνας καθυστέρησης τότε μπαίνει πρόσθετος φόρος 10%, που υπολογίζεται στην αρχική οφειλή. Έτσι το ποσό της οφειλής ανεβαίνει στα 1.114,65 ευρώ (1.014,65+100). Δηλαδή μέσα σε τρεις μήνες η οφειλή των 1.000 ευρώ «φούσκωσε» κατά 114,65 ευρώ (αύξηση11,46%).
Την ίδια ώρα, περίπου 200.000 φορολογούμενοι περιμένουν να εκκαθαριστεί η φορολογική τους δήλωση. Οι φορολογούμενοι αυτοί, αν και υπέβαλαν τη φορολογική τους δήλωση εμπρόθεσμα, δηλαδή μέχρι τις 14η Ιουλίου, περιμένουν από το υπουργείο Οικονομικών να ολοκληρώσει τη διαδικασία εκκαθάρισης.»...

Περισσότερα

Σφάξε με (Ενβέρ) πασά μου ν’ αγιάσω - Νεοελληνικός παρανοϊκός ραγιαδισμός...

Πριν από 106 χρόνια, στις 24 Ιουλίου 1908, οι Νεότουρκοι εξεγέρθηκαν στην Θεσσαλονίκη, απαιτώντας την επαναφορά του Συντάγματος, για "ισονομία και ισοπολιτεία". Ήταν οι εκσυγχρονιστές και οι προοδευτικοί της εποχής, όπως οι δικοί μας του 21ου αιώνα, εδώ στην Ελλάδα. Όταν επικράτησαν και πήραν την εξουσία, διέπραξαν τη Γενοκτονία των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Εμείς, ως ευπειθείς ραγιάδες, τιμούμε την εξέγερση των Νεοτούρκων και τον αρχισφαγέα Εμβέρ πασά, διατηρώντας μέχρι σήμερα το όνομα "Πλατεία Ελευθερίας", στο χώρο που εκδηλώθηκε η εξέγερση, στη Θεσσαλονίκη.

Άρθρο του Σάββα Καλεντερίδη
(αναδημοσίευση: ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ)

Επισκεπτόμενος πριν από λίγες ημέρες την Θεσσαλονίκη και περιδιαβαίνοντας την Πλατεία Ελευθερίας, διαπίστωσα ή για την ακρίβεια ένοιωσα τον ραγιαδίστικο νεοελληνικό παραλογισμό σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια, διαπίστωση που αποτελεί απόδειξη του γεγονότος ότι είμαστε ένα αποπροσανατολισμένο έθνος σε ηθικό και υπαρξιακό μαρασμό.
Να εξηγήσω το γιατί.
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν ένα θεοκρατικό απολυταρχικό καθεστώς, όπου ο σουλτάνος, ως εκπρόσωπος του προφήτη Μωάμεθ στη γη, διοικούσε τους υπηκόους και τους υπόδουλους λαούς, κατά το δοκούν. Με άλλα λόγια, δεν υπήρχε καταστατικός χάρτης, ήτοι Σύνταγμα, ούτε νομικό πλαίσιο που να διασφαλίζει τη ζωή, την τιμή και την περιουσία κυρίως των μη μουσουλμανικών πληθυσμών. Με άλλα λόγια, ο οποιοσδήποτε Οθωμανός αξιωματούχος, είχε δικαίωμα επί ζωής και θανάτου, σε κάθε μη μουοσουλμάνο υπήκοο.
Τα βασικά αυτά δικαιώματα διασφαλίστηκαν με τα διατάγματα του Τανζιμάτ και του Χάτι Χουμαγιούν (1839 και 1856), που υπέγραψε ο Σουλτάνος κατόπιν πιέσεων και μετά από ήττες απέναντι στη Ρωσία και τη Δύση.
Το πρώτο Σύνταγμα καθιερώθηκε επί Αβδούλ Χαμίτ Β΄, το 1876, το οποίο και απέσυρε μόλις δυο χρόνια μετά την εφαρμογή του (1878). Αμέσως μετά την απόσυρση του Συντάγματος, το 1879, υψηλόβαθμα στελέχη της οθωμανικής γραφειοκρατίας ίδρυσαν ένα μυστικιστικό πολιτικό κίνημα (Ένωσις και Πρόοδος), το οποίο, αφού φόρεσε ορισμένους μανδύες και οργανωτικά σχήματα, με φανερό πρόταγμα τον εκσυγχρονισμό και κρυφή ατζέντα την εξολόθρευση δια της βίας όλων των χριστιανικών πληθυσμών, έφθασε στο σημείο να απειλεί τον ίδιο το σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ.
Η πρώτη δράση του κινήματος αυτού εναντίον χριστιανών, παρατηρήθηκε το 1895, όταν οργανωμένα στελέχη του στράφηκαν κατά των Αρμενίων, στις μεγάλες διαδηλώσεις που οργάνωσαν οι Αρμένιοι της Κωνσταντινούπολης, εναντίον της καταπίεσης από το οθωμανικό κράτος. Ήταν η πρώτη φάση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, στην οποία συμμετείχαν οι «εκσυγχρονιστές» της Οθωμανίας.
Το κίνημα αυτό, που ήταν στην ουσία μια μυστικιστική εθνικιστική οργάνωση, στο εξωτερικό είχε ως κέντρο το Παρίσι και στο εσωτερικό την Θεσσαλονίκη. Στις 24 Ιουλίου του 1908, και αφού ήδη είχε γίνει μέλος του κινήματος και ο Μουσταφά Κεμάλ, οι Νεότουρκοι, που εν τω μεταξύ είχαν θέσει υπό τον έλεγχό τους την 3η Οθωμανική Στρατιά, που είχε έδρα την Θεσσαλονίκη, στασίασαν και ξεκίνησαν πλέον τη φανερή διεκδίκηση της εξουσίας, από τον Αβδούλ Χαμίτ, κάτω από το κάλυμμα της επαναφοράς του Συντάγματος και της εγκαθίδρυσης δημοκρατικού πολιτεύματος!
Την συγκεκριμένη ημέρα, που έμεινε στην ιστορία ως Κίνημα των Νεοτούρκων, ο Ενβέρ Πασάς, ηγετικό στέλεχος του κινήματος, εκφώνησε λόγο στην πλατεία που ήταν κοντά στο λιμάνι, στον οποίο μεταξύ άλλων έλεγε: «Πολίτες! Σήμερα ο αυθαίρετος ηγεμόνας τελείωσε, η κακή διακυβέρνηση δεν υπάρχει πια. Είμαστε όλοι αδέλφια. Δεν υπάρχουν πια Βούλγαροι,  Έλληνες, Σέρβοι, Ρουμάνοι, εβραίοι, μουσουλμάνοι. Κάτω από τον γαλανό ουρανό είμαστε όλοι ίσοι, είμαστε όλοι περήφανοι που είμαστε Οθωμανοί!»
Έκτοτε, η συγκεκριμένη πλατεία, ονομάστηκε από τους Νεότουρκους «Πλατεία Ελευθερίας», ονομασία που, φευ, συνεχίζει να υπάρχει μέχρι σήμερα.
Η ονοματοδοσία δρόμων και πλατειών στην Ελλάδα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία του τόπου και του Ελληνισμού και αποτελεί μέρος της εθνικής μας παρακαταθήκης και ταυτότητας. Οι δήμοι δίνουν ονόματα ηρώων, όπως Κολοκοτρώνη, Βενιζέλου, Παύλου Μελά, Καραολή και Δημητρίου κλπ, με στόχο να τιμήσουν ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους ή πρόσφεραν πολλά στην πατρίδα, ή ιστορικών γεγονότων, όπως η Πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα, η οποία από Πλατεία Ανακτόρων πήρε τη σημερινή ονομασία της έπειτα από την εξέγερση της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843, με την οποία καθιερώθηκε το Σύνταγμα της Ελλάδος.
Όμως τα γεγονότα που συνέβησαν στην Θεσσαλονίκη, το 1908, δεν είχαν καμία σχέση με την Ελευθερία των Ελλήνων. Τουναντίον, ήταν ο προάγγελος της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Θράκης, του Πόντου και της Ανατολής, την οποία σχεδίασαν και εκτέλεσαν οι Νεότουρκοι, με πρώτο και «καλύτερο» το ανθρωπόμορφο τέρας Ενβέρ Πασά.
Γι’ αυτό, οι Θεσσαλονικείς, αν δεν θέλουν να φέρουν αυτοδικαίως τον τίτλο του νεοραγιά, που γονατιστός λέει «σφάξε με (Ενβέρ) πασά μου ν’ αγιάσω», θα πρέπει χθες, όχι σήμερα, ούτε αύριο, αντί για ανέγερση μνημείου τιμής, που εξήγγειλε προεκλογικά το 2010 ο Μπουτάρης, να απαλλαγούν από αυτήν την ντροπή και να αλλάξουν αυτήν την κατάπτυση ονομασία της πλατείας, μετονομάζοντάς την σε Πλατεία Θυμάτων της Γενοκτονίας του Ελληνισμού από τους Νεοτούρκους.

Ειρήνη στη Γάζα: Συλλογή υπογραφών...

 Συνάδελφος μας γνωστοποιεί τη Συλλογή υπογραφών για Ειρήνη στη Γάζα:

Η φρίκη στη Γάζα κλιμακώνεται, αλλά αυτή ίσως είναι η μεγαλύτερη εκστρατεία που έγινε ποτέ για να σταματήσει ο εφιάλτης. Οι εταιρίες έχουν ήδη αρχίσει να ανταποκρίνονται. Προώθησε το παρακάτω email στους πάντες:
Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Καθώς ένα νέο κύμα βίας ξεσπά στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη και αθώα παιδάκια σκοτώνονται, ήρθε η ώρα να αναλάβουμε καθοριστική, ειρηνική δράση για να σταματήσουμε τον εφιάλτη. Κυβερνήσεις και εταιρίες συνεχίζουν να στηρίζουν, να εμπορεύονται και να επενδύουν στη βία αλλά μπορούμε να τους σταματήσουμε αν απαιτήσουμε από τράπεζες, συνταξιοδοτικά ταμεία και εταιρίες να αποσύρουν τις επενδύσεις τους -- πρόσθεσε τη φωνή σου τώρα:

Καθώς ένα νέο κύμα βίας θερίζει την Παλαιστίνη και το Ισραήλ και μικρά παιδάκια σκοτώνονται, το να ζητάμε απλά ανακωχή δεν είναι αρκετό. Ήρθε η ώρα να αναλάβουμε καθοριστική, ειρηνική δράση που θα φέρει τέλος στον εφιάλτη δεκαετιών.

Οι κυβερνήσεις μας έχουν αποτύχει παταγωδώς -- απ΄τη μια μιλούν για ειρήνη και περνούν ψηφίσματα στον ΟΗΕ, κι απ΄τη άλλη συνεχίζουν μαζί με μεγάλες εταιρίες να στηρίζουν, να εμπορεύονται και να επενδύουν στη βία. Ο μόνος τρόπος για να σταματήσουμε την αρπαγή της παλαιστινιακής γης, την καθημερινή και μαζική καταπίεση αθώων Παλαιστίνιων οικογενειών, τις ρουκέτες της Χαμάς και το βομβαρδισμό της Γάζας είναι να κάνουμε το οικονομικό κόστος αυτής της σύγκρουσης τόσο υψηλό ώστε να μην τους συμφέρει πλέον να συνεχίσουν.

Είναι γνωστό πως αυτή η τακτική φέρνει αποτελέσματα -- όταν 17 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ζήτησαν να σταματήσουν οι επενδύσεις στις παράνομες αποικίες που έχουν χτίσει ισραηλινοί στα παλαιστινιακά εδάφη, σείστηκαν οι Βρυξέλες κι όταν απλοί πολίτες κατάφεραν να πείσουν ένα Ολλανδικό ταμείο συντάξεων, το PGGM, να αποσύρει τις επενδύσεις του, δημιουργήθηκε πολιτική θύελλα.

Εκ πρώτης όψεως, ίσως να μη φαντάζει ως ο πιο άμεσος τρόπος για να σταματήσουμε τους σκοτωμούς, αλλά η ιστορία μας έχει δείξει πως όταν το οικονομικό κόστος της κατοχής μεγαλώνει, τότε ανοίγει ο δρόμος προς την ειρήνη. Κάνε κλικ για να ζητήσεις από 6 μεγάλες τράπεζες, συνταξιοδοτικά ταμεία κι εταιρίες να αποσύρουν τις επενδύσεις τους απ΄τα κατεχόμενα. Αν ο καθένας και καθεμιά από εμάς συμμετέχουμε στην έκκληση τώρα, μπορούμε να δημιουργήσουμε μια πραγματικά παγκόσμια κατακραυγή που θα τους αναγκάσει να αποσύρουν τις επενδύσεις τους -- η οικονομία του Ισραήλ θα ταρακουνηθεί κι έτσι θα ανατρέψουμε τα όποια πολιτικά οφέλη επιδιώκονται μέσα απ’αυτή τη διαμάχη:

https://secure.avaaz.org/el/israel_palestine_this_is_how_it_ends_rb/?bhiNhab&v=42846

Μέσα σε έξη εβδομάδες, τρεις ισραηλινοί έφηβοι δολοφονήθηκαν στη δυτική όχθη, ένα αγόρι απ΄την Παλαιστίνη πυρπολήθηκε ζωντανό, ένα παιδί Αμερικανικής υπηκοότητας ξυλοκοπήθηκε βάναυσα απ’την ισραηλινή αστυνομία και πάνω από 100 παιδιά της Γάζας έχουν σκοτωθεί από ισραηλινές εναέριες επιθέσεις. Δεν πρόκειται πλέον για το Παλαιστινιακό -- πρόκειται για έναν πόλεμο εναντίων αθώων παιδιών κι ο κόσμος έχει αρχίσει να αναπτύσσει ανοσία στις εικόνες παγκόσμιας ντροπής.

Τα διεθνή ΜΜΕ το παρουσιάζουν λες και είναι μια σύγκρουση ανάμεσα σε δύο ίσες, αντιμαχόμενες πλευρές, αλλά δεν είναι καθόλου έτσι. Σίγουρα οι επιθέσεις Παλαιστινίων εξτρεμιστών σε αθώους και αμάχους δεν δικαιολογούνται και ο αντισημιτισμός της Χαμάς είναι απαράδεκτος. Αλλά οι εξτρεμιστές ισχυρίζονται πως έχουν κάθε λόγο να πολεμούν την επίσης απαράδεκτη Ισραηλινή κατοχή δεκαετιών. Αυτή τη στιγμή, το Ισραήλ εισβάλει, καταπατά, χτίζει αποικίες, βομβαρδίζει και ελέγχει το νερό, το εμπόριο και τα σύνορα ενός νόμιμα ελεύθερου κράτους το οποίο έχει αναγνωριστεί απ’τα Ηνωμένα Έθνη. Το Ισραήλ έχει ουσιαστικά μετατρέψει τη Γάζα στη μεγαλύτερη, υπαίθρια φυλακή που υπήρξε ποτέ και την έχει περιφράξει. Τώρα που οι βόμβες πέφτουν βροχή, χιλιάδες οικογένειες είναι παγιδευμένες χωρίς καμία διέξοδο.

Είμαστε μάρτυρες φρικτών εγκλημάτων πολέμου τα οποία δεν θα γίνονταν ανεκτά οπουδήποτε αλλού στον κόσμο: γιατί λοιπόν επιτρέπουμε να συμβαίνουν στην Παλαιστίνη; Πριν μισό αιώνα, το Ισραήλ και οι γειτονικές, αραβικές χώρες ήρθαν σε ρήξη κι έτσι το Ισραήλ κατέλαβε τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα. Η κατοχή εδάφους μετά από πολέμους είναι συχνό φαινόμενο. Αλλά δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σε καμία στρατιωτική κατοχή να εξελίσσεται σε τυραννία δεκαετιών. Το μόνο που πετυχαίνει η διαιώνιση αυτής της κατάστασης είναι να πυροδοτεί και να επωφελεί εξτρεμιστές οι οποίοι τρομοκρατούν αθώους πολίτες. Και ποιος την πληρώνει στο τέλος; Η πλειοψηφία των απλών οικογενειών κι απ’τις δυο πλευρές που το μόνο που ζητούν είναι ελευθερία και ειρήνη.

Το ξέρουμε πως για πολλούς το αίτημα μας προς τις εταιρίες για απόσυρση των επενδύσεών τους απ΄τα κατεχόμενα εδάφη της Παλαιστίνης ίσως ν’ακούγεται μεροληπτικό, ιδίως στην Ευρώπη και στην Αμερική. Αλλά αυτή η εκστρατεία δεν είναι κατά του Ισραήλ -- πρόκειται για την πιο δραστική, ειρηνική τακτική που μπορεί να φέρει τέλος στον κύκλο βίας, να επιτύχει ασφάλεια για το Ισραήλ κι ελευθερία για την Παλαιστίνη. Η Χαμάς έχει ήδη δεχτεί κυρώσεις και πιέζεται απ’όλες τις μεριές. Η Παλαιστίνη από μόνη της φαντάζει σαν μυρμήγκι μπροστά στη δύναμη και τον πλούτο του Ισραήλ κι αφού το Ισραήλ αρνείται να δώσει τέλος στην παράνομη κατοχή των Παλαιστινιακών εδαφών, ο κόσμος όλος πρέπει να ξεσηκωθεί και να κάνει το κόστος της κατοχής αβάσταχτο.

Το Ολλανδικό συνταξιοδοτικό ταμείο ABP, επενδύει σε ισραηλινές τράπεζες που χρηματοδοτούν την κατοχή της Παλαιστίνης. Τεράστιες τράπεζες όπως η Barclays επενδύουν σε προμηθευτές όπλων του Ισραήλ και σ’άλλες κατοχικές εταιρίες. Ο κολοσσός πληροφορικής Hewlett-Packard προμηθεύει εξελιγμένα συστήματα παρακολούθησης για τον έλεγχο των κινήσεων των Παλαιστινίων. Κι η Caterpillar παρέχει μπουλντόζες που χρησιμοποιούνται για την κατεδάφιση Παλαιστινιακών σπιτιών κι αγροκτημάτων. Αν όμως δημιουργήσουμε τη μεγαλύτερη κατακραυγή που υπήρξε ποτέ ζητώντας απ΄τις εταιρίες να αποσυρθούν απ΄την περιοχή, θα αποδείξουμε πως η ανθρωπότητα δεν είναι πια συμμέτοχη σ’αυτό το λουτρό αίματος. Ο λαός της Παλαιστίνης κι οι προοδευτικοί ισραηλινοί καλούν τον κόσμο να στηρίξει αυτή τη διέξοδο. Ας τους δείξουμε τη συμπαράστασή μας:

https://secure.avaaz.org/el/israel_palestine_this_is_how_it_ends_rb/?bhiNhab&v=42846

Το κίνημά μας έχει αγωνιστεί για να φέρει ειρήνη, ελπίδα κι αλλαγή ακόμη και στις πιο σκληρές διαμάχες. Αυτό συχνά μας αναγκάζει να παίρνουμε δύσκολες θέσεις για ν’αντιμετωπίζουμε τη ρίζα των προβλημάτων. Εδώ και χρόνια το κίνημά μας ψάχνει για πολιτικές λύσεις σ’αυτόν τον εφιάλτη, αλλά με την αναδίπλωση αυτού του νέου κύκλου αίματος στη Γάζα, ήρθε η στιγμή να προσφύγουμε σε κυρώσεις και οικονομικές συνέπειες ώστε να βοηθήσουμε να τελειώσει ο εφιάλτης για τους ισραηλινούς και τους παλαιστινίους.

Με ελπίδα κι αποφασιστικότητα,
Alice, Fadi, Ben, Laila, Anna, Ricken, Jo, Nell, Mais κι ολόκληρη η ομάδα του Avaaz

ΥΓ: Εδώ θα βρεις διευκρινήσεις σχετικά με τη στάση μας σ’αυτό το ζήτημα.

Αννίτα Μιχαηλίδου: Το τελευταίο δρομολόγιο...

Διηγηθήκαμε και ακούσαμε ιστορίες για την Αννίτα...

Σε ένα κλίμα μεταξύ -σκληρής- πραγματικότητας και μιας ακαθόριστα εξωπραγματικής αίσθησης για το τι είχε συμβεί, βρεθήκαμε την Παρασκευή, 3 Ιουλίου, το μεσημέρι στον περίβολο του νεκροταφείου της Νέας Σμύρνης για να αποχαιρετήσουμε την Αννίτα...

Δίπλα της, στο ανοιχτό φέρετρο κάτω από το δέντρο, ο σύντροφός της, Μάκης Μπαλαούρας με την κόρη τους Όλγα, οι άλλοι συγγενείς, οι φίλοι, οι συνάδελφοι, οι σύντροφοι και συντρόφισσες. Αντάλλασσαν νέα, ρωτούσαν, θυμούνταν, προσέγγιζαν την αλήθεια και πάλι της ξέφευγαν. Ούτε η χαρακτηριστική μουσική κατάφερνε να μας προσγειώσει πλήρως.
Περιμέναμε τους ομιλητές και ομιλήτριες να τα αποσαφηνίσουν όλα. Να τα κάνουν καθαρά, προπαντός απτά. Αυτό συμβαίνει πάντα σε ανάλογες περιπτώσεις, αλλά και εκείνοι δεν τα κατάφεραν εντελώς, διότι αν εξαιρέσεις τις ομιλίες του Νίκου Βούτση, που εκπροσώπησε το κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Πάνο Λάμπρου από τους συνοδοιπόρους της πολιτικής και κινηματικής διαδρομής, οι υπόλοιποι πήραν το λόγο και διηγούνταν περιστατικά από τη ζωή της ή σωστότερα από την κοινή ζωή τους. Ο Χρήστος Ιωαννίδης, από τον ΣΥΡΙΖΑ Καλλιθέας, ο Τάκης Γαλανόπουλος, φίλος και στενός συνεργάτης στο δήμο Καλλιθέας, ο Κώστας Αργαλιώτης, σύντροφος στα επικίνδυνα ταξίδια στη Ραμάλα, η Μάνια Επιθυμιάδου, των φεμινιστικών ενδιαφερόντων, η Αναστασία, από τις φίλες της Όλγας.
Αννίτα, το γνωρίζουμε ότι ξεγελάγαμε τον εαυτό μας, ότι έφυγες πια από την ενεργό δράση για πάντα, δυστυχώς. Όμως, θα μείνεις στην ενεργό μνήμη μας. Από την «Εποχή» σε αποχαιρετούμε.

* Στην κηδεία της Αννίτας παραβρέθηκαν βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα.

Έφυγε η Αννίτα Μιχαηλίδου

Η Αννίτα έφυγε στα 62 της χρόνια, την Πέμπτη, νικημένη από τον καρκίνο.
Γεννήθηκε στην Κύπρο, τέλειωσε τη Νομική Σχολή Αθήνας και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Kings College Λονδίνου, σε θέματα Ευρωπαϊκού Δικαίου και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ήταν σύντροφος του Μάκη Μπαλαούρα και μητέρα της Όλγας.
Στη δικτατορία συμμετείχε στο αντιστασιακό κίνημα. Μετά την πτώση της δικτατορίας, από τη θέση της προέδρου στην Ένωση Δημοκρατών Κυπρίων φοιτητών, δραστηριοποιήθηκε για την αποχουντοποίηση στα πανεπιστήμια.
Εντάχθηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού, κρατώντας όμως πάντα ενεργές σχέσεις με το ΑΚΕΛ. Εργάστηκε στην κοινοβουλευτική Ομάδα της Ενωμένης Αριστεράς με τους Ηλία Ηλιού και Μπάμπη Δρακόπουλο.
Συμμετείχε στην οργάνωσης της Νέας Σμύρνης της οποίας για αρκετό διάστημα υπήρξε γραμματέας. Με τη διάσπαση του ΚΚΕ Εσωτερικού εντάχθηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού - Ανανεωτική Αριστερά του οποίου υπήρξε και μέλος της ΚΕ. Παρακολουθώντας από κοντά τις εξελίξεις στην αριστερά εργάστηκε δραστήρια για τη σταθεροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ με μεγάλη συμβολή στην οργάνωση της Καλλιθέας, στο πλαίσιο και των προσπαθειών της ΑΚΟΑ εκείνης της περιόδου.
 Εργάστηκε στο Δήμο Καλλιθέας ως ειδική σύμβουλος για θέματα κοινωνικής πολιτικής και την εφαρμογή προγραμμάτων αστέγων, τοξικοεξαρτημένων και μειονεκτούντων ατόμων, για τη νομιμοποίηση και ένταξη των μεταναστών.
Για την κοινωνική της δράση εκλέχτηκε αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της Ένωσης Ευρωπαϊκών Πόλεων (ECDP), με έδρα τη Φραγκφούρτη, με στόχο την αλλαγή της πολιτικής αντιμετώπισης των ναρκωτικών.
Συμμετείχε, επίσης, στην ερευνητική ομάδα των Ευρωπαϊκών Πόλεων που εισηγήθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τις μεταρρυθμίσεις για εφαρμογή του Harm Reduction Policy στην ΕΕ. Άρθρα και συνεντεύξεις της για τα παραπάνω έχουν δημοσιευθεί στην «Εποχή», «Αυγή» και «Τα Νέα».
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Κίνησης Δημοκρατικών Γυναικών, μέλος στο Ίδρυμα Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και της «Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων».
Ως ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ συμμετείχε στις κινητοποιήσεις Γένοβας, Φλωρεντίας, Αθήνας, Πόρτο Αλέγκρε. Δραστηριοποιήθηκε επίσης στο Σύλλογο για την υποστήριξη του αγώνα των Παλαιστινίων (Intifada) και είχε συμμετοχή στις ομάδες μαχητικής στήριξης του αγώνα τους στη Δυτική Όχθη και στη Γάζα, την οποία επισκέφθηκε και το Γενάρη του 2008 κατά τη διάρκεια της μεγάλης ισραηλινής επίθεσης.
 Συμμετείχε στο συνδικαλιστικό κίνημα των δημοτικών υπαλλήλων όπου και εκλέχθηκε στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο των ΟΤΑ.

Καταθέτουμε την πίστη μας

Αγαπημένη μας Αννίτα, χθες μόλις, μέρα που μας άφησες λιγότερους και πιο αδύναμους, στην μάχη που δόθηκε μέσα στη Βουλή για να αποτραπεί η δημιουργία φυλακών – λευκών κελιών τύπου Γκουαντάναμο στη χώρα μας, ήταν όλα παρόντα ως στοιχεία.
Πριν να αισθανθούμε το βάρος της απουσίας σου από αυτόν τον σκληρό αγώνα, που θα γίνεται κάθε μέρα και πιο σκληρός, καθώς η ριζοσπαστική Αριστερά πλησιάζει το ιστορικό ορόσημο της ανάληψης της διακυβέρνησης της χώρας, θέλουμε να σου καταθέσουμε την πίστη μας ότι θα νικήσουμε.
Γιατί, Αννίτα, με τη δικιά σου διαχρονική συμβολή, με το έμπρακτο παράδειγμά σου σε δύσκολες εποχές και σε οριακά μειοψηφικές, πρωτοπόρες όμως δυνάμεις της Αριστεράς, σήμερα έχουμε ένα απίστευτο απόθεμα και ένα τεράστιο φυτώριο αγωνιστών νέων και παλιότερων.
Όχι μόνο για να αντισταθούμε και να αποτρέψουμε τα άθλια, απάνθρωπα σχέδιά τους, πρώτα απ’ όλα πάνω στους αδύναμους που πληθαίνουν δραματικά μέσα στην τετράχρονη κρίση και τον αμείλικτο ταξικό – κοινωνικό πόλεμο που εξελίσσεται.
Αλλά για να εμπνεύσουμε τη συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων στο κίνημα και το μέτωπο πολιτικής ανατροπής. Να ρίξουμε φως εκεί που επιβάλλουν το νέο Μεσαίωνα. Ν’ απαγορεύσουμε την αφήγηση που μηδενίζει τη διαχρονική πάλη του λαού, που απαξιώνει τον αντιδικτατορικό αγώνα, το ριζοσπαστισμό της πρώτης μεταπολίτευσης και που ενοχοποιεί την Αριστερά, την αντίσταση, την απείθεια, τους κοινωνικούς αγώνες.

Νίκος Βούτσης

Δεν ξεχνώ

Πολλά τα χρόνια που είμαστε μαζί Αννίτα. Μαζί στον πολιτικό αγώνα της Ανανεωτικής Κομμουνιστικής Αριστεράς, αλλά και στο Φεμινιστικό Κίνημα.
Δεν ξεχνώ ποτέ τον αγώνα που δώσαμε μαζί το 2004 στις ευρωεκλογές με τις «Γυναίκες για μια Άλλη Ευρώπη» για μια Ευρώπη κόκκινη, πράσινη, μωβ.
Είχαμε κάνει στρατηγείο μας τα γραφεία της «Εποχής» και πέρα απ’ την κούραση, τι γέλια κι αγκαλιές είχαμε ρίξει! Την εμπειρία αυτή την χρωστάω σ’ εσένα που επέμενες πολύ, στη Τζέλλα και στην Άννυ, γιατί να πω την αλήθεια εγώ είχα τους φόβους μου. Αυτή η φάση ήταν και η αφορμή για να γνωριστούμε καλύτερα και σ’ ευχαριστώ.
Με το ίδιο πάθος και την αφοσίωση δόθηκες αργότερα και στην υπόθεση των φυλακισμένων.
Δεν ξεχνώ ποτέ, στη δοκιμασία των συντρόφων μας, τα πρωινά στα δικαστήρια –ξέρεις εσύ για ποιο πράγμα σου μιλάω– που παραφυλάγαμε το βλέμμα της, μήπως κάτι χρειαστεί και δεν προλάβουμε. Εκεί από νωρίς. Σφίγγοντας η μία τα χέρια της άλλης. Χωρίς εσένα η αναμονή θα ’ταν ασήκωτη.
Δεν ξεχνώ τα κυριακάτικα μεσημέρια (που τράβαγαν μέχρι το βράδυ) γύρω απ’ το τραπέζι με τ’ απομεινάρια της εξαίρετης μαγειρικής σου.
Δεν ξεχνώ ποτέ τις δικές μας –τις γυναικείες– κουβέντες που κάναμε με τη Σοφία.
Δεν ξεχνώ ότι τα καλύτερα τα λέγαμε στο σπίτι σου όταν ο Μάκης πήγαινε για ύπνο.
Δεν ξεχνώ ότι στο ταβερνάκι πίσω από το γήπεδο στην Καισαριανή, για πρώτη φορά πίστεψα ότι πήρες το δρόμο τον μοναχικό.
Θα μπορούσα να σου λέω με τις ώρες γι’ αυτά που δεν ξεχνώ.
Δεν έχει νόημα…
Χαιρετίσματα στα συντρόφια μας.

Μάνια Επιθυμιάδου


Αποχαιρετισμός της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ

Η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ αποχαιρετά μια άξια συντρόφισσα, την Αννίτα Μιχαηλίδου, που με την πολύπλευρη δράση της διεύρυνε τον ορίζοντα ενδιαφερόντων της συλλογικότητάς μας. Στον αντιχουντικό αγώνα, στον πολιτικό αγώνα της Ανανεωτικής Κομμουνιστικής Αριστεράς, στο Φεμινιστικό Κίνημα, στο Κοινωνικό Φόρουμ, στη Διεθνή Αλληλεγγύη, στον αγώνα κατά των ναρκωτικών, στην προσπάθεια για την ένταξη και νομιμοποίηση των μεταναστών, της φροντίδας των αποκλεισμένων.

* Ανακοινώσεις για την έκφραση συλλυπητηρίων στους οικείους της εξέδωσαν η ΚΕΔΑ και το ΔΗΚΚΙ.


Εμείς οι φίλες και αδελφές

Οι φίλες της κόρης της ήμαστε στα μάτια της αδερφές, παιδιά της. Πάντα τόσο φιλόξενη, μια αγκαλιά, η καλύτερη μαγείρισσα του κόσμου, μας ήξερε τόσο καλά μία, μία, τους χαρακτήρες, τα καλά μας, τα κακά μας, τις ιδιοτροπίες μας, ρωτούσε με αγωνία αν είμαστε καλά, αν περνάμε όμορφα, για τη δουλειά μας, για τη ζωή μας, έπαιρνε το πρόβλημά μας μέσα της, έψαχνε να βρει λύσεις. Η Αννίτα δεν μπορούσε να είναι τίποτα λιγότερο από το απόλυτο νοιάξιμο, απόλυτη αγάπη, απόλυτη φροντίδα: Μια Μάνα, που πάντα υπερασπιζόταν με αφοσίωση τα απανταχού «παραστρατημένα» παιδιά που «προφανώς δεν έλαβαν αγάπη» –που δεν μας ύψωνε το δάχτυλο αλλά ήταν εκεί για να συζητήσει και να αναλύσει ώρες ολόκληρες «τα πάθη και τα λάθη μας»… Εμπλουτίζοντας τη συζήτηση με τον κατάλληλο μεζέ, «να πάνε τα φαρμάκια κάτω», ο νοστιμότερος που είχαμε φάει. Για να κάνω μια ελάχιστη αναφορά στην προσωπική μου εμπειρία με την Αννίτα, θα πω πόσο με συγκινούσε η αγάπη της στη μουσική, κάποιες φορές που τύχαινε να μελετήσω σπίτι τους την άκουγα να σιγοτραγουδάει μαζί μου στο βάθος, να μου λέει «μη σταματάς, να τραγουδήσουμε παρέα», η χαρά τη ζωής, η ομορφιά, η αγάπη, πώς να μην επανέρχεται κανείς συνέχεια σε αυτή τη λέξη όταν μιλάει για την Αννίτα; Θα ζει για πάντα, μέσα από τον υπέροχο, συγκλονιστικό δεσμό που είχε με την κόρη της, την Όλγα μας, από την αγάπη που της έχουμε κι εμείς, διαρκώς κι αυτή τροφοδοτούμενη. Κλείνω παραφράζοντας τους στίχους του Σαββόπουλου.
«Η κυρά μας είναι μόνη με ένα πέπλο αχνό,
μα η ανάσα της μας ζώνει,
κι ας κοιμάται αλλού».

Αναστασία Κότσαλη

Εκείνα τα υπέροχα μαλλιά…

Την Αννίτα τη θυμάμαι υπέροχα ντυμένη και με το τσιγάρο στο χέρι να συγκρούεται με καραμπινιέρους και ιταλούς αξιωματούχους στις σκληρές διαπραγματεύσεις στο λιμάνι της Αγκόνα, το καλοκαίρι του 2001, στο δρόμο για τη Γένοβα.
Τη θυμάμαι να θρυμματίζει τον αφελή και ψευδεπίγραφο διεθνισμό, να τσακίζει την πατριδοκαπηλία-μάθημα για τη ριζοσπαστική αριστερά μα και για τη χάραξη σοβαρής πολιτικής, χωρίς να θυσιάζει την κυπριακότητα της.
Τη θυμάμαι καβγατζού, όχι από εμπάθεια ή εμμονή στην αντιπαλότητα, αλλά από πάθος. Και μου άρεσε. Μου άρεσε πολύ, γιατί ποτέ δεν μπέρδευε την πολιτική διαφωνία με την έννοια και την φροντίδα για το διπλανό.
Διηγηθήκαμε και ακούσαμε ιστορίες για την Αννίτα

Στις πορείες, στις συνεδριάσεις, στα συνέδρια πρώτα ρωτούσε εάν είσαι καλά.
Τη θυμάμαι ένα καλοκαίρι στους Παξούς να αγωνιά για την «Αραβική Άνοιξη» και να έχει το νου της να τρώω, όσο μου μιλά.
Δεν έχω το κουράγιο να βρω φωτογραφία της. Μήπως θα αποτυπώνει άλλωστε τα μεγάλα μαύρα της μάτια κι εκείνα τα υπέροχα μαλλιά;

Ρένα Δούρου

Πολλά τα χρώματα

Τελικά έφυγες, αλλά έφυγες νικήτρια. Νίκησες τον προβλεπόμενο από την επιστήμη χρόνο.
Κυρίως –και πίστεψέ μας– όσοι σε ξέραμε το περιμέναμε, έδωσες τη μάχη, με σθένος.
Ήξερες ότι η μάχη είναι άνιση. Αλλά, ως φαίνεται, ούτε μια στιγμή δεν λύγισες. Ακόμα και χθες, την ύστατη ώρα εσύ αποφάσισες με ποιον τρόπο θα φύγεις. Και είπες όχι στο κρεβάτι, όρθα… Αυτό έκανες όλη σου τη ζωή.
Χθες που ήμασταν μαζεμένοι στο σπίτι σου στην Καισαριανή, φίλοι, σύντροφοι από τα παλιά από τους νέους αγώνες, φτιάξαμε ένα παζλ, ένα μωσαϊκό χρωμάτων, θυμόμασταν και βάζαμε πινελιές γελώντας, κλαίγοντας, τις δικές πινελιές στη ζωή. Και ήταν όλες σημαντικές, ακόμα και αυτές που δεν είχαν σχέση με την πολιτική, τα κινήματα, τους αγώνες.
Συζητούσαμε ποιοι, ποιες θα μιλήσουν, τι θα πουν, αυτή την ώρα του αποχαιρετισμού.
Κάποιος από τον κεντρικό ΣΥΡΙΖΑ. Να είναι ο Νίκος, ο Πάνος; Κάποιος της συνολικής σου διαδρομής. Για να μιλήσει για την Αννίτα της αριστεράς, της κομμουνιστικής ανανεωτικής αριστεράς, της ριζοσπαστικής, της σύγχρονης, της αριστεράς του 21ου αιώνα.
Γι’ αυτό και οι σημαίες μας είναι πολλές και όχι μία.
Είναι η σημαία του ΚΚΕ Εσωτερικού και του ΚΚΕ Εσωτερικού-Ανανεωτική Αριστερά, του Φόρουμ, της Ιντιφάντα και φυσικά του ΣΥΡΙΖΑ, του κοινού μας σπιτιού.
Θα μπορούσαμε να φέρουμε και άλλες από αυτό το ταξίδι των τόσων χρόνων, τα χρώματα που φώτισαν τη ζωή σου.
Το κόκκινο του ανανεωτικού κομμουνισμού
Το μωβ του Φεμινισμού
Το πράσινο της ριζοσπαστικής οικολογίας
Αυτή ήσουν, Μιχαηλίδου, που ξεσήκωνες τον κόσμο αν κάποιος σε αποκαλούσε με το επίθετο του αγαπημένου σου Μάκη και σε έλεγε Μπαλαούρα. Μιχαηλίδου, έλεγες, με τη γνωστή στεντόρια, βραχνή φωνή σου
Αυτή ήσουν, από τότε που σε γνώρισα.

Πάνος Λάμπρου

Να βγούμε από το ανάθεμα

Η Αννίτα, εργαζόμενη στο Δήμο Καλλιθέας εκπροσώπησε την πόλη και το Δήμο στο Δίκτυο ECDP (European Cities on Drug Policy), του οποίου ήταν αντιπρόεδρος και όπου συμμετείχαν 33 ευρωπαϊκές πόλεις. Σε έρευνα των Νέων, το 1999, της δημοσιογράφου Μαρίας Νταλιάνη, η Αννίτα έκανε το εξής σχόλιο:
«Οι αντιλήψεις και οι πολιτικές για την αντιμετώπιση της τοξικομανίας εξακολουθούν να παραμένουν στο πλαίσιο του αναθέματος. Δεν μας αρέσουν οι άνθρωποι που επέλεξαν να κάνουν χρήση, δεν υπάρχουν, και σαν τέτοιους περίπου τους αντιμετωπίζουμε. Έχει αποδειχτεί ότι η εφαρμογή του Harm Reduction Policy σώζει ζωές, μειώνει την εγκληματικότητα και κοστίζει πολύ λιγότερο από την εφαρμογή μιας κατασταλτικής πολιτικής. Η χώρα μας αρκέστηκε απλώς να επιδείξει μια πρωτοποριακή διάθεση με τη νομοθετική ρύθμιση ενός μέρους της πολιτικής του Harm Reduction, αλλά παράλληλα την περιόρισε σε τόσο στενά πλαίσια, που η επίδρασή της επεκτείνεται στο ελάχιστο των πραγματικών αναγκών της ελληνικής κοινωνίας, αφήνοντας έτσι τον μέσο πολίτη στην άγνοιά του και στον σκοταδισμό της πολιτικής καταστολής.»

Εφημερίδα ΕΠΟΧΗ - Πηγή

Το τελευταίο "αντίο" στην Αννίτα

Στο νεκροταφείο της Νέας Σμύρνης την Παρασκευή εκατοντάδες σύντροφοι και συντρόφισσες από την πολύχρονη αγωνιστική πορεία και την πλούσια σε κοινωνικότητα ζωή της αποχαιρέτησαν με πολιτική κηδεία την Αννίτα Μιχαηλίδου, η οποία πέθανε την περασμένη Πέμπτη σε ηλικία 62 ετών μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.

Γεννήθηκε στην Κύπρο, τέλειωσε τη Νομική Σχολή Αθήνας και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Kings College Λονδίνου σε θέματα Ευρωπαϊκού Δικαίου και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Στη διάρκεια της δικτατορίας συμμετείχε στο αντιστασιακό κίνημα των φοιτητών. Αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας, μαζί με άλλους αντιχουντικούς αγωνιστές, από τη θέση της προέδρου στην Ένωση Δημοκρατών Κυπρίων φοιτητών, δραστηριοποιήθηκε για την αποχουντοποίηση στα πανεπιστήμια.

Εντάχθηκε από την αρχή στο ΚΚΕ Εσωτερικού, κρατώντας όμως πάντα ενεργές σχέσεις με το ΑΚΕΛ. Εργάστηκε στην κοινοβουλευτική Ομάδα της Ενωμένης Αριστεράς με τους Ηλία Ηλιού και Μπάμπη Δρακόπουλο.

Συμμετείχε στην οργάνωση της Νέας Σμύρνης, της οποίας για αρκετό διάστημα υπήρξε γραμματέας. Με τη διάσπαση του ΚΚΕ Εσωτερικού εντάχθηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού - Ανανεωτική Αριστερά του οποίου υπήρξε και μέλος της Κ.Ε. Παρακολουθώντας από κοντά τις εξελίξεις στην Αριστερά, εργάστηκε δραστήρια για τη σταθεροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Εργάστηκε στον Δήμο Καλλιθέας ως ειδική σύμβουλος για θέματα κοινωνικής πολιτικής και την εφαρμογή προγραμμάτων για άστεγα, τοξικοεξαρτημένα και μειονεκτούντα άτομα καθώς και για τη νομιμοποίηση και ένταξη των μεταναστών.

Δραστηριοποιήθηκε επίσης στον Σύλλογο για την υποστήριξη του αγώνα των Παλαιστινίων (Intifada) και είχε συμμετοχή στις ομάδες μαχητικής στήριξης του αγώνα τους στη Δυτική Όχθη και στη Γάζα την οποία επισκέφθηκε και το Γενάρη του 2008 κατά τη διάρκεια της μεγάλης ισραηλινής επίθεσης.

Για την πολύπλευρη προσωπικότητα της Αννίτας μίλησαν στην κηδεία της ο γραμματέας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Βούτσης, ο Πάνος Λάμπρου, μέλος της Π.Γ. του κόμματος, και η Μάνια Επιθυμιάδου, με την οποία συμπορεύτηκε στην κομμουνιστική ανανέωση και τον αριστερό φεμινισμό. Την αποχαιρέτησαν επίσης συναδέλφισσά της από τον Δήμο Καλλιθέας και η Αναστασία Κότσαλη, μια μικρότερη φίλη της και φίλη της Όλγας.

Ο Νίκος Βούτσης στον αποχαιρετισμό του ανέφερε: "Πριν αισθανθούμε το βάρος της απουσίας σου από αυτόν τον σκληρό αγώνα, που γίνεται όλο και πιο σκληρός, καθώς η ριζοσπαστική Αριστερά πλησιάζει το ιστορικό ορόσημο της ανάληψης της διακυβέρνησης της χώρας, θέλουμε να σου καταθέσουμε την πίστη μας ότι θα νικήσουμε. Γιατί, Αννίτα, με τη δική σου διαχρονική συμβολή, με το έμπρακτο παράδειγμά σου σε δύσκολες εποχές και σε οριακά μειοψηφικές, πρωτοπόρες όμως δυνάμεις της Αριστεράς, σήμερα έχουμε ένα απίστευτο απόθεμα και ένα τεράστιο φυτώριο αγωνιστών, νέων και παλαιότερων".

Ο Πάνος Λάμπρου, μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρθηκε "στο κριτικό πνεύμα, τον χαρακτήρα της ανυπάκουης αιρετικής και κινηματικής μέχρι τέλους Αννίτας". Και υπενθύμισε συμβολικά τα χρώματα του πολύχρονου ταξιδιού της: Το κόκκινο του ανανεωτικού κομμουνισμού, το μωβ του φεμινισμού και το πράσινο της ριζοσπαστικής οικολογίας.

Ο Π. Λάμπρου θύμισε μια χαρακτηριστική παρέμβαση της Αννίτας για τους φυλακισμένους: "Θυμάμαι, Αννίτα, τον αγώνα που δώσαμε μαζί τον Νοέμβριο του 2008, που πήρες άδεια από τη δουλειά σου για να αφιερωθείς ολοκληρωτικά, από νωρίς το πρωί έως αργά το βράδυ, στην αλληλεγγύη στον συγκλονιστικό αγώνα των χιλιάδων κρατουμένων που έκαναν απεργία πείνας, τη μεγαλύτερη κρατουμένων σε όλον τον κόσμο. Και υπήρχαν κέρδη από αυτόν τον αγώνα. Απόδειξη για αυτό, έστω μικρή, αλλά όχι ασήμαντη, η παρουσία σήμερα εδώ της Μαριάνθης, που τότε ήταν ο άνθρωπός μας στις γυναικείες φυλακές".

Η "Αυγή" συλλυπείται τον Μάκη Μπαλαούρα σύντροφο της Αννίτας και την κόρη τους Όλγα.

Εφημερίδα ΑΥΓΗ - Πηγή

Σκοπός τους: Θα κατασχεθούν όλα σε εξευτελιστικές τιμές!

 Επιστολή συναδέλφου:

Σήμερα πηγαίνοντας για ψώνια στο SUPER MARKET κοίταξα στο ράφι και πρόσεξα ότι το ίδιο πράγμα είχε «2» τιμες. Μου έκανε εντύπωση, πως είναι δυνατόν, ειπα. Όχι, έχουν κάνει λαθος. Μετα όμως σκέφτηκα να κοιτάξω τις ημερομηνίες λήξης και πρόσεξα ότι το ένα έληγε σε 1.5 μήνα και το άλλο μετά από 4-5 μηνες. Tοτε κατάλαβα, είναι το νέο σύστημα είπα, οι φτωχοί θα τρώνε τα ληγμένα, τα αλλοιωμένα, όσα κάποτε τα πετούσαν στα σκουπίδια η δεν δεχόντουσαν επεξεργασία και οι πλούσιοι η οι ευκατάστατοι θα παίρνουν τα μη ληγμένα, τα οικολογικα.
Γιατι πολλοί από αυτούς έχουν δικαίωμα να ζουν, ενω οι άλλοι όχι. Ναι βέβαια, γιατί αυτοί έχουν κάνει κομπίνες στην ζωή τους και έχουν πατήσει επί πτωματων, είναι οι επονομαζόμενοι κλεφτες κομπιναδόροι μην έχοντας συνείδηση, μην έχοντας τιποτα. Όπως μη πληρωνοντας τιποτα, ΕΦΟΡΙΕΣ, το προσωπικό τους που μπορεί να έχουν στην επιχείρηση τους και δεν το πληρώνουν σωστά, και ισως καθόλου, εκμεταλλευόμενοι την ανεργία και φτώχια και έτσι έχουν ανθρώπους αδήλωτους, ανασφάλιστους σωστούς δουλους. Ξεπερνοντας κατά πολύ και αυτούς που ζούσαν στον μεσαίωνα.

Αυτοί φίλοι μου τώρα έχουν λεφτά και αγοράζουν τα πάντα, ανθρωπους, συνειδησεις κλπ. Αυτοι, μην ανησυχείτε, θα τρώνε οικολογικά ενώ οι άλλοι μεταλλαγμένα ή σαπια. Δεν είναι λοιπόν περίεργο γιατί θερίζει ο καρκίνος, γιατί τα εγκεφαλικά, από το άγχος και το στρες λόγω της αβεβαιότητος του αύριο, είναι σε πρώτη θεση. Ως και ο θάνατος από καρδιά είναι και αυτος σε πρώτη θέση. Γιατι οι νέοι μας, ναι οι νέοι μας, έχουν πάθει πολλοί κρίσεις πανικου. Με μαθηματική ακρίβεια οι ιθαγενείς αυτής της χώρας αποδεκατίζονται σκόπιμα,όπως έγινε και με την κατάληψη της Αμερικής από τους λευκούς, εξαφανίζοντας τους Ινδιανους.
Θα υπάρχει η γη μας αλλά δεν θα ζουν Έλληνες σε αυτό τον τόπο, μόνο αλλοδαποί και μια μικρή μειονότητα από Έλληνες, αν επιβιώσουν και δεν μεταναστεύσουν και αυτοι. Δεν μπορώ να δω ανάπτυξη σε αυτή την χώρα με την μυρωδιά της σήψης, από τα πτώματα που υπάρχουν γύρω μου. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα ελλείμματα των Τραπεζών και όχι πως θα επιβιώσουν οι Δανειζόμενοι Έλληνες, που σκόπιμα με την προπαγάνδα που είχε αναπτυχθεί τα προηγούμενα χρόνια, για να πάρουν Δάνεια οι Νεοέλληνες, για να έχουν τάχα το δικό τους κεραμίδι, που όμως το πληρώνουν ακριβότερο και εάν νοικιάζανε σε μια πολύ καλή περιοχή και όχι εκεί που μένουν. Ναι πρέπει να πληρώσουν πάλι οι ίδιοι για τα ελλείμματα των Τραπεζών, δηλαδή ΔΙΣ, αλλά τα σπίτια των Ελλήνων να βγαίνουν σε πλειστηριασμούς στο 1/3 της αντικειμενικης. Για να δώσουμε χρήματα στις τράπεζες από τον Έλληνα φορολογούμενο και αγύριστα για να αγοράσουν νέες Τράπεζες ή και να τις πουλήσουν σε ξενους και τα ΔΙΣ να πάνε στο εξωτερικο και όχι να επενδυθούν στην Ελλάδα σε επιχειρήσεις για να δουλέψουν Έλληνες και να μην γίνονται μεταναστες.
Οσο για το Κράτος εκφοβιζει τον απλό πολίτη αυτής της αποικίας να πληρώνει φορους, που όμως δεν μπορεί πια, όχι γιατί δεν θέλει, αλλά γιατί τον έχουν στιψει και δεν μπορεί να δώσει αλλα.Υπαρχουν βέβαια και άλλοι ακόμα που εξακολουθούν την παραοικονομία, όχι μόνο τα μεγάλα ονόματα αλλά και απλοί άνθρωποι, που πάλι φόροδιαφεύγουν, μη πληρώνοντας και καθαρίζουν έτσι με την συνείδηση τους, γιατί λένε ότι εφ όσον εσείς μας κλέβετε θα κλέψουμε και εμεις.
Είναι παρά πολλά που μπορώ να γράψω, αλλά ίσως κάποιους να τους κουράσω ή και να μην έχουν την όρεξη να τα διαβάσουν πιο εκτενέστερα, γιατί όλοι έχουν τα δικά τους προβληματα. Αλλα δεν μπορώ να μην αναφέρω ότι τώρα "βρήκαμε και άλλη λύση για τους ταλαίπωρους δανειολήπτες Ελληνες". Θα φτιάξουν την bad bank, όπως την αποκαλούν, και θα έχουν τα κόκκινα δάνεια τα οποία θα τα χειρίζονται όπως τους συμφέρει, όπως επίσης θα είναι μέσα και τα Ληξιπρόθεσμα από ΙΚΑ και ΕΦΟΡΙΕΣ. Μανούλες σε ιδεες. Και όχι, βέβαια, να μειώσουν τα δάνεια 35% ή 40%, όσο μειώθηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις χωρίς να βάζουμε μέσα και τις αυξήσεις στα είδη τροφίμων, τα χαρατσια, τις προσθετες φορολογικές επιβαρύνσεις, ώστε να μπορέσουν να πληρώσουν οι ωφειλετες.
Αρα βγαίνει το εξής συμπέρασμα: δεν θέλουν να ξεχρεωθούν οι Έλληνες, ο σκοπός τους είναι να τα κατάσχουν όλα σε εξευτιλιστικες τιμές.

Θέλω να σας ευχηθώ καλό αγώνα για επιβίωση. Παρότι ίσως σας χάλασα την διάθεση.

Ένας συνάδελφος

Παρασκήνιο της κρίσης στην Ουκρανία...

Συνέντευξη – βόμβα  του Τζουλιέτο Κιέζα για το παρασκήνιο της κρίσης – Προετοιμάζουν τον Γ' Παγκόσμιο;

(Πηγή NEWSBOMB.GR )

Ο Τζουλιέτο Κιέζα ήταν για χρόνια στέλεχος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος ως τη διάλυσή του, ανταποκριτής στη Μόσχα στα χρόνια της περεστρόικα, φίλος του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, πολέμιος και αναλυτής της παγκοσμιοποίησης αλά pax americana και λάτρης της Ελλάδας, όπου κάνει τις διακοπές του ως και σήμερα, επιλέγοντας σταθερά την Αντίπαρο.

Η γλώσσα του αιχμηρή, λέει όσα δεν φαίνονται στην επιφάνεια και εξηγεί γιατί η κρίση της Ουκρανίας μπορεί να είναι μια προετοιμασία ακόμη και για έναν Γ’ Παγκόσμιο. Έδωσε τη συνέντευξή του στο διαδικτυακό τόπο «Ζέρκαλο Κρίμα», το πλήρες κείμενο της οποίας παραθέτουμε, γιατί λυπούμαστε να αλλάξουμε ακόμη και μια λέξη από το λόγο και τις αλήθειες του:

«Αρκετά συχνά αναγκάζομαι να εξηγώ ότι δεν είμαι και πολύ χαρούμενος, που είμαι δημοσιογράφος. Το επάγγελμα αυτό έχει στις μέρες μας δυσφημιστεί πολύ. Όταν νέα παιδιά μου λένε ότι θέλουν να γίνουν δημοσιογράφοι, τους εξηγώ ότι θα τους είναι πολύ δύσκολο ψυχολογικά να το πετύχουν. Σήμερα μπορείς να γίνεις πετυχημένος υπό έναν όρο - να ξέρεις να λες ψέματα.

Μελετώ εδώ και καιρό φαινόμενα κρίσης. Πολλοί λένε ότι είμαι καταστροφολόγος, υπερβολικά απαισιόδοξος, όμως απλά λέω ό,τι βλέπω. Πολλοί συνάδελφοί μου βλέπουν το ίδιο και δεν λένε τίποτα, για ποικίλους λόγους. Οι άνθρωποι εντυπωσιάζονται γιατί δεν γνωρίζουν πολλά για τα σύγχρονα προβλήματα. Η απάντηση είναι προφανής: διότι η δημοσιογραφία έπαψε να είναι έντιμη, έπαψε ακόμη και να προσπαθεί να είναι.
Κατανοητό ότι πλήρης αντικειμενικότητα δεν υπάρχει, πρόκειται για ψευδαίσθηση. Όμως και το ίδιο το σύστημα μετάδοσης των πληροφοριών έχει ριζικά μεταβληθεί.
Για παράδειγμα, για όλα τα γεγονότα, που σχετίζονται με την Ουκρανία, η δυτική κοινή γνώμη δεν γνωρίζει εν γένει τίποτα. Είναι απληροφόρητοι ακόμη και οι (Ιταλοί) πολιτικοί, τί να πει κανείς για τους απλούς πολίτες. Τα δυτικά ΜΜΕ μεταδίδουν πληροφορίες αλλοιωμένες είτε εντελώς αποσιωπούν κραυγαλέα δεδομένα: κατά τη δική τους ερμηνεία η Ρωσία κατέλαβε κατ’ επιθυμία του δικτάτορα Πούτιν ολόκληρη την Ουκρανία, η οποία θέλει να είναι ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος και να γίνει μέλος της ΕΕ.
Με ανησυχεί πολύ το χαμηλό διανοητικό επίπεδο των κρατικών ηγετών. Είδα πολλές φορές με τα ίδια μου τα μάτια, ότι εκείνοι, που λαμβάνουν σημαντικότατες αποφάσεις, δεν γνωρίζουν, δεν κατανοούν περί τίνος πρόκειται. Τώρα όλοι όσοι ανέρχονται στην εξουσία έχουν πολύ στενούς ορίζοντες, σκέφτονται και ενεργούν σε μια κοντόθωρη ιστορική προοπτική και αυτό δεν είναι σωστό.
Δεν μπορεί πάλι να πεις ότι είναι μόνο δική τους η ευθύνη. Όχι, το ίδιο το πολιτικό σύστημα οδήγησε σε αυτή τη μετάλλαξη. Η ζωή επιταχύνθηκε πολύ, οι άνθρωποι δεν προλαβαίνουν να τη φθάσουν, ούτε είναι σε θέση να αφομοιώσουν έναν τόσο τεράστιο όγκο πληροφοριών σε τόσο σύντομα χρονικά διαστήματα.
Αυτό το ένοιωσα ο ίδιος ως ευρωβουλευτής, όταν απλώς δεν έχεις χρόνο να μελετήσεις οποιοδήποτε σοβαρό πρόβλημα. Άλλοτε οι πολιτικοί έγραφαν βιβλία, τώρα απλώς τα εκδίδουν με το όνομά τους, χωρίς να έχουν καταβάλει καμία διανοητική προσπάθεια γι’ αυτό.

Σε ό,τι αφορά τώρα στην Ουκρανία. Τα χρόνια της ανεξαρτησίας το ουκρανικό κράτος κυβερνήθηκε από τέσσερις προέδρους, όλοι τους έδρασαν εκτός κάθε στοιχειώδους κατανόησης του κοινωνικού τους χρέους ενώπιον των πολιτών τους. Πρόκειται για ανεύθυνος ανθρώπους. Ο Κραφτσούκ υπέγραψε την πράξη διάλυσης μιας τεράστιας χώρας (σ.σ. της ΕΣΣΔ) χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα τί θα κάνει στη συνέχεια.
Προφανώς όσοι συγκεντρώθηκαν στο Μπελαβέσκοε Πούσε δεν σκέφτονταν καθόλου το μέλλον τη στιγμή εκείνη. Δείτε, μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ ο Γέλτσιν απλώς ξεπούλησε τη Ρωσία, αυτό είναι ολοφάνερο.
Οι Ουκρανοί συνάδελφοί του, Κραφτσούκ, Κούτσμα, Γιούσενκο, σε τίποτε δεν ήταν καλύτεροι, ούτε ήταν ανεξάρτητοι παίκτες, δεν είχαν τη δυνατότητα να λαμβάνουν αποφάσεις, απλώς εκτελούσαν τις υποδείξεις έξωθεν των συνόρων, ήταν κοινοί μισθοφόροι. Η Ουκρανία ήταν από καιρό στα χέρια των ΗΠΑ. Όμως αυτό το φαύλο σύστημα είναι δυνατό και πρέπει να κατεδαφιστεί, χρειάζεται φρέσκο αίμα, νέοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν θα φοβούνται να ρισκάρουν. Το γεγονός ότι δεν έχουν εμπειρία είναι ευτύχημα, διότι όλη η προηγούμενη εμπειρία των πολιτικών παλαιάς κοπής είναι αρνητική. Φυσικά και θα κάνουν λάθη, αλλά δεν θα «πουλήσουν» τη χώρα.

Η κρίση κλιμακώνεται και αποκαλύπτει τεράστια, παγκόσμια προβλήματα, τα οποία και θα διαμορφώσουν νέους ηγέτες. Η διεθνής κρίση θα θέσει υπό αμφισβήτηση όλους τους προηγούμενους κανόνες και συνήθειες ζωής. Οι ιδέες του 20ού αιώνα δεν θα μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε τις εξελίξεις. Στο νέο αιώνα θα υπάρχει άλλο σύστημα κρισιακών φαινομένων, ενώ οι νέοι άνθρωποι σε κάθε περίπτωση θα είναι πιο ικανοί στο να τα διαχειριστούν.
Στην Ιταλία υπάρχει το κόμμα των «Πέντε αστέρων», το οποίο πρόσφατα ίδρυσε ο δημοφιλής κωμικός Πέπε Γκρίλο. Κατάλαβε πριν από όλους τους υπόλοιπους Ιταλούς πολιτικούς ότι η κρίση διευρύνεται και πρώτος προκάλεσε μια γενικευμένη δημόσια συζήτηση, ξεσηκώνοντας έναν ολόκληρο στρατό νέων ανθρώπων. Σήμερα υπάρχουν στο ιταλικό Κοινοβούλιο 173 βουλευτές και γερουσιαστές του κόμματος αυτού και η έλλειψη εμπειρίας δεν τους εμπόδισε να αναπτύξουν τη δραστηριότητά τους, πολύ γρήγορα βρήκαν τον προσανατολισμό τους στη νέα κατάσταση. Η ανανέωση είναι αναπόφευκτη, αργά ή γρήγορα αυτό θα συμβεί οπωσδήποτε.
Η διαδεδομένη αποσύνθεση του ανθρώπου εξελίσσεται σε ολόκληρο τον κόσμο και η διαδικασία αυτή δεν άρχισε χθες. Υπάρχει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον έγγραφο, το The Powell Memo, που πήρε το όνομά του από έναν τραπεζίτη, ο οποίος στις αρχές της δεκαετίας του 1970 το διαμόρφωσε.
Η περίοδος εκείνη ήταν ένα κομβικό σημείο, εκείνη ακριβώς τη στιγμή στην ιστορία της ανθρωπότητας, μετά την κρίση του πετρελαίου, μετά την απόφαση του Νίξον να εγκαταλείψει την εξάρτηση του δολαρίου από το χρυσό, πραγματοποιήθηκε μια ριζική στροφή, ξεκίνησε η εποχή του νεοφιλελευθερισμού.
Ούτε λίγο, ούτε πολύ, οι διεθνείς ελίτ, η παγκόσμια καπιταλιστική ανώτερη ηγεσία, οι τραπεζίτες, οι ιδιοκτήτες των πολυεθνικών εταιρειών, οι δημιουργοί του συστήματος του Federal Reserve, οι άνθρωποι, που ελέγχουν την κεντρική τράπεζα της Ευρώπης και της Μ. Βρετανίας, αποφάσισαν να μπλοκάρουν την εμφάνιση νέων ιδεών μέσω της επιβολής αυστηρού ελέγχου επί όλων των ΜΜΕ, των Πανεπιστημίων, όλων των σημείων, όπου αναπαράγονται νέα στελέχη.
Το βασικό αποτέλεσμα είναι η συνολική πτώση του διανοητικού επιπέδου των ανθρώπων. Η σημερινή γενιά, ακόμη κι εμείς οι ίδιοι, γίναμε πολύ πιο αδύναμοι από όλες τις απόψεις, από ό,τι τότε, που σημειώθηκε αυτή η επανάσταση στη μαζική συνείδηση. Αλλά τη στιγμή της κρίσης στο μοντέλο αυτό της ζωής εμφανίζεται η δυνατότητα να σταματήσει η διαδικασία της πτώσης και να στραφεί αυτό προς την πλευρά της ανάπτυξης.

Μετά από δύο-τρία χρόνια θα γίνει καταφανές τί έπραξαν στην Ουκρανία, ο κόσμος οπωσδήποτε θα μάθει τί πραγματικά συνέβη στην Οδησσό (σ.σ. όπου πυρπολήθηκε το Μέγαρο των Συνδικάτων και κάηκαν ζωντανοί περίπου 100 άνθρωποι). Και το πραξικόπημα στην Ουκρανία είναι απλώς ένας κρίκος στη μεγάλη αλυσίδα των γεγονότων, τα οποία προετοίμασαν τη γρήγορη ανάπτυξη της χρηματιστικής κρίσης, την κατάρρευση του καπιταλιστικού μοντέλου. Οι παγκόσμιες ελίτ κατάλαβαν ότι όλα κρεμάστηκαν σε μια κλωστή και σύντομα μπορούν να καταρρεύσουν, ότι η κοινωνία της αφθονίας τερματίστηκε και ότι ο κόσμος προσέγγισε την κοινωνία των ελλείψεων, στην οποία η δημοκρατία είναι αδύνατη. Χρειάζεται να μετατραπεί η εξουσία από δημοκρατική και καταναλωτική σε αυταρχική και αναδιανεμητική, διότι πολύ σύντομα οι πηγές πλούτου θα πάψουν να επαρκούν. Οι ΗΠΑ βρίσκονται στο χείλος της χρεοκοπίας και είναι ο βασικός μηχανισμός προώθησης αυτού του σχεδίου.
Οι ΗΠΑ προετοιμάζουν μια μεγάλη σύγκρουση. Όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ουκρανία είναι η προετοιμασία του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου. Και ο κεντρικός τους στόχος είναι η Ρωσία, διότι είναι η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο, ο πιο βασικός ιστορικός εχθρός. Μετά τη Ρωσία, η καπιταλιστική άρχουσα ελίτα θα ασχοληθεί με την Κίνα. Και η Ουκρανία είναι απλώς ένα εργαλείο! Είναι η αχίλλειος πτέρνα της Ρωσίας.
Και αυτή τη φορά ξεπέρασαν όλα τα νοητά όρια. Για να ανακηρύξουν τον Πούτιν δικτάτορα, τους είναι απαραίτητο να τον δυσφημίσουν, να τον θέσουν σε πολύ δύσκολη θέση και γι’ αυτό χρησιμοποιήθηκαν ακραία μέτρα, ο ναζισμός. Θυμάμαι τη διατύπωση του Μπρεχτ, ο οποίος έγραψε το 1938 ότι «όταν η δημοκρατία μετατραπεί σε φασισμό, θα έχει λάβει τη μορφή της Αμερικής». Και όλα αυτά επιβεβαιώνονται μπροστά στα μάτια μας, η Αμερική εντελώς ευθέως αξιοποιεί το ναζισμό.

Όλοι γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ ξόδεψαν αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια για το «νέο μέλλον της Ουκρανίας, αυτό που της αξίζει», σύμφωνα με την υπέροχη φράση της Βικτώρια Νούλαντ, όμως οι ίδιες έγιναν φασιστικές. Όταν ο γερουσιαστής Μακέιν πηγαίνει στην πλατεία του Ευρωμαϊντάν και υποστηρίζει ανοιχτά τους ναζιστές ηγέτες στην Ουκρανία, αυτός, ένας άνθρωπος με επιρροή και υποψήφιος πρόεδρος, ομολογεί ενώπιον όλου του κόσμου ότι είναι και ο ίδιος ναζιστής. Με τον Τζον Κέρι η ίδια ιστορία.
Η ηγεσία των ΗΠΑ δήλωσε ευθέως στον κόσμο ότι είναι φίλη των ναζιστών. Βλέπουμε στην Ουκρανία το τέλος της δυτικής δημοκρατίας. Η Δύση ως τόπος, όπου κάποτε γίνονταν σεβαστά τα δικαιώματα του ανθρώπου, όπου σέβονταν την ελευθερία επιλογής, τις αρχές χωρισμού των εξουσιών, έπαψε να υπάρχει.

Πέρασαν τρείς μήνες από την τραγωδία στο Μέγαρο των Συνδικάτων της Οδησσού και η Ευρώπη ήδη βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση, έχουν υποστηρίξει και με κάθε τρόπο διευκολύνει τους εκδικητές στην Ανατολική Ουκρανία, Όμως μια διόρθωση. Δεν ήταν, κάθε άλλο, ολόκληρη η Ευρώπη, αλλά η Γερμανία στο πρόσωπο της κυρίας Μέρκελ και του υπουργού Εξωτερικών Σταϊνμάγερ. Όμως υπήρχαν εκεί και πολύ διαφωνούντες, ειδικά μεταξύ των παραγωγικών τάξεων. Εν συνεχεία ήταν η Πολωνία και οι Δημοκρατίες της Βαλτικής.
Το υπόλοιπο τμήμα της Ευρώπης δεν υποστήριξε το πραξικόπημα στο Κίεβο και καταδίκασε τις εκδικητικές ενέργειες της λεγόμενης νέας ηγεσίας. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης στο Μαϊντάν, αλλά και στη συνέχεια κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας των εγγράφων του Βίλνιους, κανείς δεν διαβουλεύθηκε με την Ιταλία, την Ισπανία, την Ελλάδα, την Πορτογαλία. Αυτές οι αποφάσεις προετοιμάστηκαν στην κουζίνα των Βρυξελλών υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ.
Το Μαϊντάν ήταν ένα διπλό χτύπημα στη Ρωσία και την Ευρώπη. Γιατί ο Ομπάμα επισκέφθηκε την Ευρώπη δύο φορές μέσα σε δύο μήνες; Αυτό είναι ένα πρωτοφανές περιστατικό. Στο παρελθόν δεν πραγματοποιούσε περισσότερες από μία επίσκεψη το χρόνο.
Ο Ομπάμα έδωσε να καταλάβουν ότι πρέπει να αρνηθεί η Ευρώπη το ρωσικό αέριο. Τώρα, είπε, θα σας εφοδιάζουμε με το σχιστολιθικό μας αέριο. Δηλαδή τώρα η Ευρώπη πρέπει να πληρώνει τα πάντα για χάρη της Αμερικής και προπαντός το χρέος της Ουκρανίας. Είναι σοβαρή η η αύξηση της αξίας της ενέργειας και όλα τα συναφή. Για τη Ρωσία αυτό σημαίνει απώλειες περισσότερες από εκατό δισεκατομμύρια δολάρια. Αυτός ο ενδιαφέρον συνδυασμός έχει σχεδιαστεί. Αλλά εξαιτίας της μεγάλης βιασύνης τους, τους διέφυγαν ορισμένα σοβαρά λάθη.
Αυτή η ισχυρή και απροκάλυπτη ρωσοφοβία διευκόλυνες την αναγέννηση του ρωσικού πνεύματος. Για πρώτη φορά μετά από είκοσι και πλέον χρόνια, ο ρωσικός λαός απέκτησε συνείδηση του εαυτού του. Αυτό το ξύπνημα ξεκίνησε με την Κριμαία. Έως τότε τίποτα δεν υπήρχε, οι Ρώσοι στην Ουκρανία σιωπούσαν και τώρα ξύπνησαν. Ήθελαν να αποδυναμώσουν τον Πούτιν, αλλά αυτός αντιθέτως, βγήκε από αυτήν την παρτίδα ακόμη πιο ισχυρός. Φυσικά μπορούν έως και τώρα πολύ σοβαρά να επιδράσουν στην εσωτερική κατάσταση της Ρωσίας, γιατί διαθέτουν γι’ αυτό τα απαραίτητα εργαλεία.
Κι αυτό γιατί η Ρωσία είναι μια καπιταλιστική χώρα. Όλα αυτά τα χρόνια ο ίδιος ο Πούτιν οδήγησε τη χώρα προς την κατεύθυνση της Δύσης. Όταν διαβάζω τα στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία η Γκαζπρόμ και η Ροσνέφτ ανήκουν κατά το ήμισυ στους Αμερικανούς και άλλους ξένους επενδυτές, είναι φυσικό ότι μπορούν να το εκμεταλλευτούν αυτό το γεγονός.
Πιστεύω ότι η Ρωσία θα μπορέσει να υπερασπιστεί τον εαυτό της, αλλά θα είναι δύσκολο. Θα πρέπει γι’ αυτό να πάρει αποφάσεις για ριζικές αλλαγές. Υπάρχουν δυνάμεις, οι οποίες είναι ακόμη σε θέση πλήρως να μην υποκύπτουν στα αμερικανικά συμφέροντα: η Κίνα και η Ρωσία. Η Ρωσία έχει πυρηνικά όπλα, τεχνολογία, ικανή να αντιπαρατεθεί στην δική τους. Υπάρχουν επίσης και άλλοι γίγαντες: η Ινδία, το Ιράν, οι χώρες της Λατινικής Αμερικής. Ο Πούτιν κατανόησε ότι ειρήνευση με τη Δύση είναι αδύνατη και άρχισε να αλλάζει την ομάδα του. Η αδύναμη απάντηση της Ρωσίας οφείλεται στο ότι δεν υπάρχει ακόμη το απαραίτητο δυναμικό, το οποίο ακόμη δεν έχει ακόμη επαρκώς διαμορφωθεί σε επίπεδο στελεχών.
Οι ίδιες οι ιδέες του Πούτιν βρίσκονται στη μέση της οδού, έτσι πιστεύω. Υπάρχουν στιγμές, που δίνει αφορμή να σκεφτεί κανείς ότι έχει καταλάβει τη σοβαρότητα της συνολικής κατάστασης. Έδρασε εξαιρετικά όταν κατανόησε ότι τα συμφέροντα Ευρώπης και Αμερικής δεν συμπίπτουν και άρχισε ταχύτατα να προσπαθεί να το εκμεταλλευτεί.
Ο Πούτιν καταλαβαίνει ότι τώρα η Ρωσία δεν μπορεί μόνη της να σταματήσει τις ΗΠΑ. Αυτό θα συμβεί μόνο στην περίπτωση, που επιτευχθεί να διαχωριστούν οι γνώμες Ευρωπαίων και Αμερικανών, να δημιουργηθεί η δική του στρατηγική ένωση μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας. Το κακό πρέπει να αντιμετωπιστεί με κοινές προσπάθειες, προσελκύοντας εταίρους στη δική σου πλευρά και με τη βοήθεια νέων ιδεών.

Περισσότερα: http://www.newsbomb.gr/bloggers/edo-mosha/story/469510/otan-i-dimokratia-metatrapei-se-fasismo--tha-ehei-to-prosopo-tis-amerikis#ixzz37MQtwbmZ

για γέλια και για κλάματα...

Κι επειδή είμαστε για γέλια και για κλάματα - ας προτιμήσουμε σήμερα τα γέλια για τα χάλια μας...
Ομιλεί ο Αρκάς...

Η εύθυμη πλευρά του φεγγαριού

ΠΕΡΙ ΣΥΝΤΕΧΝΙΩΝ - ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΥΝΤΕΧΝΙΤΕΣ...!!

Στην κοινή συνείδηση υπήρχε εδώ και χρόνια μία μεγάλη συντεχνία και μία υπο-συντεχνία της. Ήταν η συντεχνία των δημοσίων υπαλλήλων και η υπο-συντεχνία των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ. Ελπίζω σε αυτό να συμφωνούμε όλοι. Έρχονται, λοιπόν, οι τρεις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών και ως άλλοι Ζορό του αδικημένου ιδιωτικού τομέα, θέλουν να ξεμπερδεύουν με τις συντεχνίες του Δημοσίου προς όφελος, όπως λένε, της αγοράς.

Ξεκίνησε, λοιπόν, η κυβέρνηση των πασοκοΛοβέρδων το ξεκλήρισμα των συντεχνιών του Δημοσίου και το ολοκληρώνει πάλι μία κυβέρνηση των δεξιοΛοβέρδων, με το ίδιο ζηλευτό πάθος. Κι εδώ αρχίζουν τα περίεργα. Ξαφνικά, μαθαίνουμε ότι συντεχνίες δεν υπάρχουν μόνο στο Δημόσιο αλλά υπάρχουν πολύ περισσότερες στον ιδιωτικό τομέα.

Η κυβέρνηση ανακαλύπτει τη συντεχνία των φαρμακοποιών, των μικρών διαγνωστικών κέντρων, των περιπτεράδων, των αρτοποιών, των φορτηγατζήδων, των ταξιτζήδων, των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, των ναυτεργατών, των αγροτών, των κτηνοτρόφων, των μικροπωλητών, των βιομηχανικών εργατών που απολύονται σωρηδόν και κλωτσηδόν των…, των…, των…

Όλες αυτές οι επαγγελματικές ομάδες βαφτίζονται συντεχνίες με τεράστια ευκολία από την κυβέρνηση και τα ιδιόκτητα ΜΜΕ της, οπότε ξαφνικά η κοινωνία των εργαζομένων σε Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα μετατρέπεται σε ένα σύνολο αμαρτωλών συντεχνιών.

Το οποίο, μάλιστα, δε δικαιούται ούτε να ομιλεί, ούτε να αντιδρά, ούτε να διεκδικεί. Δικαιούται μόνο να αποδέχεται αδιαμαρτύρητα τον χαρακτηρισμό της «βλαπτικής για τη σωτηρία της χώρας» συντεχνίας. Α, ναι, και να νιώθει ενοχές για τα πάντα. Να νιώθει ενοχές όταν υπερασπίζεται τα συμφέροντά της, διότι το συμφέρον είναι διαβολικό, κακό, απεχθές και παράνομο.

Νομίζω ότι και σε αυτό συμφωνούμε οι περισσότεροι. Δεν προσπαθώ να περιγράψω κάτι καινούριο, ούτε να εξηγήσω για ποιο λόγο θα έπρεπε όλοι μαζί, ενωμένοι και δίχως διαχωρισμούς «Δημόσιου – Ιδιωτικού τομέα» να παλέψουμε τουλάχιστον για τα βασικά. Όπως έγραψα και σε μία φίλη, μας έτυχε να ζήσουμε στην κοινωνία όπου οι Εφιάλτες είναι περισσότεροι από τους Σπαρτιάτες. Ως εκ τούτου, ανθρωποφαγία μετ’ απολαύσεως.

Ο λόγος που γράφω γι’ αυτή την παραγωγή «συντεχνιών» είναι για να δούμε ποιοι μας χαρακτηρίζουν «συντεχνία» όλους εμάς. Λοιπόν, πρόκειται για το πολύ 100 οικογένειες που επί δεκαετίες εναλλάσσονται σε βουλευτικά έδρανα, κυβερνητικές καρέκλες και πρωθυπουργικά γραφεία.

100 οικογένειες που από τον παππού στον εγγονό είναι αφορολόγητοι εφοπλιστές, μεγαλοεργολάβοι δημοσίων έργων, μιντιάρχες, τραπεζίτες, πετρελαιάδες. 100 οικογένειες που ελέω Θεού, διορισμών, εκβιασμών, διαπλοκής και άνευ ενδοιασμών δημιούργησαν εδώ και δεκαετίες την πολιτική και οικονομική ελίτ του τόπου. Είναι τυπικοί φεουδάρχες. Είναι οι μόνιμοι κάτοικοι του νεολουδοβίκειου παλατιού. Αυτοί όλοι δεν είναι «Ιδιωτικός Τομέας». Είναι ΤΟ κράτος. Είναι το Δημόσιο μέσα στα στομάχια τους. Είναι τα δημόσια έσοδα υλικά για τις βίλες και τις πισίνες τους.

Ιδού φίλες και φίλοι η ΣΥΝΤΕΧΝΙΑ! Κι αν θέλετε και τις υπο-συντεχνίες της, είναι εκείνες των ρουφιάνων της και των μαντρόσκυλών της. Των λακέδων που πληρώνονται για τη βρώμικη δουλειά. Δηλαδή να χώνουν τις βρώμικες χερούκλες τους μέσα στα μυαλά μας και να τα ρυθμίζουν έτσι ώστε να βλέπουμε γύρω μας διάφορους εχθρούς πλην του πραγματικού. Κι εκείνους που φροντίζουν να χτυπήσουν με γκλομπ όποιο κεφάλι προσπαθήσει να σκεφτεί.

Καθώς εμείς, λοιπόν, παράγουμε τον πλούτο που θα απολαύσουν οι 100 ή κυνηγάμε ελπίδες για ένα μεροκάματο των 10 ευρώ, οι 100 οικογένειες ενδυναμώνουν τη συντεχνία τους. Διότι σε αυτή την περίπτωση, η υπεράσπιση και αύξηση των συμφερόντων τους είναι Θεού θέλημα, αυτονόητο, ηθικό και καλύπτεται από χίλιους νόμους.

Είμαστε εκπαιδευμένα σκυλιά που όποτε θέλει η συντεχνία, μας πετάει το μπαλάκι στο δάσος κι εμείς τρέχουμε να το φέρουμε για ένα «μπράβο». Συχνά μαλώνουμε μεταξύ μας για το ποιος θα πιάσει πρώτος το μπαλάκι. Σκοτωνόμαστε σαν τα σκυλιά. Δαγκωνόμαστε. Και διασκεδάζει μαζί μας η συντεχνία των 100. Η συντεχνία των κυρίαρχων.

Ο πίνακας στο μουσείο της ελίτ είναι περιγραφικότατος. Είμαστε οι γελωτοποιοί τους. Και η σκέψη ότι όλο αυτό το σκηνικό, καθώς και τους ρόλους μας, το στήνουμε εμείς ψηφίζοντας, είναι ένας καλός λόγος για να σε στείλει ψυχιατρείο. Στην πτέρυγα των εθελοντικά υποταγμένων.

πηγή: ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ

H Τουρκία πρώτα θα διαμελιστεί και μετά θα ...μεγαλώσει;

Καλό είναι να γνωρίζουμε τις απόψεις που διαμορφώνονται στην Τουρκία, από πρώτο χέρι...

Του Σεντάτ Λατσινέρ*

(Μετάφραση: Σάββας Καλεντερίδης) Πηγή: ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ

Οι πολιτικοί χάρτες αλλάζουν συχνά στην περιοχή μας: Πρώτα διαλύθηκε η γείτονάς μας Σοβιετική Ένωση, μετά η Γιουγκοσλαβία μετά το Αζερμπαϊτζάν. Το Κοσσυφοπέδιο αποσχίστηκε από τη Σερβία, η οποία είχε φύγει από την Γιουγκοσλαβία. Η Γεωργία, προτού καταφέρει να συνέλθει από το σοκ της απόσχισης της Αμπχαζίας, έζησε την τραγωδία της απόσχισης της Οσετίας, με την υποστήριξη της Ρωσίας. Φέτος η Ρωσία άρπαξε την Κριμαία από την Ουκρανία. Ο εμφύλιος και η απειλή απόσχισης των ανατολικών επαρχιών της Ουκρανίας συνεχίζεται…

Η Μέση Ανατολή είναι σε χειρότερη κατάσταση από τα Βαλκάνια και τον Εύξεινο Πόντο. Η Συρία και το Ιράκ έχουν διαμελιστεί στην πράξη. Οι δυνάμεις του Άσαντ ελέγχουν ένα μικρό μέρος της επικράτειας της Συρίας. Οι Κούρδοι, η Αλ Νούσρα και το ΙΚΙΛ, ελέχουν ο καθένας τους τη δική τους επικράτεια. Λέγεται ότι από τη διάλυση της Συρίας θα προκύψουν τουλάχιστον τέσσερα κράτη.

Στο Ιράκ η κυβέρνηση της Βαγδάτης δεν είναι πλέον κυβέρνηση ολόκληρης της χώρας, αλλά μόνο των Σιιτών. Από την άλλη πλευρά, το ΙΚΙΛ οικοδομεί ένα κράτος για όλους τους Σουνίτες. Το τρίτο κομμάτι του Ιράκ το ελέγχουν οι Κούρδοι. Το Ισραήλ έχει ήδη δηλώσει ότι υποστηρίζει την ίδρυση ενός κουρδικού κράτους. Το Ιράν και η Τουρκία στέλνουν μηνύματα στον Μπαρζανί ότι δεν θα εναντιωθούν στην ανεξαρτητοποίηση του Κουρδιστάν. Με άλλα λόγια, είναι ζήτημα χρόνου η ίδρυση τριών κρατών στο Ιράκ.

Φαίνεται ότι η επιδημία της διάλυσης κρατών στη Μέση Ανατολή θα συνεχιστεί για ένα διάστημα. Γι’ αυτό, όσοι γράφουν κείμενα για την περιοχή, κάνουν δάφορες εκτιμήσεις για το ποιες χώρες και πώς θα διαλυθούν. Ο Robin Wright σε άρθρο του στους New York Times, τον περασμένο Σεπτέμβριο, έγραψε ότι πέντε χώρες της περιοχής θα διαλυθούν σε 15 ανεξάρτητα κράτη.

Μετά το Ιράκ και τη Συρία, υποψήφιες για διάλυση χώρες είναι η Λιβύη, το Πακιστάν και η Υεμένη. Όμως πιθανές χώρες για διάλυση είναι και η Ιορδανία, η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος.

Η Τουρκία θα διαλυθεί;

Όταν κανείς αναφέρεται στην Τουρκία, το πρώτο πράγμα που έρχεται στο νου του είναι η ανεξαρτησία των Κούρδων. Η απόσχιση των Κούρδων από την Τουρκία, που διαθέτει το μεγαλύτερο πληθυσμό Κούρδων στον κόσμο, και η δημιουργία του Κουρδιστάν, δεν αποτελεί μια περίεργη εξέλιξη για τον έξω κόσμο.  Το να μην επηρεαστούν οι Κούρδοι της Τουρκίας από το κύμα εθνικισμού που έχει ξεσπάσει μεταξύ των Κούρδων, που ήδη διοικούν τον εαυτό τους στο Ιράκ και τη Συρία, αποτελεί ένα μακρινό ενδεχόμενο.

Πέραν των εκτιμήσεων για τους εκτός Τουρκίας Κούρδους, στο εσωτερικό της χώρας μας το ΡΚΚ αποτινάζει ταχύτατα τον μανδύα της τρομοκρατικής οργάνωσης και βλέπουμε όλοι μαζί ότι ενδύεται τον μανδύα του «νόμιμου διαπραγματευτή»! Οι όποιες συμπλοκές μεταξύ των δυνάμεων του κράτους και του ΡΚΚ σταματάνε ή αναβάλλονται, όμως κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ΚΑΙ στην Τουρκία αυξάνεται ο κουρδικός εθνικισμός. Το ΡΚΚ παρουσιάζεται πλέον ως ο μόνος εκπρόσωπος των Κούρδων, ενώ την ίδια περίοδο ο διασπαστικός εθνικισμός ενισχύεται μέρα με την ημέρα ανάμεσα στην κουρδική νεολαία.

Ο εθνικισμός είναι σαν την οδοντόκρεμα, αν βγει από το σωληνάριο, δεν μπορείς να την ξαναβάλεις μέσα. Ως εκ τούτου, σε περίπτωση που συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, η Τουρκία θα πρέπει να μάθει να ζει με την παρουσία ενός ισχυρού κουρδικού εθνικισμού στο εσωτερικό της τα επόμενα χρόνια…

Η εκτίμησή μου είναι ότι όλοι οι κατηγορούμενοι του PKK-KCK που βρίσκονται στις φυλακές θα απελευθερωθούν σύντομα, ενώ και ο Οτζαλάν θα μείνει ελεύθερος μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Άλλωστε ήδη προετοιμάζουν ψυχολογικά την κοινή γνώμη για κάτι τέτοιο εδώ και καιρό…

Θα μεγαλώσουμε διαμελιζόμενοι;

Για κάποιους αυτά που αναφέρουμε πιο πάνω όχι μόνο δεν θεωρούνται αρνητικά, αλλά αποτελούν εξελίξεις που θα πρέπει να μας κάνουν να χαρούμε. Με βάση αυτήν την προσέγγιση, η Τουρκία για να γίνει μεγάλο κράτος, θα πρέπει να ξαναγίνει Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να διορθωθούν τα λάθη του κεμαλικού κράτους και να επαναφέρουμε την παλιά άποψη που είχαμε για τα έθνη-μιλιέτια.

Πάντα με βάση την ίδια αντίληψη, για να γίνει δυνατή η παλινόρθωση της Οθωμανίας, θα πρέπει πρώτα να ενωθούν διάφορες εθνότητες μέσω ομοσπονδίας ή συνομοσπονδίας και μετά να προσαρτηθούν στη νέα Οθωμανία. Είναι κάτι ανάλογο με αυτό που είχε προτείνει ο Οζάλ, συνομοσπονδία ανάμεσα σε Τουρκία-Συρία-Ιράκ.

Κάθε μέρα που περνάει δε αυξάνεται ο αριθμός εκείνων που λένε ότι για να γίνει αυτό, θα πρέπει πρώτα να γίνει μια ομοσπονδία Τούρκων-Κούρδων. Με βάση το σκεπτικό αυτό, θα πρέπει πρώτα να ενωθούν όλοι οι Κούρδοι μεταξύ τους, να κάνουν το δικό τους κράτος και μετά να κάνουν ομοσπονδία ή συνομοσπονδία με την Τουρκία. Και αυτό το λένε «Θα μεγαλώσουμε διαμελιζόμενοι»

Όσοι υπερασπίζονται αυτήν την άποψη ισχυρίζονται ότι η Τουρκία δεν μπορεί να "σηκώσει" πλέον μια ένοπλη σύγκρουση με τους Κούρδους. Μια τέτοια σύγκρουση θα σημάνει το τέλος και των δυο πλευρών, άρα η απόσχιση των Κούρδων είναι καλύτερη από την τρομοκρατία.

Εμείς να πούμε ότι είναι πολύ αισιόδοξο αυτό το σενάριο, που στηρίζεται στην παραδοχή ότι οι Κούρδοι θα σταθούν στο πλευρό μας λόγω της θρησκείας. Κανείς δεν ξέρει, όμως, πως θα συμπεριφερθεί κάποιος όταν αποκτήσει την ανεξαρτησία του. Με άλλα λόγια, ένα τέτοιο ανεξάρτητο κουρδικό κράτος, αντί για την Τουρκία, μπορεί να επιλέξει το Ισραήλ ή το Ιράν ως εταίρο.

Ο Φατίχ Αλταϋλί**, στις 1 Ιουνίου 2014, έγραφε στην εφημερίδα Habertürk:

“Όπως φαίνεται από τις εξελίξεις το επόμενο διάστημα η Τουρκία θα εγκαταλείψει το ενιαίο κράτος και θα περάσει σε μια ομοσπονδιακή δομή. Αν μας δώσει χρόνια ο Αλλάχ, τα επόμενα δέκα χρόνια θα δούμε την Τουρκία να διαλύεται σε δυο ή τρία κομμάτα, ίσως και περισσότερα. Τα μηνύματα γι’ αυτό ήδη άρχισαν να έρχονται. Η Τουρκία θα διαλυθεί. Πιθανόν να έγινε κάποιος σχεδιασμό του στρατηγικού βάθους, «να μεγαλώσουμε διαμελιζόμενοι και διαλυόμενοι». Το Κουρδιστάν θα αποσχιστεί από το Ιράκ, θα γίνει ομοσπονδία και με τις περιοχές των Κούρδων της Τουρκίας και μετά θα ενωθεί με την υπόλοιπη Τουρκία.”

Αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί και εμπεδώνεται μέρα με τη μέρα στην Άγκυρα. Όμως, το σενάριο αυτό δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην περιοχή μας, όπου δεν υπάρχει η νοοτροπία της συναίνεσης και της συνενόησης. Όλα αυτά θα μείνουν στα χαρτιά.

Το ΡΚΚ και ο Οζαλάν, υπό το κάλυμμα του εκδημοκρατισμού, με την τακτική της σαλαμοποίησης σταδιακά θα κερδίσουν ένα καθεστώς αυτοδιάθεσης. Όμως αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον εκδημοκρατισμό και μοιάζει πιο πολύ με το δρόμο που ακολούθησαν τα έθνη που ήταν σε καθεστώς αποικίας για να κερδίσουν την ελευθερία τους.

Με άλλα λόγια, το ΡΚΚ θέλει να απαλλαγεί από την αποικιοκρατία της Τουρκίας και η διαδικασία που ακολουθείται θα καταλήξει σε μια διαλυμένη Τουρκία.

Τι πρέπει να γίνει;

Κατά την αποψή μου η Τουρκία, αν θέλει να γίνει και πάλι ένα ισχυρό κράτος, θα πρέπει να συμμαζέψει πρώτα απ’ όλα τα του οίκου της. Άρα, θα πρέπει να γίνει ένα κράτος δικαίου. Ένα τέτοιο κράτος, στο οποίο θα θέλουν να ζήσουν μαζί Τούρκοι και Κούρδοι. Αυτό, όμως, δεν θα γίνει παραχωρώντας περισσότερα εθνικά δικαιώματα στους Κούρδους, αλλά περισσότερα δικαιώματα, ελευθερία, δικαιοσύνη και ευημερία σε όλους τους πολίτες.

Το δεύτερο, είναι να μάθει η Τουρκία να προστατεύει τον εαυτό της από τη Μέση Ανατολή. Αν όχι, η Μ. Ανατολή θα τραβήξει και θα καταπιεί ολόκληρη την Τουρκία.

Όσον αφορά την λύση του Κουρδικού χωρίς όπλα, μέσα από διαπραγματεύσεις με το ΡΚΚ, το σημαντικό είναι πώς θα γίνει αυτό. Αν δημιουργήσετε εσείς οι ίδιοι μια φυγόκεντρη δύναμη και αν επιτρέψετε την επέκταση και την ενίσχυση του κουρδικού εθνικισμού, τότε δεν πρόκειτε να πετύχετε τίποτα.  Εκδημοκρατισμός δεν σημαίνει ενίσχυση εθνικιστικών αποσχιστικών τάσεων.

Τέλος, κανένα κράτος που δεν είναι παρόν σε μια περιοχή που έχει μετατραπεί σε πεδίο ένοπλων συγκρούσεων, δεν είναι δυνατόν να κερδίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αυτό σημαίνει ότι η Τουρκία πρέπει να είναι ενεργή στο πεδίο των εξελίξεων.

*Τούρκος ακαδημαϊκός, ειδικός σε θέματα  Διεθνούς Ασφάλειας και Μέσης Ανατολής

**O Φατίχ Αλταϋλί είναι εκδότης της εφημερίδας Habertürk, με πολύ καλές προσβάσεις στην τουρκική κυβέρνηση και το ΥΠΕΞ.

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα INTERNETHABER

Πλησιάζει το τέλος του καθεστώτος στην Ελλάδα;

Άρθρο του Πέτρου Χασάπη

Ένα καθεστώς καταρρέει εξ αιτίας δύο παραγόντων. Είτε από επανάσταση και ανατροπή, είτε από διακοπή της χρηματοδότησής του. Το παρασιτικό καθεστώς που εξουσιάζει την Ελλάδα, δεν μπορεί πλέον να βρει χρήματα από το εξωτερικό με δανεισμό για να επιβιώσει. Έχει στραφεί λοιπόν αποκλειστικά στο εσωτερικό και στραγγίζει τον ελληνικό λαό με εξοντωτική και αντισυνταγματική φορολόγηση.

Τα πράγματα όμως δεν πηγαίνουν καλά για το καθεστώς, ούτε προς αυτή την κατεύθυνση. Οι ευσυνείδητοι πολίτες, δηλαδή αυτοί που συνήθως πλήρωναν και όχι τα λαμόγια που ξεφεύγουν, βρίσκονται πλέον σε αδυναμία να ανταποκριθούν. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τα ληξιπρόθεσμα χρέη νοικοκυριών και επιχειρήσεων προς Δημόσιο, τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία, ανέρχονται στο ιλιγγιώδες ποσό των 158,9 δισ. ευρώ ή 87,3% του ΑΕΠ!!!!!!  Δηλαδή οφείλεται στο εσωτερικό σχεδόν ένα ολόκληρο ΑΕΠ…

Από το ασύλληπτο αυτό ποσό οφειλών, 1) 66,4 δισ. ευρώ είναι οφειλόμενοι φόροι προς το δημόσιο, 2) 77 δισ. ευρώ είναι «κόκκινα» δάνεια προς τις τράπεζες (δηλαδή τα δάνεια που δεν πληρώνονται και όχι αυτά που πληρώνονται ακόμα κανονικά) και 3) 15,5 δισ. ευρώ είναι οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Μόνο για το πρώτο πεντάμηνο του 2014, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία, ανέβηκαν με ρυθμό, ένα δισεκατομμύριο ευρώ περίπου το μήνα!!!! Καταλαβαίνουμε άραγε τι σημαίνει αυτό;

Σε πανικό βρίσκεται πλέον το καθεστώς. Και ο πανικός αυτός μεγάλωσε εξ αιτίας του ότι μέχρι το τέλος Ιουνίου, δεν είχαν υποβληθεί περίπου δύο εκατομμύρια φορολογικές δηλώσεις. Οι δηλώσεις αυτές είναι εκείνες που αναμένεται να φέρουν έσοδα στο καθεστώς. Είναι εκείνες από τις οποίες ζει η Ελλάδα. Εννοείται ότι θα υποβληθούν τελικά οι φορολογικές δηλώσεις, αλλά κανείς δεν γνωρίζει σε ποια οικονομική δυνατότητα βρίσκονται οι αντίστοιχοι φορολογούμενοι για να καταβάλουν τις οφειλές τους.

Σε κάθε περίπτωση, όλα δείχνουν ότι οι φορολογούμενοι εξαντλούνται με ταχύτατο ρυθμό και προφανώς πολλοί εξ αυτών θα προσπαθήσουν πρώτα να διασώσουν τη ζωή τους και τη ζωή των οικογένειών τους και εάν και εφόσον περισσέψει κάτι θα αποδώσουν προς το καθεστώς.

Μετά από όλα αυτά τίθεται το ερώτημα: Πλησιάζει άραγε το τέλος του ελληνικού παρασιτικού καθεστώτος που κατέστρεψε τη χώρα; Είναι τελικά η οικονομική αδυναμία των Ελλήνων η ακούσια σιωπηλή τους επανάσταση;

ΥΓ. Μια μόνο δυνατότητα έχει το καθεστώς για να επιβιώσει. Να προβεί σε ρύθμιση των ληξιπροθέσμων οφειλών σε πάνω από εκατό μηνιαίες δόσεις, όπως εξάλλου έκανε στην Ιταλία ο Ματέο Ρέντσι (120 δόσεις). Κάτι τέτοιο όμως δεν το επιτρέπει η τρόϊκα στην Ελλάδα. Να δούμε λοιπόν, αν τελικά η τρόϊκα θα διασώσει ή θα θυσιάσει τον εντολοδόχο της.