Χριστούγεννα 2015

Χριστούγεννα  2015

Ο Θεός ενσαρκώνεται πάλι και πάλι μέσα στην Ιστορία

Έρχεται σαν μικρό ανυπεράσπιστο βρέφος  εξαρτημένο από εμάς. Έπεσε στην ανάγκη μας να τον Ελεήσουμε Δηλαδή να χαίρεται με την αγάπη μας να πάσχει από την αδιαφορία μας  Ο Υιός του Θεού, έγινε  Υιός του Ανθρώπου .Και σαν Υιός του Ανθρώπου  υπηρετεί  όλους τους ανθρώπους .

Η συγγένεια μεταξύ Θεού και ανθρώπου φαίνεται όταν  Εκείνος μας ¨Έχει ανάγκη. Όταν μας παρουσιάζεται σαν ζητιάνος, σαν πρόσφυγας, σαν «πεσμένος¨» άνθρωπος, που δεν κατανοεί τι κάνει,  όταν εκμεταλλεύεται, όταν ασχημονεί επάνω στις ανθρώπινες υπάρξεις! Ο Θεός δεν είναι ένα Ον άκαμπτο  που μέσα στη μεγαλοπρέπεια του αδιαφορεί  για  εμάς.. Δέχεται να μας έχει ανάγκη, φανερώνοντας έτσι την ανείπωτη αιώνια αξία που μας αποδίδει...

Ο Θεός φανερώνεται μέσα στην Αλήθεια « έχω την  ανάγκη των άλλων». Είμαι ένα τίποτα χωρίς αυτούς. .Έχω ανάγκη το λόγο τους ,την παρηγοριά τους για να ενισχυθώ στις θλίψεις μου ,στον πόνο μου.

 Με τη γέννηση Του¨ έδειξε¨ ότι οφείλω να διακονώ τους άλλους, Έδειξε καθαρά ότι έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον .Δεν αρκεί να υπηρετούμε εξωτερικά ,πρέπει να δινόμαστε .Αυτή είναι η βάση της Αγάπης , αυτή είναι η βάση της Κοινωνίας μεταξύ μας  Αυτή είναι η  Αγάπη Του για εμάς Μας αγαπά  με μια παθιασμένη αγάπη

Καλά Χριστούγεννα συν-αδελφοί μου

Το κείμενο είναι σύνθεση από το «Πρόσωπο και Σταυρός» του π Μάρκος Αντώνιος Κόστα Ντε Μποργκαρ

Κωνστανταράκη Εύα

Μέλος του Δ.Σ. του Σ.Σ.Τ.Ε.

Στη σκιά μιας διαρκούς κινδυνολογίας, οι συνάδελφοι αντιστάθηκαν……

Στη σκιά μιας διαρκούς κινδυνολογίας, οι συνάδελφοι αντιστάθηκαν……

Αθήνα 17.12.2015

Με το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στην πρόσφατη ΄Εκτακτη Γενική  Συνέλευση του Σ.Σ.Τ.Ε. στις 8.12.2015, έληξε ανεπιτυχώς και η νέα προσπάθεια των δυνάμεων της διαπλοκής στην ΤτΕ, μέσα σε κλίμα διαρκούς κινδυνολογίας, να υφαρπάξουν μια ισχυρή συναίνεση για την ανάθεση του Προγράμματος Πρόσθετων Μετεργασιακών Παροχών σε ασφαλιστική εταιρεία.

Οι δυνάμεις της διαπλοκής επιχειρούν συνεχώς από το 2013, να ανοίξουν την ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ του χώρου μας στις ασφαλιστικές εταιρείες. Σε πείσμα των προσδοκιών τους, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα περίμεναν. Η εμμονή τους σε κάτι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί, δείχνει πως τα παίζουν όλα για όλα, προκειμένου να παραμείνουν στο προσκήνιο για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάστημα. Αδιαφορούν μάλιστα για το τίμημα μιας τέτοιας συμπεριφοράς τους , που αντικειμενικά μπορεί να συμπαρασύρει δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών, στη σύνταξη και την υγεία. Προκειμένου να εκπληρωθούν οι προσωπικοί τους σχεδιασμοί, μετέρχονται κάθε αντιδημοκρατικού μέσου και πρακτικής, διαστρεβλώνουν την αλήθεια, αποσιωπούν κάθε τι που θα τους δημιουργούσε πρόβλημα.

Η τακτική της διαρκούς κινδυνολογίας και τρομοκρατίας, εφάμιλλης αυτής του σοκ και δέους, τους ακολουθεί από την πρώτη φάση εκείνης του διαχωρισμού του Μερίσματος. Αυταρχισμός, αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις, άρνηση εκχώρησης ακόμα και στους συμβούλους των ΣΥΤΕ και ΣΣΤΕ των επίσημων κειμένων ή των νομικών γνωμοδοτήσεων. Όλα μέσα σε μια σφαίρα μυστικοπάθειας και αποκρυφισμού. Η αντίσταση σε αυτές τις πρακτικές και το ένστικτο των Τραπεζοελλαδιτών που ξύπνησε, υποχρέωσε το μπλοκ των εραστών των ασφαλιστικών εταιρειών να αναζητήσει στηρίγματα με το αζημίωτο φυσικά, από την τέως Πρόεδρο κα Ε. Κλητοράκη (η οποία με τη στήριξη του Προέδρου του ΣΣΤΕ γίνεται και Πρόεδρος της ΟΣΤΟΕ) και τον εκπρόσωπο της ΔΕΚΣ. Οι συγκεκριμένοι, από σφοδροί πολέμιοι του διαχωρισμού του Μερίσματος, ενστερνίζονται τη μεγάλη ιδέα της ασφαλιστικής εταιρείας και βάζουν πλάτη. Η τέως Πρόεδρος, με αναβαθμισμένη την παρουσία της, μας καλεί με ειδική ανακοίνωση της παράταξής της, να έχουμε ολοκληρώσει την αποστολή του Προγράμματος σε ασφαλιστική μέχρι τις 30.5.2014, διαφορετικά κινδυνεύαμε από την ενοποίηση των επικουρικών ταμείων στο ΕΤΕΑΜ! Πάντα προβάλλεται ένας κίνδυνος έναντι του οποίου αυτοί μας προστατεύουν και για αυτό μας προτείνουν άρον - άρον την ασφαλιστική. Ξέχασαν ότι από 1.1.2011 η ΤτΕ ασκεί τις καταστατικές της υποχρεώσεις χωρίς την ύπαρξη Ταμείων, αλλά δια των δικών της υπηρεσιών!

Το ίδιο σκηνικό κινδυνολογίας στήθηκε και πρόσφατα, μόνο που αυτή τη φορά προσπάθησαν να καταστήσουν τους συνταξιούχους συνένοχους της δικής τους ξεδιάντροπης αντιδημοκρατικής πρακτικής. Συγκάλεσαν ΄Εκτακτη Γενική Συνέλευση με προσχεδιασμένη διαδικασία fast track, στην οποία συμμετείχαν 822 συνταξιούχοι. Οι συνταξιούχοι του Λεκανοπεδίου Αττικής (701 άτομα) και επιλεκτικά από την περιφέρεια: α) Οι εκλεγμένοι στην ΟΣΤΟΕ και στις Τ.Δ.Ε.(70 άτομα συνολικά), και β)  ¨μεμονωμένοι¨ συνταξιούχοι που μεταφέρθηκαν με πούλμαν που μίσθωσε ο ΣΣΤΕ για τη μεταφορά τους (51 άτομα).

Οι συνάδελφοι-συνταξιούχοι της περιφέρειας στο σύνολό τους, δεν ενημερώθηκαν και δεν είχαν τη δυνατότητα για ένα τόσο σημαντικό θέμα, που τους αφορά άμεσα να λάβουν μέρος ψηφίζοντας, γιατί η ισχνή πλειοψηφία δεν δέχθηκε την πανελλαδική ψηφοφορία που προτάθηκε όταν αποφασίσθηκε η συγκεκριμένη ΄Εκτακτη Γενική Συνέλευση. Είχαν από τότε κατά νου μια ΄Εκτακτη Συνέλευση σχεδιασμένη στα μέτρα των σκοπιμοτήτων τους. Μάλιστα, πριν καν τελειώσουν οι τοποθετήσεις των μελών του Δ.Σ. του ΣΣΤΕ, με την έγκριση του Προέδρου της Συνέλευσης, άρχισε η ψηφοφορία, προκειμένου να ψηφίσουν οι ¨βιαστικοί¨, αλλά και να ¨πέσουν¨ στην κάλπη τα σταυρωμένα ψηφοδέλτια, μη τυχόν και κάποιοι αλλάξουν γνώμη…

Τα προαναφερόμενα δεν παραγράφουν τις ευθύνες αυτών που στις 17.11.2014 ενδύθηκαν το μανδύα της Επιτροπής Κοινωνικοασφαλιστικών Θεμάτων και στις 30.11.2015, δέκα τρείς σχεδόν μήνες μετά, υπογράφουν ένα πρακτικό ως Γνωμοδοτική δήθεν Επιτροπή! Μάλιστα, όπως προπαγάνδιζαν τα φερέφωνά τους στην παρωδία της ΄Εκτακτης Γενικής Συνέλευσης, η πρόταση της Γνωμοδοτικής ήταν ταυτόσημη με αυτή της ισχνής πλειοψηφίας του ΣΣΤΕ που τέθηκε σε ψηφοφορία και ουσιαστικά απορρίφθηκε από τους συναδέλφους. Ο Πρόεδρος του ΣΥΤΕ στην ομιλία του στη Συνέλευση, ανέφερε πως στο Δ.Σ. του ΣΥΤΕ η ανάθεση του Προγράμματος σε ασφαλιστική έλαβε 70% των συμβούλων, προβάλλοντας έτσι το στόχο που έθεταν οι διαπλεκόμενοι και για την  ψηφοφορία των συνταξιούχων!!!

Αξίζει για την ιστορία του χώρου να αναφερθούν τα ονόματα της δήθεν Γνωμοδοτικής, που προσπάθησαν με άθλιο τρόπο να υφαρπάξουν την έγκριση των συνταξιούχων για την είσοδο ασφαλιστικών εταιρειών στο χώρο: Γοζαδίνος Ιωάννης Πρόεδρος ΣΣΤΕ, Γερανιωτάκης Ευάγγελος, Πρόεδρος ΣΥΤΕ, Παξινού Άννα Δ/ντρια της Δ.Α.Δ.Ο., Μιχαλόπουλος Μιχάλης Δ/ντής της Δ/νσης Συστημάτων Πληρωμών και Κωτσοβίλης Βασίλης Δ/ντής της Δ/νσης Νομικών Υπηρεσιών.

Οι παραπάνω, μετά από ένα και πλέον χρόνο εργασιών της Επιτροπής, παρουσίασαν ένα πρακτικό τριών σελίδων, χωρίς να παραθέτουν κάποιο σχετικό επίσημο κείμενο, ούτε καν αυτό της γνωμοδότησης της κ. Α. Πετρόγλου που υπεγράφη στις 21.11.2015 μόλις μια εβδομάδα πριν τα μέλη της Γνωμοδοτικής υπογράψουν στις 30.11.2015 και μας προτείνουν, για να γλυτώσουμε από μια υποτιθέμενη κυβερνητική παρέμβαση στο Μέρισμα του καταργηθέντος πρώην Μετοχικού και νυν υπηρεσίας της ΤτΕ!!!, ως τη μόνη εφικτή λύση, ¨αυτή του ομαδικού ασφαλιστηρίου συμβολαίου ως μια σύμβαση διαχείρισης¨!

Αφού και ο τελευταίος συνταξιούχος έχει πλέον καταλάβει πως το 2013 η ΗΔΙΚΑ Α.Ε. υπήρξε το πρόσχημα για την εδώ και τώρα πίεση που ασκήθηκε, πως το 2014 ο κίνδυνος της ενοποίησης των επικουρικών Ταμείων πέρασε και δεν μας άγγιξε, σήμερα λοιπόν εφευρίσκεται ένας καινούργιος κίνδυνος. Αυτός της παρέμβασης της σημερινής κυβέρνησης στο Μέρισμα, το οποίο η ΤτΕ έχει αναλάβει και ενεργεί, όχι μόνο επισήμως και με το άρθρο 64 του Νόμου 3863/2010 δια των δικών της και μόνο αρμοδίων οργάνων (Γενικό Συμβούλιο και Συμβούλιο Ασφάλισης), χωρίς να απαιτείται έγκριση οποιαδήποτε Υπουργείου σε αντίθεση με τα προβλεπόμενα για την κύρια σύνταξη από τον ίδιο νόμο, αλλά και τη ρητή αναφορά (17.6.2013) της αρμόδιας Διεύθυνσης Επικουρικής Ασφάλισης του Υπουργείου πως η εποπτεία και ο έλεγχος της διαχείρισης του Μερίσματος (Επικουρική + Πρόγραμμα) στην ΤτΕ, είναι αποκλειστικά δική της ευθύνη.  Γιατί λοιπόν ξύνονται διαρκώς για κάτι τόσο εξόφθαλμα κατοχυρωμένο μέσα στην ΤτΕ στο πλαίσιο της συμβατικής και συλλογικής αυτονομίας;;; Γιατί η ΕΤΕ δίπλα μας, με απλή Γνωμοδότηση των Νομικών της Υπηρεσιών εξακολουθεί να χορηγεί αυτοτελώς και πλήρως τα μερίσματα στους μερισματούχους - συνταξιούχους της και εμείς τα έχουμε περικόψει μόνοι μας ακόμα και στο Πρόγραμμα, για το οποίο επισείουμε τον δήθεν κίνδυνο, προκειμένου να το στείλουμε σε ασφαλιστική εταιρεία;;;

Ας υποθέσουμε όμως πως αν κάποια κυβέρνηση, παρά το γεγονός ότι δεν μας χρηματοδοτεί ούτε κατά ένα ευρώ, θελήσει να μας επιτεθεί και στο Μέρισμα, που αυτό είναι πιο κατοχυρωμένο; Στο εσωτερικό της Τράπεζας της Ελλάδος -καταστατικά και νομοθετικά προστατευμένο- ή στο ομαδικό ασφαλιστήριο που θα είναι μια σύμβαση διαχείρισης και που τα λεφτά θα είναι δήθεν στη ΤτΕ; Με ποιο ηθικό σθένος θα το υπερασπίσουμε, όταν αυτό θα αποτελεί για την κοινωνία ένα ακόμα ¨προνόμιο¨ και όχι μια θεσμικά κατοχυρωμένη από ΣΣΕ υποχρέωση της ΤτΕ; Όταν υπόσχονται σε κάποιους φορολογική ελάφρυνση από τη δήθεν αυτοτελή φορολόγηση του Προγράμματος, πως θα γίνεται αυτό, να παίρνουμε δηλαδή μέρισμα από τους διαχειριστές του Προγράμματος αφού δεν θα διεξάγουν κεφαλαιοποιητική διαχείριση όπως απαιτεί ο νόμος των Ασφαλιστικών Εταιρειών για τα συνταξιοδοτικά προγράμματα;;; Επίσης δεν γνωρίζουν πως το σύνολο των εισοδημάτων από οποιαδήποτε πηγή θα έχουν ενιαίο φορολογικό συντελεστή; Τέλος, όταν για τον περιορισμό του μη μισθολογικού κόστους στους φορείς αρμοδιότητας του Υπουργείου Οικονομικών: “παροχές που αφορούν σε Ασφαλιστήρια Συμβόλαια (συνταξιοδοτικά προγράμματα ή προγράμματα αποζημιώσεων, αποταμιευτικά προγράμματα) ή Προγράμματα Ιατροφαρμακευτικής Κάλυψης των εργαζομένων,….., οι οποίες προβλέπονται από συλλογικές συμβάσεις εργασίας ή διαιτητικές αποφάσεις ή υπουργικές αποφάσεις και επιβαρύνουν τους προϋπολογισμούς των οικείων φορέων, καταργούνται από 1-1-2016 στο σύνολό τους.” (άρθρο 24, παραγρ. 5 του Ν.4336/2015 -3^ο Μνημόνιο-), αυτοί γιατί οδηγούν την ανεξάρτητη ΤτΕ να κρυφτεί πίσω από μία ασφαλιστική εταιρεία; ΄Εχουμε λόγο να κρύψουμε κάτι που είναι καταστατικά και με νόμο κατοχυρωμένο στο εσωτερικό μας; Πιστεύουν πως με αυτόν τον τρόπον υπερασπίζονται τα δικαιώματα των συνταξιούχων της; Εμείς λέμε πως μάλλον τους οδηγούν εκτός ΤτΕ “ως πρόβατα επί σφαγή”. Αλήθεια ποιος κοροϊδεύει ποιόν;;;

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ - Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Δυστυχώς για όλους αυτούς, το προσωπικό της ΤτΕ έχει αποδείξει στην ενενηντάχρονη σχεδόν πορεία του, πως δεν είναι εύκολη λεία για τα δόντια των dealers των ασφαλιστικών εταιρειών που κινούνται ξεδιάντροπα στο εσωτερικό της. Δυστυχώς αλλά όπως αποδεικνύεται, οι δυνάμεις της διαπλοκής στην ΤτΕ προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία, είναι ικανές να μας παραδώσουν στον Ενιαίο Φορέα Απονομής Συντάξεων και στον επανυπολογισμό των συντάξεων των συνταξιούχων!!! Τι άραγε επιδιώκουν με τη νομοθετική ρύθμιση που όπως λένε πρέπει να έχει κατατεθεί μέχρι την κατάθεση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου και την κρατούν ως επτασφράγιστο μυστικό; Μήπως θέλουν δια μέσου αυτής να υπενθυμίσουν στην κυβέρνηση να μας συμπεριλάβει, για επικοινωνιακούς και μόνο λόγους, στις γενικότερες ρυθμίσεις; Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός πως είναι οι μόνοι που δεν καταλαβαίνουν αυτό που και ο τελευταίος συνταξιούχος κατανοεί. Δηλαδή πως στην παρούσα περίοδο « κρείττον του λαλείν, το σιγάν».

Φυσικά παρά το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στην ΄Εκτακτη Γενική Συνέλευση που σφράγισε τις εξελίξεις θετικά για το προσωπικό της ΤτΕ και αρνητικά για τους σχεδιασμούς τους, κανείς συνταξιούχος δεν πρέπει να εφησυχάζει. Αναμένοντας τις γενικότερες παρεμβάσεις στο Ασφαλιστικό, αναπτύσσουμε τη δράση μας για την μη εμπλοκή του Συστήματος Ασφάλισης της ΤτΕ στις ρυθμίσεις που αφορούν τους κρατικά χρηματοδοτούμενους Ασφαλιστικούς Οργανισμούς. Παράλληλα και μπροστά στα Χριστούγεννα, προβάλλουμε εκ νέου τη δίκαιη απαίτησή μας για χορήγηση των Μερισμάτων (Δώρα) που αδικαιολόγητα μας στέρησε η προηγούμενη κυβέρνηση  και που αποδέχθηκε η σημερινή ισχνή πλειοψηφία του ΣΣΤΕ. Η αμετάκλητη απόφαση του ΣτΕ τρέχει αναδρομικά από 10.6.2015, αλλά η ισχνή πλειοψηφία το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι η είσοδος των ασφαλιστικών εταιρειών στο χώρο. Όπως και το Καλοκαίρι του 2012 που μας κόβονταν οι συντάξιμες αποδοχές, αλλά οι σημερινοί συνεργάτες του Προέδρου στο Προεδρείο, φρόντιζαν να επενδύσουν τα χρήματα του Συλλόγου μας στο ακίνητο της Χρήστου Λαδά…

Ευσταθίου Κώστας μέλος του Δ.Σ. του Σ.Σ.Τ.Ε.

ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΚΡΕΜΑΛΗ

 ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΚΡΕΜΑΛΗ

 Η Γνωμοδότηση Κρεμαλή (26.3.2014), την οποία η σημερινή πλειοψηφία του Σ.Σ.Τ.Ε. αρνείται  πεισματικά μέχρι και σήμερα να θέσει υπόψη των εκλεγμένων συμβούλων του Συλλόγου Συνταξιούχων, έπεσε στα χέρια μου.  Από την ανάγνωση των απαντήσεων που δόθηκαν από τον κ. Κρεμαλή, στα ερωτήματα, που τέθηκαν προς απάντηση από την πλειοψηφία, κατανοεί κανείς γιατί η Γνωμοδότηση παρέμενε στα συρτάρια. Παρά τα 15.000 ευρώ που δαπανήθηκαν για αυτή, η Γνωμοδότηση τελικά δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν μοχλός πίεσης υπέρ της ανάθεσης του Προγράμματος σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία, όπως επιδιώκει η πλειοψηφία του Σ.Σ.Τ.Ε..  Αξίζει να αναφερθούμε συνοπτικά στα ερωτήματα που τέθηκαν και στις απαντήσεις που δόθηκαν και αποκαλύπτουν την αδικαιολόγητη κινδυνολογία που προβάλλει το Προεδρείο του Σ.Σ.Τ.Ε. και ορισμένοι υπηρεσιακοί παράγοντες, στοχεύοντας στο άνοιγμα της κερκόπορτας του χώρου στις ασφαλιστικές εταιρείες… 

« Μας διατυπώθηκε το ερώτημα, αν είναι σύννομες οι κατωτέρω αποφάσεις, συμβατικές δεσμεύσεις, της Τράπεζας της Ελλάδος :

 α) Ο καθορισμός της χορηγούμενης από την ΤτΕ επικουρικής σύνταξης στο 20% των, κατά το άρθρο 10 του Κανονισμού του τ.ΤΣΠΤΕ, συντάξιμων αποδοχών για το σύνολο των ασφαλισμένων

 β) Η σύσταση του ανωτέρω Λογαριασμού και μέσω αυτού χορήγηση μετεργασιακής παροχής, κείμενης εκτός του πεδίου της υποχρεωτικής δημοσίου χαρακτήρα κοινωνικής ασφάλισης, με βάση τις συμβατικές δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί από την ΤτΕ έναντι του προσωπικού της

 γ) Η δυνατότητα νομοθετικής παρέμβασης (συρρίκνωσης) στο 16% μετά από την 25.06.2013 ενοχική συμφωνία

δ) Η καλύτερη κατοχύρωση του περιεχομένου συλλογικής συμφωνίας με επιχειρησιακή ΣΣΕ

ε) Η δυνατότητα ανάθεσης της διαχείρισης του προγράμματος σε ασφαλιστική εταιρεία (κατά το άρθρο 15 του οικείου Κανονισμού) »

        

         Αλήθεια, ποιος έθεσε τα παραπάνω ερωτήματα και μάλιστα μετά την σχετική ρύθμιση του Προγράμματος; A. Η ΤτΕ, B.  Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Γ. Ο Σ.Υ.Τ.Ε., Δ. Ο Σ.Σ.Τ.Ε. ή  Ε. Άλλος ;;;  Επειδή δυστυχώς η σωστή απάντηση είναι η Δ, προκύπτει το μέγα ερώτημα. Γιατί αυτοί που επέμεναν και αγωνιούσαν να υπογραφεί η συμφωνία για το Πρόγραμμα Μετεργασιακών Παροχών άρον-άρον εντός τριών (3) ημερών του Αγίου Πνεύματος το 2013, για να μη χαθεί δήθεν η ευκαιρία, πριν στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής τους, προέβαλαν ερωτήματα τα οποία θα περίμενε κανείς να τεθούν από την απέναντι πλευρά; Και μόνο από το είδος και το ύφος των ερωτήσεων, αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν άνθρωποι που  έχουν εκλεγεί για να μας εκπροσωπούν και να υπερασπίζονται τα συμφέροντά μας, ενεργούν τόσο απροκάλυπτα εναντίον των συμφερόντων μας; Γιατί και πώς είναι δυνατόν να θέτουμε εμείς οι ίδιοι ερωτήματα εις βάρος μας,  για το κατά πόσο είναι ουσιαστικά σύννομη και διασφαλισμένη μια συμφωνία την οποία ήδη κάναμε στο εσωτερικό της ΤτΕ; Μήπως τελικά αυτή ακριβώς η μεγάλη αντίφαση στη συμπεριφορά της πλειοψηφίας του Σ.Σ.Τ.Ε., αποδεικνύει πως εξ αρχής ο σκοπός τους, ήταν ξεκάθαρος και δεν ήταν άλλος, από την ανάθεση του Προγράμματος σε ασφαλιστική εταιρεία;

       Δυστυχώς όμως, οι απαντήσεις του κ. Κρεμαλή, δεν τους παρέχουν τις δικαιολογίες της επίπλαστης κινδυνολογίας που ασκούν δύο σχεδόν χρόνια. Στις 25 και πλέον σελίδες από τις 32 της γνωμοδότησής του, ο κ. Κρεμαλής αναφέρει τους νόμους και τις συμβάσεις που διέπουν τις σχέσεις της Τράπεζας της Ελλάδος με το  προσωπικό της και με το Δημόσιο. Όπου δε αναφέρει τις προσωπικές του απόψεις, είναι πολύ προσεκτικά διατυπωμένες με γενικόλογες αναφορές.

Αναφέρω ενδεικτικά μερικά σημεία της γνωμοδότησης που έχουν σίγουρα τεράστια σημασία: 

«….με τις ανωτέρω νομοθετικές ρυθμίσεις, αφενός μεν η ΤτΕ εναρμονίσθηκε και τυπικά με την Καταστατική της ευθύνη (άρθρα 38 και 71 του Καταστατικού της) να παρέχει μισθό και σύνταξη στο προσωπικό της και αφετέρου αναγνωρίστηκε ότι για τις συνταξιοδοτικές παροχές του προσωπικού της ΤτΕ δεν προβλέπεται κρατική εγγύηση ή υποχρέωση.» 

«….έτσι, η παροχή που δημιούργησε ο νόμος συνέπεσε καθ οδόν με αυτή που είχαν συμβατικά αποφασίσει η Τράπεζα της Ελλάδος και οι υπάλληλοί της, χωρίς όμως οι δυο παροχές να ταυτίζονται. Και τούτο, διότι το περιεχόμενο των ΣΣΕ ήταν πολύ ευρύτερο από εκείνο του νόμου.»

«….πολλοί άλλοι θεωρητικοί, μεταξύ των οποίων και ο γνωμοδοτών, έχουν επισημάνει ότι οποιαδήποτε ρυθμιστική παρέμβαση του νομοθέτη στο πεδίο δράσης των ως άνω ενώσεων, θα πρέπει να συντελείται με ιδιαίτερη προσοχή και να είναι επαρκώς αιτιολογημένη. Ακόμα και η επίκληση λόγων δημοσίου συμφέροντος προϋποθέτει σαφή και ειδική νομοθετική προς τούτο εξουσιοδότηση. Το τελευταίο άλλωστε, θα καθιστούσε την όποια παρέμβαση τρίτου (π.χ. το δίκτυο των Κεντρικών Τραπεζών) σε μια σχέση ιδιωτικού δικαίου, άρα και του νομοθέτη, απαγορευμένη»

«….κάθε προσπάθεια εξομοίωσης του Ειδικού Λογαριασμού με φορέα δημόσιας υποχρεωτικής κοινωνικής ασφάλισης κρίνεται και μόνον εξ αυτού του λόγου (του δικαιοπρακτικού χαρακτήρα της ως άνω σχέσης μεταξύ των μερών άρα και η ιδιωτικού δικαίου προέλευση και εγκαθίδρυσή της) ανεπιτυχής ως στερούμενη νομικής τεκμηρίωσης.»

«Λέγοντας ειδικό δημόσιο συμφέρον εννοούμε την παρέμβαση στο αυτόνομο καθεστώς της Τράπεζας που θα συμπαρέσυρε και την λειτουργία του Λογαριασμού. Και στην απίθανη όμως αυτή περίπτωση ο Λογαριασμός θεωρείται επαρκώς προστατευμένος… μια τέτοια παρέμβαση θα αντέβαινε στις αναφερόμενες στην υποσημείωση 42 εγγυήσεις του Κεντρικού Δικτύου Τραπεζών που έμμεσα κατοχυρώνουν και τη λειτουργία του Λογαριασμού.»

«Οι ασφαλιστικές εταιρείες είναι ανώνυμες εταιρείες κερδοσκοπικού χαρακτήρα, με αποτέλεσμα να αυξάνεται και το κόστος διαχείρισης και διοίκησης, ενώ τα Τ.Ε.Α. μη κερδοσκοπικού.»

        Ολόκληρη η γνωμοδότηση του κ. Κρεμαλή, είναι στη διάθεση όποιου συναδέλφου θέλει να ενημερωθεί και να σχηματίσει μια σαφή και τεκμηριωμένη γνώμη. Έτσι θα μπορέσει να απαντήσει στο εύλογο ερώτημα: ποιοί και γιατί επιμένουν στη λύση (ποιού προβλήματος ακριβώς) της ιδιωτικής ασφαλιστικής εταιρείας;

       Προσωπικά θεωρώ ότι υπάρχει τεράστιο ηθικό θέμα και απαξίωση των συναδέλφων, καθώς έχουν καταργηθεί τόσο τα τακτικά συμβούλια κάθε μήνα, όσο και οι καθιερωμένες μηνιαίες συγκεντρώσεις στην αίθουσα του Συλλόγου. Μάλιστα τελευταία αυτές αντικαταστάθηκαν από ενημερωτικές συγκεντρώσεις μονολόγων ειδικά προσκεκλημένων «φίλων του Προέδρου»…

                                                   ΕΛΕΝΗ    ΜΕΛΙΣΣΕΙΔΟΥ

Μέλος της Ομάδος Συντονισμού των “ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ”  ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ Τ.Ε.

Ανοικτή επιστολή Θεοχάρη Παπαμάργαρη

Ανοικτή επιστολή

Θεοχάρη Παπαμάργαρη

Συνταξιούχου της Τράπεζας της Ελλάδος/πρώην Υπουργού  

Προς τη Διοίκηση και

Τα μέλη του Γενικού Συμβουλίου

της Τράπεζας της Ελλάδος

        Αθήνα, 16 Νοεμβρίου 2015

Κύριοι,

Αναμφίβολα γνωρίζετε ότι οι ασφαλιστικές ρυθμίσεις που αφορούν το προσωπικό της Τράπεζας της  Ελλάδος (εν ενεργεία και συνταξιούχους) διέπονται και ορίζονται με σαφήνεια από το Καταστατικό της, τις δεσμεύσεις που επιβάλλει η συμμετοχή της στο Ευρωσύστημα και, φυσικά, τους νόμους του ελληνικού κράτους. Ειδικότερα, αναφορικά με τις, πέραν της κύριας σύνταξης, ασφαλιστικές παροχές (μέρισμα - σήμερα επικουρική και πρόγραμμα μετεργασιακών παροχών) ο έλληνας νομοθέτης και η εκτελεστική εξουσία έχει θεσμοθετήσει, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι οι παροχές αυτές ορίζονται από τον φορέα ασφάλισης (Τράπεζα / εργαζόμενοι / συνταξιούχοι), χωρίς τη συμμετοχή ή εποπτεία του Υπουργείου Εργασίας.

Παρά ταύτα, την τελευταία διετία, με τη δικαιολογία ότι έτσι θα υπάρξει εξασφάλιση έναντι μελλοντικών κινδύνων που ελλοχεύουν, παριστάμεθα μάρτυρες μιας έκνομης προσπάθειας στελεχών του υπηρεσιακού μηχανισμού της Τράπεζας και ορισμένων συνδικαλιστών, υπέρ της ανάθεσης της διαχείρισης των παροχών (εκτός κύριας σύνταξης) σε ασφαλιστική εταιρεία. Η ομάδα αυτή, επιχειρηματολογεί αερολογώντας και αυτοδιαψευδόμενη με θέσεις που αλλάζουν καθημερινά.   Διαπιστώνοντας ότι η ομάδα αυτή επιμένει και εντείνει την εκστρατεία της με τελικό στόχο την ανάθεση των ασφαλιστικών μας παροχών σε ασφαλιστική εταιρεία, είμαι υποχρεωμένος να απευθυνθώ σε εσάς (Διοίκηση / Γενικό Συμβούλιο), και να επισημάνω χωρίς αμφισημίες και περιστροφές ότι τυχόν υιοθέτηση τέτοιων απόψεων θα συναντήσει την άμεση αντίδραση των συνταξιούχων της Τράπεζας, που θα χρησιμοποιήσουν κάθε νομικό μέσο για τη προάσπιση των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων. Η αντίδραση αυτή φυσικά δεν θα περιορίζεται μόνο σε «ευγενείς» νομικές προσφυγές. Για τους συνταξιούχους η είσοδος ασφαλιστικών εταιρειών στην Τράπεζα, ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου. Σήμερα η ασφαλιστική εταιρεία θα πάρει το πρόγραμμα μετεργασιακών παροχών, αύριο το Ταμείο Υγείας και…

Κε Διοικητά,

Προσωπικά αρνούμαι να δεχθώ πως θα υπάρξει Διοίκηση που αν χρειασθεί δεν θα ακολουθήσει την παρακαταθήκη ενός Τουρκοβασίλη ή ενός Παπαροδόπουλου, που σαν Διοικητής ή Πρόεδρος του Συλλόγου αντίστοιχα, υπερασπίσθηκαν την αξιοπρέπεια του προσωπικού και την ανεξαρτησία του χώρου στις πιο αντίξοες συνθήκες. Αρνούμαι να δεχθώ πως η Διοίκηση της ΤτΕ δηλώνει πλέον αδυναμία και προσφεύγει σε μη νόμιμες μεταμφιέσεις στο περιβάλλον της όποιας ασφαλιστικής εταιρείας.

 Πολλοί συνάδελφοι είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε τα πάντα γύρω από το ασφαλιστικό μας θέμα υπό έναν και μοναδικό όρο: Κάθε συζήτηση και κάθε αλλαγή θα γίνει στο πλαίσιο των νόμων του ελληνικού κράτους και ΜΕΣΑ στην Τράπεζα. Ειλικρινά ελπίζω και εύχομαι να κλείσει αυτό το ζήτημα με το μοναδικό σωστό τρόπο: την άρνηση των μελών της  Διοίκησης και του Γενικού Συμβουλίου να υπογράψουν οποιαδήποτε σύμβαση με ασφαλιστική εταιρεία, στέλνοντας στο αρχείο κάθε πόρισμα της «Επιτροπής Κοινωνικοασφαλιστικών Θεμάτων»…

Με τιμή

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ ΜΑΚΗ ΜΠΑΛΑΟΥΡΑ

Προς την Ομάδα Συντονισμού

των ¨ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ ¨ Συνταξιούχων Τραπέζης της Ελλάδος

Αθήνα 14/10/2015

Αγαπητοί Συνάδελφοι,

Με την παρούσα επιστολή, θα ήθελα να απευθυνθώ προς όλα τα μέλη και τους συναδέλφους της Κίνησής μας, απευθύνοντας ευθέως θερμό χαιρετισμό προς όλους. Η Κίνηση των ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ, μέσα σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, με τη βοήθεια και την συμβολή πολλών συναδέλφων και ιδιαίτερα εκείνων που για δεκαετίες αγωνισθήκαμε για τα κοινά μας προβλήματα, κατάφερε να αναδειχτεί σε ένα πολύτιμο στήριγμα των συνταξιούχων του χώρου μας.  Στην πορεία αυτή, ευθύς εξ αρχής ήταν δεδομένη η στήριξη και η προσφορά μου χωρίς δεύτερες σκέψεις, αν και πολλοί από τη σημερινή πλειοψηφία του Σ.Σ.Τ.Ε. υπονόμευσαν τη συμμετοχή και τη συμβολή μου, ιδιαίτερα  στην πορεία εκλογής μου ως Βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ.

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Οι ανάγκες της Κοινοβουλευτικής δουλειάς, καθώς μάλιστα ανέλαβα και πρόεδρος της Οικονομικής Επιτροπής της Βουλής στην οποία έρχονται σχεδόν όλα τα κρίσιμα νομοσχέδια, δεν μου επιτρέπει να συμμετέχω ενεργά στην Ομάδα Συντονισμού, από την οποία για καθαρά πρακτικούς λόγους πρέπει πλέον να αποχωρήσω. Εξ άλλου με δεδομένη την υποστήριξή μου στην Κίνηση των ¨ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ ¨αλλά και σε κάθε δίκαιο αίτημα των συνταξιούχων του χώρου μας, όπως με αποφασιστικότητα έγινε το Καλοκαίρι στη Βουλή, η απόφασή μου αυτή μάλλον θα απαλλάξει την Κίνηση των ¨ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ¨ από τις κακόβουλες επιθέσεις  της πλειοψηφίας του ΣΣΤΕ. Παράλληλα θα μας επιτρέψει ανεμπόδιστα να ολοκληρώσουμε όλοι μαζί στο πλαίσιο της αυτονομίας και της ενεργού συνδικαλιστικής παρέμβασης, το έργο του σεβασμού των δικαιωμάτων των συνταξιούχων της ανεξάρτητης Κεντρικής Τράπεζας, όπως με συντριπτική πλειοψηφία αποδέχθηκε η Βουλή κατά τη συζήτηση και ψήφιση  του τρίτου μνημονίου στις 14/8/2015.

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς

Μάκης Μπαλαούρας

Συνταξιούχος της ΤτΕ

Διαφωνώ με την Ανακοίνωση Νο 10 των "Εν Δράσει"

Διαφωνώ με την παραπάνω ανακοίνωση και δεν την προσυπογράφω. Στη σημερινή φάση, θεωρώ ότι οποιαδήποτε παρέμβαση (ακόμα και στο όνομα δημοκρατικών διαδικασιών) εγκλωβίζει τις απόψεις μου, προσδίδοντας έστω και ελάχιστη χροιά από ΟΧΙ, με βρίσκει κάθετα αντίθετη. Όταν μάλιστα πιστεύω ότι το δημοψήφισμα οδηγεί την πατρίδα μου σε οριστική, αμετάκλητη αυτοκτονία και εθνικό διχασμό.

Μαργαρίτα Πατσιλίβα

Αξιοπρέπεια, αντίσταση, αλληλεγγύη

 Αγαπητοί συνάδελφοι ,

 Την 1/7/2015 ο πρόεδρος του ΔΣ του ΣΣΤΕ είχε ορίσει συνεδρίαση του Διοικητικού συμβούλιου προκειμένου να «ενημερωθούμε» για τα πολύ σοβαρά θέματα αντίστοιχα των κρίσιμων  καταστάσεων της χώρας μας: της επιλογής εταιρείας που καθάριζε τα τζάμια του κτιρίου του συλλόγου, καθώς και τα φίλτρα των  κλιματιστικών, καθώς και σε ποιά μέλη του συλλόγου μας θα δοθεί ενίσχυση από το λογαριασμό αλληλεγγύης.

Έξω από τη αίθουσα των συνεδριάσεων πληροφορήθηκα ότι είχε ταχυδρομηθεί  ανακοίνωση του συλλόγου, που καλεί τους συναδέλφους να ψηφίσουν ναι   στο επερχόμενο δημοψήφισμα, χρησιμοποιώντας μάλιστα ψευδώς την έκφραση, «ο σύλλογος μας αποφάσισε».

Για δεύτερη φορά   σε διάστημα μικρότερο  του δεκαπενθημέρου,  το  προεδρείο έκανε κομματική  παρέμβαση στο όνομα  του ΣΣΤΕ,  χωρίς να συγκαλέσει ως θα όφειλε, τουλάχιστον διοικητικό συμβούλιο.  Η αντικαταστατική ενέργεια του προεδρείου καταργεί  κάθε έννοια  Δημοκρατίας, Νομιμότητας και Σεβασμού  και   καταρρακώνει βάναυσα την αξιοπρέπεια την υπολοίπων μελών του Διοικητικού Συμβουλίου.

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Κάποιοι θεωρούν ότι ο χρόνος που οι αξίες της Δημοκρατίας, της Αξιοπρέπειας,  της Αλληλεγγύης και  του Σεβασμού, που εδιναν την ευκαιρία στους ανθρώπους να  ζουν και να αναπτύσσονται μέσα σε  ηθικές και πολιτισμένες  κοινωνίες  έχει παρέλθει . Στη θέση τους έβαλαν το δίκαιο των αγορών και του χρήματος, ώστε  οι χώρες να κατακτώνται χωρίς πόλεμο και οι άνθρωποι  να παραδίνουν  την δυνατότητα αυτοκαθορισμού της ύπαρξης τους, για ένα κομμάτι ψωμί.

Κάνουν λάθος όμως συνάδελφοι. Όσο και αν προσπαθήσουν  να  θάψουν τις αξίες,  να ευτελίσουν την ζωή,  να εξευτελίσουν τον άνθρωπο, θα αποτύχουν ξανά όπως απέτυχαν και στο παρελθόν.  Οι άνθρωποι και οι λαοί  έχουν τις  προδιαγραφές για να γίνουν Μεγάλοι, φτάνει  η κάθε δυσκολία   να χρησημοποιειται  σαν  φως στο δρόμο της ολοκλήρωσης. Όποιος δεν περπατήσει αυτό το δρόμο  γίνεται σκλάβος και δεν μας πρέπει.  Γεννηθήκαμε ελεύθεροι !

Κωνστανταράκη Εύα

Μέλος του Δ.Σ. του Σ.Σ.Τ.Ε.

 Υ.Γ. Αναρτήθηκε στη κίνηση των «ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ» λόγω μη πρόβλεψης στο site του συλλόγου «απόψεις συναδέλφων».

TO XΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ

άρθρο του Ευάγγελου Ραφτόπουλου

           

            Ίσως η διαμορφωθείσα πολιτική και οικονομική κατάσταση στη χώρα μας να έχει σχέση με το περίφημο βιβλίο του Γκαμπριέλ Μαρκές, να προσομοιάζει με μία υγεία που βαίνει επί τα χείρω, να ταυτίζεται με ασθενή που πνέει τα λοίσθια, να αργοπεθαίνει, τη  θεραπεία δε την οποία πρέπει να λάβει , όχι μόνο δεν την κάνει αποδεκτή, αλλά είναι και λανθασμένη.

            Παρά τις έντιμες προσπάθειες-ίσως και άκαμπτες- της κυβέρνησης Τσίπρα να αντιμετωπίσει τα προβλήματα με μία στάση καθαρή και απόλυτη, η εμμονή των ευρωπαίων ηγετών-δικαιολογημένη κατ΄αυτούς- σε σκληρά μέτρα δημιούργησε μία σειρά προβλημάτων που δύσκολα αντιμετωπίζονται.

            Ενώ όμως διαφαίνετο μία πιθανή συμφωνία, η αψυχολόγητη ενέργεια του πρωθυπουργού να προκηρύξει δημοψήφισμα, περιέπλεξε τα πράγματα ακόμη περισσότερο, αμφισβήτησε δε την ηγετική φυσιογνωμία του ίδιου, που μέχρι τότε αναγνωρίζοταν, τα δε διλήμματα που έθεσε και δυσανάγνωστα ήταν, αλλά και ομοίαζαν κατά πολύ.

            Η εσωτερική αντιπολίτευση στις κυβερνητικές θέσεις, οι λεονταρισμοί του τέως αποτυχημένου πρωθυπουργού, τα πολλά προβλήματα που αναφύηκαν στο πεντάμηνο, ήταν μερικοί από τους σοβαρούς λόγους που η κυβέρνηση δεν κατώρθωσε να έχει τα αποτελέσματα που θα ήθελε και επιδίωκε, αλλά αντίθετα αποδείχθηκε αδύναμη να διαχειρισθεί τρέχοντα και λιμνάζοντα θέματα.

            Ας μη λησμονήσουμε όμως ποτέ τη πάλη ενός πρόβατου με τις ύαινες, ενός άπειρου περί τα διεθνή πράγματα πρωθυπουργού, εκπροσώπου μιας αδύναμης χώρας εναντίον πολύπειρων και ανάλγητων πολιτικών, εκπροσώπων μέγιστων συμφερόντων.

            Ένα κεφαλαιώδες και μη αντιμετωπίσιμο θέμα αποτελεί η στάση των καναλαρχών, που μέσω των εγκάθετων δημοσιογράφων τους, επιτίθεντο λυσσαλέα στις κυβερνητικές επιλογές, διαστρέβλωναν θέσεις και απόψεις, δεν αναγνώριζαν δυσκολίες και έδιναν καθημερινά το μήνυμα της προτίμησής τους, επαναπαυόμενα στα λιμνάζοντα χρέη τους και τις παράλογες αποδοχές των συνεργατών τους.

            Η ερχόμενη Κυριακή θέτει ένα ψευτοδίλημμα ανάμεσα στο ναι και στο όχι, δύο αντιφατικές

θέσεις που όμως είναι όμοιες, δεδομένης της παραμονής μας στην ευρωζώνη και το ευρώ, της υπογραφής της συμφωνίας που πρέπει οπωσδήποτε να γίνει, του σεβασμού της αξιοπρέπειας των πολιτών, της σωτηρίας της χώρας.

            Το επαχθές ναι και το αβέβαιο όχι είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και οφείλουμε να ξεπεράσουμε αυτό το σκόπελο και να βαδίσουμε ενωμένοι το δρόμο της διάσωσής μας.-

           

ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ

Ηλεκτρονική επιστολή, του συναδέλφου Νίκου Δασκαλάκη, προς τον Σύλλογο Συνταξιούχων Τραπέζης Ελλάδος, με αφορμή τις αρχαιρεσίες της 19.3.2015:

Θέμα: ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ
Ημερομηνία: Sat, 9 May 2015 14:20:23 +0300
Από: Nikos Daskalakis
Προς: info@sste.gr

Αγαπητοί Συνάδελφοι,

δεχθείτε σας παρακαλώ τα θερμά μου συγχαρητήρια γιά την εκλογή σας στό Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου μας, κατά τις εκλογές της 19.3.2015.
Είμαι ένας από τους απλούς συναδέλφους σας, που χρόνια τώρα παρακολουθώ με απογοήτευση τα δρώμενα στό Σύλλογό μας. Έμενα μέχρι τώρα στό περιθώριο των γεγονότων, απλώς πικραμένος. Τώρα όμως απεφάσισα να διαμαρτυρηθώ σ'εσάς επειδή πλέον έχω φθάσει στά όριά μου, δεν πάει άλλο!

Έχω υποστεί όλα αυτά  τα χρόνια την μείωση των συντάξιμων αποδοχών μου, οι οποίες προκλήθηκαν, όπως τουλάχιστον κρίνω εγώ, εκ του λόγου ότι ο μεν τέως Διοικητής μας συναινούσε αδιαμαρτύρητα στήν εφαρμογή όλων των περικοπών, που προέβλεπαν οι Μνημονιακοί Νόμοι, και στούς συνταξιούχους της Τραπέζης, με την προσδοκία της ανανέωσης της θητείας του, ως Διοικητής, ο δε νέος Διοικητής, ως Υπουργός των Οικονομικών, συναινούσε με την προσδοκία κατάληψης της θέσης που σήμερα κατέχει. Ο μόνος ο οποίος, όπως είμαι σε θέση να γνωρίζω, εναντιώθηκε κάποια στιγμή στήν εφαρμογή κάποιας Μνημονιακής πρικοπής, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι ανήκουμε στό Ευρωσύστημα και δεν θα έπρεπε να έχει εφαρμογή σ'εμάς, ήταν ο τέως Διοικητής της Τραπέζης κ.Λουκάς Παπαδήμος, αλλά εισέπραξε τη σιωπή του τέως και νυν Διοικητών μας και το χαμόγελο του εκπροσώπου της Ευρωπαικής Τράπεζας στήν Τρόικα Κλάους Μαζούχ, που σημαίνει ότι η κακή αρχή είχε γίνει από τα πρώτα Μνημόνια, γι'αυτό χαμογελούσε ο Κλάους Μαζούχ.

Αυτά σας τα αναφέρω γιά να λάβετε γνώση τι έχει γίνει εις βάρος μας μέχρι τώρα!
Από τώρα και στό εξής κάνω έκκληση σε όλους σας στό Διοικητικό Συμβούλιο, ως ένας συνάδελφός σας που έχει υπηρετήσει πλέον της εικοσαετίας στά Γραφεία του Δευτέρου Ορόφου και γνωρίζει πως λειτουργούν εκεί, να συμφιλιωθείτε με την ιδέα  του σχηματισμού ενός Συμβουλίου που θα εκπροσωπεί όχι το 54% ή το 80% των συναδέλφων, αλλά το 100%, διότι μόνο έτσι κρίνω, ότι υπό τις παρούσες συνθήκες, που αλλάζουν κάθε ημέρα, θα μπορέσετε να φέρετε εις πέρας το δύσκολο έργο σας και να πείσετε την παρούσα Διοίκηση της Τράπεζας ότι οι συνάδελφοι δεν αντέχουν άλλο. 

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς,
Νίκος Δασκαλάκης

ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ..!

Γελοιογραφίες με επίκαιρο νόημα...
Παλιές, ιστορικές, τελευταίες, γενικού και ειδικού ενδιαφέροντος...

 

 

Παρασυλλογικά...

Όπως μάθαμε, το ειδύλλιο ΝΣΕ(*) & ΑΠΚ(*) που εξετράφη στα πεδία των μαχών του Συλλόγου μας είχε αίσιο τέλος!! Και το όνομα αυτών πλέον ΔΣ (*)
Η οριστική, γαμήλια, επισημοποίησή του συνετελέσθη κατά τη συγκρότηση του Προεδρείου του νέου Διοικητικού Συμβουλίου, υπό τας ευλογίας της κουμπάρας ΔΕΚΣ(*)!

Συγκινημένοι όλοι οι παραπάνω τσούγκρισαν τα ποτήρια τους και ο ευτυχής γαμπρός δήλωσε περήφανος τα κάτωθι:
Πετύχαμε τη Διασφάλιση του Προγράμματος, Μετεργασιακών Παροχών, της μεγαλύτερης κατάκτησης του Σ.Σ.Τ.Ε.
Έχει επανειλημμένως γραφεί ότι το «Πρόγραμμα» μπορεί να διασφαλιστεί με μία από τις (3) τρεις συγκεκριμένες παρεμβάσεις:
α) Τη δημιουργία επαγγελματικού ταμείου.
β) Τη δημιουργία θυγατρικής ασφαλιστικής, μέσα στα πλαίσια της Τράπεζας.
γ) Την κάλυψη του Προγράμματος από ασφαλιστική εταιρεία

Στη συνέχεια, γαμπρός και νύφη, χαμογελαστοί και υπό τους ήχους πανηγυρικής μουσικής, ανεχώρησαν προς άγνωστον κατεύθυνσιν...

 Όπως όμως πληροφορούμαστε, εξ  εγκύρων πηγών, το ταιριαστό ζεύγος θα πραγματοποιήσει σύντομο γαμήλιο ταξίδι στην εξωτική νήσο "Ασφαλειάδα", όπου θα έχει την ευκαιρία να θαυμάσει όλα τα υπέροχα τοπία των ασφαλιστικών εταιρειών συνδυάζοντας το τερπνόν μετά του ωφελίμου...

Ακολουθεί φωτογραφικό ρεπορτάζ:

Αναμνηστική φωτογραφία του ευτυχούς ζεύγους Δημοκρατική Συνεργασία

 

Αναμνηστική φωτογραφία του γαμπρού 

ΕΚΤΑΚΤΟ!!!

Παπαράτσι μας έστειλαν φωτογραφίες από τις βόλτες του διασήμου ζεύγους στην εξωτική νήσο!

Τις δημοσιεύουμε πάραυτα...

 

 

(*) Σημείωση:
ΝΣΕ ή ΝΕΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ (υπό Γοζαδίνο)
ΑΠΚ ή ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ (υπό Κλητοράκη)
ΔΕΚΣ ή ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ (υπό Μαχαίρα, Βρέττα)
ΔΣ ή ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ (υπό Γοζαδίνο, Κλητοράκη)

Μέσα στο σύστημα του Μεγάλου Ιεροεξεταστή...

Μέσα στο σύστημα του Μεγάλου Ιεροεξεταστή, μας λέει ο Ντοστογιέφσκι, όλοι πρέπει να είναι απόλυτα ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι και όποιος πάει να χαλάσει τη γιορτή πρέπει αμείλιχτα να εξοντωθεί... ο καλύτερος τρόπος να χάσει στη σημερινή εποχή ένας λαός τη "δύναμη και το θάρρος" του να είναι ελεύθερος, είναι να ακούει από το πρωί ως το βράδυ πως όλα είναι καλά και προοδευτικά στον πιο καλό και τον πιο προοδευτικό κόσμο.

Κώστας Παπαϊωάννου*

Ακολουθεί Κείμενο του Ντοστογιέφσκι: 
(απόσπασμα από το "Έγκλημα και Τιμωρία")

"Κανένα άλλο αίτιο δεν παραδέχονται!''
είπε ο Ραζουμίχιν ζωηρά.
''Δεν κάνω λάθος. Μπορώ να σου φέρω τα βιβλία τους. Γι' αυτούς όλα πηγάζουν από την κακή επίδραση του περιβάλλοντος''.
Τίποτ' άλλο.

Αυτή είναι η αγαπημένη τους έκφραση. Έτσι βγαίνει το συμπέρασμα πως, αν αναδιοργανώσουμε την κοινωνία, τα εγκλήματα θα εξαφανιστούν. Γιατί οι άνθρωποι δεν θα είναι πια δυσαρεστημένοι με τίποτα και θα γίνουν όλοι τους αγαθοί, ώσπου ν' ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου. Δε λογαριάζουν καθόλου την ανθρώπινη φύση, την πετάνε έξω από την πόρτα, δεν την ανέχονται! Γι' αυτούς η ανθρωπότητα δε θα εξελιχθεί κατά τρόπο ζωντανό και σύμφωνα με την ιστορική πορεία για να φτάσει κάποτε μόνη της στην οργάνωση ενός σωστού κοινωνικού συστήματος. Όχι! Γι' αυτούς, αντίθετα, το κοινωνικό σύστημα που θα ξεπηδήσει από κάποιον μαθηματικό εγκέφαλο, θα οργανώσει μέσα σε μια στιγμή την ανθρωπότητα και στο άψε σβήσε θα την κάνει δίκαιη και αναμάρτητη δίχως να προηγηθεί καμμιά άλλη εξέλιξη και πέρα από κάθε ιστορική και ζωντανή εξέλιξη' Γι' αυτό αισθάνονται μια ενστικτώδη αποστροφή προς την ιστορία.

"Δε βρίσκεις, σου λένε, τίποτ' άλλο στην ιστορία παρά αγριότητες και βλακείες".

Γι' αυτούς όλα εξηγούνται με τη βλακεία και μόνο! Να, επίσης και για ποιο λόγο απεχθάνονται τόσο πολύ τη ζωντανή εξελικτική πορεία της ζωής. Η ζωντανή ψυχή! Κολοκύθια, σου λένε. Η ζωντανή ψυχή έχει απαιτήσεις, η ζωντανή ψυχή δεν υπακούει κατά τρόπο μηχανικό, είναι φιλύποπτη, είναι αντιδραστική. Η δικιά τους θεωρία, όμως, παρ' όλο που μυρίζει ψοφίμι και μπορεί να κατασκευαστεί από καουτσούκ, έχει βλέπεις, το πλεονέχτημα να μην κάνει την κοινωνία ζωντανή, αλλά έναν οργανισμό πειθήνιο και δουλικό που δεν θα έχει πια κανένα φόβο να επαναστατήσει! Έτσι, φτάνουμε στην αντίληψη ότι όλο το ζήτημα είναι να στήσουμε ένα σωρό τούβλα, χωρισμένα σε διαδρόμους και δωμάτια. Έτοιμο λοιπόν το κοινόβιο τους, έλα όμως που δεν είναι ακόμα έτοιμη η ανθρώπινη φύση για να το κατοικήσει!
θέλει να ζήσει η φύση. Δεν έφτασε ακόμα στο τέρμα η ζωτική της ανέλιξη, και είναι πολύ νωρίς για να πάει στο νεκροταφείο. Όχι, δε μπορείτε μόνο με τη λογική να ξεπεράσετε την ανθρώπινη φύση! Η λογική προβλέπει μόνο τρείς περιπτώσεις, ενώ οι περιπτώσεις είναι εκατομμύρια. Σβήστε τα όλα αυτά τα εκατομμύρια των περιπτώσεων και περιοριστείτε μόνο στην άνεση. Είναι ο πιο εύκολος τρόπος για να λύσετε το πρόβλημα, τόσο ξεκάθαρος, ώστε δεν χρειάζεται να τον πολυβασανίσεις για να τον παραδεχτείς.
Έτσι δεν θα υπάρχει πια λόγος να σκεφτόμαστε. Και πραγματικά, το βασικό είναι να μην υπάρχει λόγος να σκεφτόμαστε! Όλο το μυστήριο της ζωής θα μπορέσει τότε να χωρέσει σε δυο φύλλα τυπωμένο χαρτί.

"Να τος! ξαμολήθηκε πάλι και μας τάραξε στην πολυλογία -δέστε τον, μωρέ",
είπε ο Πορφυρής Πετρόβιτς γελώντας...

Fyodor Dostoevsky
Фёдор Достоевский

* Κώστας Παπαϊωάννου (1925-1981), Έλληνας φιλόσοφος της διασποράς

________________________________

Πηγή: ΚΟΣΜΟΪΔΙΟΓΛΩΣΣΊΑ

Ας μη χαθούν τα αποθέματα αξιοπρέπειας του χώρου μας…

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ ΧΑΡΗ ΠΑΠΑΜΑΡΓΑΡΗ

Ας μη χαθούν τα αποθέματα αξιοπρέπειας του χώρου μας…

Αθήνα, 4 Απριλίου 2015

Αγαπητοί Συνάδελφοι,

Με έκπληξη πληροφορήθηκα πως δέκα περίπου ημέρες μετά τις εκλογές, με  επιστολή της η ΕΣΑΚ ζητούσε από την εφορευτική επιτροπή να μην εφαρμοσθεί η απλή αναλογική του Ν.1264/82, σύστημα με το οποίο παγίως πραγματοποιούνται οι εκλογές τα τελευταία χρόνια, αλλά αυτό της απλής αναλογικής σύμφωνα με το οποίο  η είσοδος των συνδυασμών για την διεκδίκηση έδρας στη δεύτερη κατανομή γίνεται χωρίς το προαπαιτούμενο της κατάκτησης έδρας από την πρώτη κατανομή, όπως ρητά αναφέρεται στο Ν. 1264/82. Είναι γνωστό πως οι εκλογές του Συλλόγου μας, ανεξάρτητα των όποιων απόψεων κατέθεσαν σχετικά με το εκλογικό σύστημα οι Κινήσεις,  προκηρύχτηκαν με το σύστημα της απλής αναλογικής του Ν.1264/82,   απόφαση η οποία επικυρώθηκε ουσιαστικά και από την τακτική Γενική Συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στις 10/3/2015.

Όπως είναι λογικό και αν ακόμα η εφορευτική επιτροπή ήθελε να ανατρέψει την παραπάνω απόφαση δημιουργώντας ουσιαστικά νέα δεδομένα, η απόφασή της θα έπρεπε να ληφθεί πριν το άνοιγμα των ψηφοδελτίων και τη γνώση του αποτελέσματος κατανομής των εδρών. Όπως ενημερώθηκα από τον πρόεδρο της εφορευτικής, το αίτημα  της ΕΣΑΚ απερρίφθη, αφού τυχόν υιοθέτησή του θα οδηγούσε σε ακυρότητα το αποτέλεσμα των εκλογών, αφού το εκλογικό σύστημα ήτανε ήδη προκαθορισμένο με τις δημόσιες προσκλήσεις του Δ.Σ του ΣΣΤΕ.

Με λύπη μου παρατηρώ πως μετά το άνοιγμα της κάλπης και τη καταμέτρηση των ψηφοδελτίων που έλαβαν οι συνδυασμοί, συνεχίζεται ακόμα μια παραφιλολογία για τυχόν έκδοση των αποτελεσμάτων από την εφορευτική επιτροπή με διαφορετικό εκλογικό σύστημα από αυτό με το οποίο διενεργήθηκαν οι εκλογές και το οποίο επιβεβαίωσε και η εφορευτική πριν το άνοιγμα της κάλπης.

Δεν διανοούμαι πως μπορεί συνταξιούχοι της Τράπεζας της Ελλάδος να ολισθήσουν σε μια απόφαση όχι μόνο ακυρότητας των εκλογών, αλλά τεράστιας ανηθικότητας με προσωπικές ευθύνες ποινικά κολάσιμες. Δεν διανοούμαι πως ο χώρος των συνταξιούχων της Τράπεζας της Ελλάδος που ουδέποτε έδωσε αφορμή σε συνδικαλιστικές εκλογικές ανομίες, θα μπει σε μια τέτοια περιπέτεια από την οποία κανείς δεν θα βγει χωρίς τραύματα και πληγές.

Ιδιαίτερα τη σημερινή περίοδο, που η Τράπεζα της Ελλάδος οφείλει να αποτελεί το έσχατο καταφύγιο μιας έντιμης και θεσμικά αναγνωρισμένης λειτουργίας από την κοινωνία, θα ήτανε έγκλημα κατά της Τράπεζας συνολικά, η οποιαδήποτε έκνομη και ανήθικη ενέργεια για αλλοίωση των εκλογικών αποτελεσμάτων.

Ως ένα μέλος της οικογένειας των Τραπεζοελλαδιτών που είχα τη τιμή να τους εκπροσωπήσω σε όλα τα ύπατα συνδικαλιστικά αξιώματα: του ΣΥΤΕ, της ΟΤΟΕ και της ΓΣΕΕ, αλλά και που υπηρέτησα σε Δημόσιες Θέσεις, κάνω έκκληση σε όλους και ειδικά προς τον πρόεδρο και τα μέλη της εφορευτικής επιτροπής να μην δεχθούν να χαθούν τα αποθέματα αξιοπρέπειας του χώρου στο βωμό συνδικαλιστικών σκοπιμοτήτων.

Με ευθύνη,

Παπαμάργαρης Θεοχάρης

Η ζούγκλα του μαυροπίνακα...

Στις μέρες μας, το σχολείο έχει μετατραπεί σε προθάλαμο της φυλακής. Εάν το σχολείο δεν γίνει διακριτός τόπος και παραμείνει δεκτικό σε κάθε είδους εισβολή οποιουδήποτε στοιχείου, θα αυτοκαταργηθεί, θα καταρρεύσει...

Αναδημοσίευση από ΚΟΣΜΟΪΔΙΟΓΛΩΣΣΙΑ:

Σκέψεις με αφορμή το γαϊτανάκι της «κοινής γνώμης» που τυλίγεται και ξετυλίγεται συνεχώς γύρω από έναν θάνατο.

Δεν γνωρίζω εάν είμαι ο μόνος που νιώθει απίστευτη ενόχληση με το χυδαίο γαϊτανάκι της «κοινής γνώμης» που τυλίγεται και ξετυλίγεται συνεχώς γύρω από το θάνατο του νεαρού φοιτητή. Δεν διάβασα πουθενά όμως κάποιον βαθύτερο προβληματισμό με αφορμή το θάνατο του παιδιού (ας είναι καλά το οπαδιλίκι και οι «παρατάξεις»). Θα πρότεινα να αρχίσουμε από την ταινία, Η ζούγκλα του μαυροπίνακα (Blackboard Jungle). Από την ταινία αυτή έγινε γνωστό το τραγούδι Rock Around the Clock, μέσω του οποίου το λευκό αμερικανικό ακροατήριο της εποχής ήρθε σε επαφή με το Rock and Roll. Την υπόθεση της ταινίας αυτής αντέγραψε μια άλλη γνωστή ταινία με τίτλο, Επαναστάτης χωρίς αιτία, με τον James Dean. Μετά θα πρότεινα να σκεφτούμε τον «θάνατο της παιδαγωγικής» του Gilles Ferry. Τη «μοντέρνα» παιδαγωγική με τα "Openness School" και τη «διάρρηξη» των ορίων ανάμεσα στη «ζωή» και το σχολείο (ως παραλληλισμός αυτό θυμίζει τα συνθήματα της πρωτοπορίας περί της κατάργησης των ορίων ανάμεσα στην τέχνη και την καθημερινότητα, μονάχα που δεν έγιναν όλοι οι άνθρωποι καλλιτέχνες, απλά η τέχνη μετατράπηκε σε εμπόρευμα).

Ανοιχτό στη «ζωή», ταυτισμένο με τη ζούγκλα του μαυροπίνακα, το σχολείο υπογράφει με τη βαρβαρότητα ένα συμβόλαιο θανάτου.

Μέσω του «ανοιχτού σχολείου» παράτησαν το σχολείο στον δρόμο, στις παρεκτροπές του δρόμου και σε όλες τις εκρήξεις βιαιότητας. Κάνοντας το σχολείο ένα περιβάλλον «ανοιχτό», εισήγαγαν σε αυτό κάθε είδους βία. Το σχολείο δεν πρέπει να είναι ανοιχτό στη «ζωή», πρέπει να είναι ανοιχτό στον κόσμο. Το σχολείο πρέπει να είναι τόπος διακριτός. Η ζωή του σχολείου δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είναι «το σχολείο της ζωής».

Ο Victor Hugo είχε πει το εξής: «Όταν ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή». Θα μπορούσαμε παραλλάσσοντας τα λόγια του να πούμε: «Όταν δεν κλείνει ένα -τέτοιο- σχολείο, ανοίγει μια φυλακή». Στις μέρες μας, το σχολείο έχει μετατραπεί σε προθάλαμο της φυλακής. Εάν το σχολείο δεν γίνει διακριτός τόπος και παραμείνει δεκτικό σε κάθε είδους εισβολή οποιουδήποτε στοιχείου, θα αυτοκαταργηθεί, θα καταρρεύσει (ας αυτοκαταργηθεί, ας καταρρεύσει).

Ο νεολογισμός του λεγόμενου «Μπούλινγκ» -ή όπως αλλιώς λένε αυτό το νέο σύνθημα- σημαίνει ένα και μόνο πράγμα: Τη χρεωκοπία της σύγχρονης εκπαίδευσης.

Read more at http://cosmoidioglossia.blogspot.com/2015/03/blog-post_36.html#QdH6UPE1qItpKZXA.99

ΜΑΓΚΕΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΑ

άρθρο του Ευάγγελου Ραφτόπουλου

           

Η στήλη δεν γνωρίζει βέβαια αν τους μάγκες τους πάτησε το τραίνο, κατά την προσφιλή έκφραση του τραγουδοποιού Νίκου Παπάζογλου, αλλά σίγουρα πρέπει να επαναπροσδιορισθεί τόσο η έννοια, όσο και ο ρόλος του μάγκα στη χώρα μας.

Η ηγετική φυσιογνωμία του άντρα που κυριαρχούσε, σε μια άτυπη οργάνωση, ανάμεσα από τη παρέα του, τους συνομήλικους του, τους συμμαθητές του, τους φίλους του, τον έκαναν αποδεκτό, τον εμπιστεύονταν, επειδή ο μάγκας τους προστάτευε, ενθάρρυνε τους αδύναμους, επέβαλλε δικαιοσύνη, ενέπνεε τους υπόλοιπους.

Πρώτος στο γλέντι, γυναικάς, μπεσαλής και ντόμπρος, ευθύς, ο μάγκας διαμόρφωνε ένα χαρακτήρα χαρισματικό, περιζήτητο, χρήσιμο σε όλους, γιατί καθόριζε και τη τύχη της παρέας, τη διάρκειά της και το ρόλο του καθενός μέσα σ’ αυτή.

Ο μάγκας έχτιζε τα χαρακτηριστικά του κάθε φίλου, τον έκανε έντιμο, προσηνή, υπεύθυνο, ειλικρινή.

Οι βασικοί λόγοι αλλαγής και μετάλλαξης του ρόλου του αναφέρονται στην ανωνυμία πλέον των μεγάλων πόλεων, στην ανάγκη για επιβίωση, στο τρόπο πρόσβασης στις ευκαιρίες, στο περιβάλλον, στη διάλυση του φυσικού τρόπου ζωής.

Αυτοί που πλέον προβάλλονται, διαφημίζονται, πλουτίζουν, αποτελούν πρότυπα, είναι άτομα που υποτάσσονται, που περνούν τα μηνύματα των αφεντικών τους, που μετατρέπουν με μεγάλη ευκολία την ιδεολογία τους, τη συνείδησή τους, άτομα που διακετέχονται από ανευθυνότητα, που χρησιμοποιούν ξύλινη γλώσσα και στερούνται αναστολών.

Τις τελευταίες ημέρες η κοινωνία είναι συγκλονισμένη δήθεν από το θάνατο του 20χρόνου Βαγγέλη Γιακουμάκη, ενώ είναι ηλίου φαεινότερο ότι η κοινωνία είναι συνένοχη, είναι συνυπεύθυνη, είναι αδιάφορη και ο κάθε πολίτης ξεχωριστά αποστασιοποιείται από τα προβλήματα που αυξάνονται και στρέφει τη προσοχή του στο προσωπικό του όφελος.

Δεν υπήρξε ένας μάγκας ανάμεσα στους συμμαθητές του Βαγγέλη για να καθαρίσει τη δυσωδία, να απομακρύνει τους τραμπούκους από τις εγκληματικές τους διαθέσεις, να ενθαρρύνει το θύμα, να τρίξει τα δόντια στους διοικούντες.

Δεν υπήρξε ένας μάγκας καθηγητής να αποβάλλει τα αποβράσματα, να καθοδηγήσει σε κάποια αντίδραση το νεαρό, να βρει λύσεις.

Όλοι απολάμβαναν τις θηριωδίες στο κολοσσαίο των Ιωαννίνων, όλοι θριαμβολογούσαν για τη συντριβή του αθώου θύματος, τα κανάλια και η αντικαταστάτρια του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, με το αγγελικό όνομα, επένδυαν στο θάνατο του νεαρού Κρητικού για να πουλήσουν, να κερδοσκοπήσουν, να μεταδώσουν τη βλακώδη θλίψη τους.

Οι ειδήσεις για έρευνες, για τοξικολογικές εξετάσεις, για τιμωρία των ενόχων, φαντάζουν σαν ένα κακόγουστο αστείο, μια κωμική ιστορία με δραματικό τέλος.

Χάθηκε ένα όμορφο παλληκάρι με αισθήματα, συστολή, αρχές.

Είναι εξευτελιστικό, βάναυσο, αποτρόπαιο αυτό που έγινε.

Και προς απόδειξη των παραπάνω, ας αναλογισθεί ο καθένας μας την απώλεια του δικού του παιδιού κατ’αυτόν τον τρόπο.-

Π. Κονδύλης - ο κορυφαίος στοχαστής για την ελληνική πραγματικότητα

Ο Π.Κονδύλης, ο νέος ελληνισμός και το εθνικό ζήτημα
(Απόσπασμα από ομώνυμο άρθρο στο περιοδικο "Νέος Λόγιος Ερμής", Τ. 10)


Παναγιώτης Κονδύλης (1943-1998)

Ο Κονδύλης επισημαίνει ότι τα γεγονότα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και του ελληνικού εμφυλίου, που ακολούθησε, άλλαξαν τα στοιχεία του νέου ελληνισμού που καταχρηστικά ονομάζονταν «αστικά». Πλέον απαρτίζονται «από νεόπλουτους, και μάλιστα νεόπλουτους χάρη  σε εργολαβικές και μεταπρατικές δραστηριότητες, τις οποίες εξέθρεψαν, μετά τη μαύρη αγορά, η «ανοικοδόμηση» και τα «μεγάλα δημόσια έργα» καθώς και η διοχέτευση όλο και μεγαλύτερου όγκου εισαγωγών στην εσωτερική αγορά ». Δεν είναι λοιπόν τυχαίο λοιπόν ότι τα «όσα συμβαίνουν στα γήπεδα ή στα νυκτερινά κέντρα διασκεδάσεως» καθορίζουν το επίπεδο του πολιτισμού τους  και τους πνευματικούς τους ορίζοντες.  Η μετανάστευση και ο τουρισμός ενσωμάτωσαν περαιτέρω τον νεοελληνισμό στην διεθνή οικονομία  και «κατέλυσαν οριστικά την πατριαρχική κοινωνική διάρθρωση» και έφεραν στην επιφάνεια «ένα όλο και πολυπληθέστερο μεσαίο στρώμα  χαρακτηριζόμενο από τον μιμητικό καταναλωτισμό και από την έπαρση της νεοαπόκτητης ευημερίας και της επίσης νεοαπόκτητης ημιμάθειας». Επιπρόσθετα το λαϊκό τραγούδι στις διάφορες μορφές του κατέλυσε τις διακρίσεις  ανάμεσα στην λόγια και λαϊκή παράδοση  και δημιούργησαν ένα νέο μείγμα που ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της μεταμοντέρνας κουλτούρας ώστε « το ζεϊμπέκικο έγινε «συρτάκι» ή ο τεκές «μπάρ» ».

Η δημαγωγία και ο λαϊκισμός ανταποκρίθηκαν στις εξαγριωμένες απαιτήσεις μαζικής κατανάλωσης, από μια κοινωνία που δεν μπορούσε να παράγει ούτε ένα μικρό μέρος αυτών που επιθυμούσε να καταναλώσει, με αποτέλεσμα η συγκεκριμένη λειτουργία του ελληνικού πολιτικού συστήματος δεν ήταν μόνο το βασικό εμπόδιο στην εθνική και οικονομική ανάπτυξη, αλλά πολύ περισσότερο «ο αγωγός της εκποίησης της χώρας με μόνο αντάλλαγμα τη δική της διαιώνιση, δηλαδή τη δυνατότητά της να προβαίνει σε υλικές παροχές παίρνοντας παροχές ψήφου». Ο Κονδύλης τονίζει ότι «ο δρόμος της ανάπτυξης είναι ο δρόμος της συσσώρευσης, της εντατικής εργασίας  και της προσωρινής τουλάχιστον (μερικής) στέρησης, ενώ ο δρόμος της (βραχυπρόθεσμης μόνον) ευημερίας είναι ο δρόμος του παρασιτισμού  και της εκποίησης της χώρας». Η αριστερά μάλιστα υιοθετώντας αδιάκριτα κάθε αίτημα, αρκεί να προβάλλεται από κάποιον που μιλά στο όνομα του «λαού», έχει την δική της ευθύνη στην εκποίηση του τόπου.

Πριν πούμε κάτι αυτονόητο, ότι δηλαδή ο Κονδύλης είχε προβλέψει με λογικό τρόπο την χρεοκοπία και την πλήρη υποδούλωση της χώρας μας στους δανειστές της, θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι ξετίναξε τις ιδεολογικές βάσεις πάνω στις οποίες θεμελιώθηκαν τόσο η δεξιά όσο και η αριστερά. Ο ελληνοκεντρισμός,  στην αρχαιοκεντρική ή στην ελληνοχριστιανική του μορφή δέχτηκαν την ανελέητη  κριτική του. Αλλά και έναντι της αριστεράς επιτέθηκε σκληρά. Κατέληξε ότι αστική τάξη με την μορφή που την γνωρίσαμε στην  Δυτική Ευρώπη, δεν συγκροτήθηκε στην Ελλάδα. Μόνο στις παροικίες αναφύεται ένα υβρίδιο αστικής τάξης με εξαρτημένα όμως χαρακτηριστικά, ενώ ο «λαός» όπως και τα αιτήματα της αριστεράς για αυτοπραγμάτωση χρησιμοποιούνται για την μεταμοντέρνα εκποίηση της χώρας. Το εντυπωσιακό είναι με ότι αυτές τις προκείμενες, ο Κονδύλης , θα διατυπώσει ορθολογικά, δίχως αξιακές, ιδεολογικές και μεταφυσικές εμμονές έναν λόγο,  εξαιρετικής διαύγειας  και  πατριωτικής κατεύθυνσης, που θα του χαρίσει κατά την διάκρισή του, τους νέους «φίλους» και τους νέους «εχθρούς».

Μια Πατρίδα λιγότερη...

Του Γιάννη Λαζάρου

Για τους εκτός συνόρων του νομού Άρτας θα είναι απλά μία είδηση: «Έπεσε το Γεφύρι της Πλάκας». Για τους εντός των συνόρων θα είναι μία απλή συγκίνηση με φωτογραφίες κατά τις αποδράσεις τους στα χωριά των Τζουμέρκων για μεζέ, τσίπουρο και ράφτινγκ.
Για τους κατοίκους των χωριών που έχουν άμεση σχέση με το Γεφύρι θα είναι θρήνος. Για όσους καταλάβουν τι έχασε η Ήπειρος από την στιγμή που το Γεφύρι κατέρρευσε είναι ήδη πένθος γνωρίζοντας ότι αυτό το έγκλημα που έγινε δεν θα βρει τιμωρία αλλά και τα επί δεκαετίες πολιτικοοικονομικά παιχνίδια που είχαν μοναδική αντίσταση αυτό το Γεφύρι θα αρχίσουν να γίνονται πραγματικότητα.

Για τα ιστορικά στοιχεία και τι ήταν αυτό το Γεφύρι θα τα πούνε άλλοι. Θα γίνουν δηλώσεις, θα ρίξουν και ένα δάκρυ λυπητερό για την μεγάλη πολιτιστική καταστροφή που δέχθηκε ο τόπος. Θα το αποκαλέσουν μέχρι και «Ακρόπολη των Τζουμέρκων». Το θέμα όμως είναι ότι οι ευθύνες δεν θα αναζητηθούν ποτέ διότι κανένα στέλεχος της ΔΕΗ και καμία διοίκηση του φράγματος Πουρνάρι Ι και ΙΙ δεν πρόκειται να μάς εξηγήσει πώς άντεξε το Γεφύρι 150 χρόνια την ορμή του Αράχθου, τις εποχές που η μισή Άρτα γινόταν Βενετία και ο κάμπος της Άρτας λιμνοθάλασσα, και τώρα με μία νεροποντή μιας ημέρας το Γεφύρι δεν άντεξε. Οι ευθύνες της ΔΕΗ είναι τεράστιες διότι δεν έχει ως μέλημα μόνο ό,τι γίνεται από το φράγμα και κάτω αλλά και για ό,τι γίνεται από το φράγμα και πάνω. Η συσσώρευση νερού για να παράγει ρεύμα προς πώληση η ΔΕΗ έχει συνέπειες σε αυτό το Μνημείο; Ναι ή όχι. Αν τραβήξεις απότομα το πώμα από μία πίσινα για να σώσεις τα τοιχώματα από την πίεση του νερού θα πάρει σβάρα ό,τι υπάρχει μέσα σε αυτή την πισίνα; Ναι ή όχι;

Το Γεφύρι της Πλάκας ήταν κακός βραχνάς για πολλά συμφέροντα. Συμφέροντα που είχαν βρει συνεργάτες ακόμα και πολιτικούς προηγούμενων κυβερνήσεων. Έμενες με το στόμα ανοιχτό όταν άκουγες βουλευτές να λένε «το φράγμα του Αγίου Νικολάου που θα γίνει πιο πάνω από το Γεφύρι της Πλάκας δεν θα φέρει καμία αλλαγή στο τοπίο. Για έξι μήνες το Γεφύρι θα βυθίζεται και για έξι μήνες θα βγαίνει στην επιφάνεια», και την απίστευτη λύση άλλου εκλεγμένου «το Γεφύρι θα το μεταφέρουμε πιο πάνω». Αυτά λεγόνταν σχεδόν πριν 15 χρόνια. Πριν από 2 χρόνια το Υπουργείο προσπάθησε με νομοσχέδιο να διευκολύνει την εταιρεία «Μηχανική» του Εμφιετζόγλου να συνεχίσει τις εργασίες του φράγματος Αγίου Νικολάου. Το Γεφύρι της Πλάκας ακόμα μια φορά ήταν αυτό που μπλόκαρε τις περαιτέρω συζητήσεις. Όλα τα είχαν προβλέψει για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις αλλά ο νόμος δεν μπορούσε να υποσχεθεί ότι το Γεφύρι θα άντεχε και δεύτερο φράγμα: Ένα φράγμα κάτω από αυτό και ένα πάνω από αυτό. Το να αναδύεται ως Αφροδίτη κάθε έξι μήνες, όπως έλεγαν παλιότεροι βουλευτές, έκανε ακόμα και τα κατσίκια που βοσκούσαν δίπλα στο Γεφύρι να σκάνε στα γέλια.

Κανείς δεν θα ζητήσει ευθύνες από την υπηρεσία Νεοτέρων Μνημείων για την κατάσταση στην οποία ήταν το Γεφύρι όλο αυτό το διάστημα. Όπως δεν ζητήθηκαν ποτέ ευθύνες από την Βυζαντινή Αρχαιολογία για την καταστροφή του τρούλου του Ναού της Παρηγορήτριας το 2006 όταν η εσωτερική σιδηροκατασκευή (και όχι ξύλινη) για την συντήρηση του ναού λειτούργησε ως ένας τεράστιος μαγνήτης κεραυνών που τίναξε τον τρούλο στον αέρα. «Ο σταυρός έφταιγε και τον κατεβάσαμε» ήταν οι δηλώσεις των υπευθύνων υπαλλήλων και αιρετών αρχόντων εκείνη την εποχή.

Την ίδια εποχή κατασπαταλούσαν εκατοντάδες εκατομμύρια για φιέστες τύπου «Ορεινού Αυγούστου», τα ελικόπτερα και η γλυκιά ζωή πήγαιναν κι έρχονταν με τους απλούς ανθρώπους να κοιτούν αποσβολωμένοι αυτό το matrix και να δακρύζουν για τα μελλούμενα.
Οι χαρές και τα πανηγύρια για την αλλαγή αρχηγίας στην Ελλάδα θα κατευνάσουν την οποιαδήποτε οργή και την επιβαλλόμενη τιμωρία όλων όσων εμπλέκονται για την κατάρρευση του Γεφυριού. Όπως δεν αποδόθηκαν ποτέ ευθύνες για την παρ' ολίγον κατάρρευση του γεφυριού της Άρτας εξ' αιτίας του φράγματος στα μέσα της δεκαετίας του '80.

Οι χαρές και τα πανηγύρια για το πάγωμα της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ είναι σίγουρο ότι θα σταματήσουν οποιαδήποτε αναζήτηση ευθύνης από όσους θεωρούν ότι το δημόσιο φράγμα είναι καλό και το ιδιωτικό κακό. Περιμένουμε τις φοβερές ανακοινώσεις από όλους τους «η κακιά ώρα, οι μεγάλες βροχοπτώσεις, η παλαιότητα του Μνημείου» και άλλα τέτοια που τα έχουμε ακούσει δεκάδες φορές.

Είναι σίγουρο πως οι εκπρόσωποι του κυβερνώντος κόμματος και οι παλαμακιστές τους που κρεμούσαν πανό αντιδρώντας στο ιδιωτικό φράγμα Αγίου Νικολάου δεν θα ζητήσουν ευθύνες από την «κρατική πλέον» ΔΕΗ, αλλά ούτε και θα αντιδράσουν αν το εν λόγω φράγμα έχει ως κύριο μέτοχο την ΔΕΗ και όχι την Μηχανική.

Το σίγουρο είναι ότι από τα ξημερώματα της 1ης Φεβρουαρίου 2015 κάποιοι έχουν ανοίξει σαμπάνιες, κάποιοι δίνουν τα χέρια για τα έργα ανάπτυξης που έρχονται στην περιοχή και πολλοί θα σπάνε Πλάκα με το Γεφύρι που έπεσε. Ή πιο σωστά που έριξαν.

Το Γεφύρι της Πλάκας έγινε αμμοχάλικο, όπως έγιναν και οι ζωές μας, η αξιοπρέπειά μας και η Πατρίδα μας από το λεφούσι των άνοων Ελληνοφανών αμοιβάδων που επιδεικνύονται για τα κατορθώματα των «προγόνων» τους και είναι έτοιμοι να βγάλουν επικήδειους προμελετημένους λόγους πάνω στα Ιερά που οι ίδιοι προμελετημένα σκοτώνουν.

Πηγή:  http://nonews-news.blogspot.gr/2015/02/blog-post_36.html#more

Οι αρετές χάνονται μέσα στο συμφέρον, όπως οι ποταμοί στη θάλασσα...

Εκλογές, εκλογές, εκλογές...
Προεκλογικός πυρετός σε όλα τα μέτωπα...Και πανελλαδική κινητοποίηση!
Μέχρι και στον Σύλλογο Συνταξιούχων θάχουμε εκλογές σε ένα-δυο μήνες...!!
Λοιπόν...μερικές συμβουλές:
Ψυχραιμία, νηφαλιότητα και μακριά από φανατισμούς. Επίσης, λίγη φιλοσοφική ενατένιση γύρω από τα ανθρώπινα δεν βλάπτει. Αντίθετα, οδηγεί σε λελογισμένη δράση όσον αφορά τα οράματά μας αλλά και τα πιο απτά συμφέροντά μας...

Σας παρουσιάζουμε τον Λα Ροσφουκώ, τον μεγαλύτερο γνωμικογράφο όλων των εποχών. Άνθρωπο τόσο της δράσης όσο και της νοητικής διεργασίας:

Λα Ροσφουκώ - François de La Rochefoucauld  (1613-1680)
Αποφθέγματα

Αν φανερώνονταν τα κίνητρά μας, τότε θα ντρεπόμασταν για τις καλές μας πράξεις.

Η προσωπική ικανότητα κερδίζει τον σεβασμό των αληθινών ανδρών, η τύχη αυτόν του πλήθους.

Περηφανευόμαστε πως έχουμε ελαττώματα τα αντίθετα από τα πραγματικά μας: Όταν είμαστε αδύναμοι, καυχιόμαστε πως είμαστε πεισματάρηδες.

Ποτέ δεν ομολογούμε τα ελαττώματά μας παρά μονάχα από ματαιοδοξία.

Για τους περισσότερους ανθρώπους, δικαιοσύνη σημαίνει, απλά, ελπίδα για περισσότερες χάρες.

Δεν γίνεται κανείς γελοίος με τις ιδιότητες που έχει, αλλά με τις ιδιότητες που προσποιείται ότι έχει.

Οι πιο ενοχλητικοί ηλίθιοι είναι αυτοί που διαθέτουν πνεύμα.

Δεν θα έπρεπε να εκπλήσσεται κανείς με τίποτα εκτός από τη δυνατότητα να μπορεί ακόμα να εκπλήσσεται...

Οι πονηριές και οι προδοσίες οφείλονται αποκλειστικά σε έλλειψη ικανότητας.

Πώς έχουμε την αξίωση να κρατήσει το μυστικό μας ένας άλλος, αν δεν μπορούμε να το κρατήσουμε εμείς οι ίδιοι;

Η μεταμέλεια δεν είναι τόσο λύπη για το κακό που κάναμε, όσο φόβος για εκείνο που μπορεί να πάθουμε εξαιτίας του.

Πραγματικά αξιοπρεπής είναι αυτός που δεν καυχιέται για τίποτα.

Κανείς δεν αξίζει να επαινεθεί για την καλοσύνη του αν δεν έχει τη δύναμη να είναι κακός. Κάθε άλλη καλοσύνη είναι συνήθως οκνηρία και αδύναμη θέληση.

Εύκολα ξεχνάμε τα λάθη μας όταν είμαστε οι μόνοι που τα ξέρουμε.

Αν κρίνουμε την αγάπη από τα αποτελέσματά της, τότε μοιάζει περισσότερο με μίσος παρά με φιλία.

Μόνο στους μεγάλους ανθρώπους ταιριάζει να έχουν μεγάλα ελαττώματα.

Αν δεν είχαμε ελαττώματα, δεν θα αισθανόμασταν τόση ευχαρίστηση να τα παρατηρούμε στους άλλους.

Οι αρετές χάνονται μέσα στο συμφέρον, όπως οι ποταμοί στη θάλασσα.

Είναι πιο εύκολο να αγαπάμε αυτούς που μας μισούν παρά αυτούς που μας αγαπούν περισσότερο απ’ όσο θέλουμε.

Ποτέ δεν είναι κανείς τόσο ευτυχισμένος ή τόσο δυστυχισμένος, όσο φαντάζεται.

Αγαπούμε πάντα αυτούς που μας θαυμάζουν και δεν αγαπούμε πάντα αυτούς που θαυμάζουμε.

Όταν τα πάθη μας εγκαταλείπουν, κολακευόμαστε να πιστεύουμε ότι τα εγκαταλείπουμε εμείς.

Η τύχη και η ψυχική διάθεση κυβερνούν τον κόσμο.

Η σωματική εργασία μας απαλλάσσει από την ασχολία του μυαλού και αυτό είναι που κάνει τους φτωχούς ευτυχισμένους.

Για να πετύχεις, πρέπει να επωφελείσαι από οτιδήποτε σου τυχαίνει.

Το βασικό στοιχείο μιας καλής συζήτησης δεν είναι τόσο η εξυπνάδα, όσο η εμπιστοσύνη.

Στην κοινωνική μας ζωή, αρέσουμε συχνότερα για τα ελαττώματά μας παρά για τα προτερήματά μας.

Η άρνηση των επαίνων είναι επιθυμία να μας επαινέσουν διπλά.

Οι ηγεμόνες φτιάχνουν ανθρώπους όπως βγάζουν νομίσματα: Τους δίνουν ό,τι αξία θέλουν αυτοί, και ο κόσμος είναι υποχρεωμένος να τους δέχεται στην τρέχουσα τιμή τους και όχι στην πραγματική τους αξία.

Λίγοι ξέρουν να γερνούν.

Το πιο σίγουρο σημάδι πως κάποιος είναι γεννημένος με μεγάλα προσόντα είναι να είναι γεννημένος χωρίς φόβο.

Οι μεγάλες ψυχές δεν είναι εκείνες που έχουν λιγότερα πάθη και περισσότερες αρετές από τις κοινές ψυχές, αλλά εκείνες που έχουν μεγάλoυς στόχους.

Συχνά κάνουμε το καλό για να μπορέσουμε ασυγχώρητα να κάνουμε το κακό.

Η μετριοπάθεια των ευτυχισμένων ανθρώπων προέρχεται από τη γαλήνη που η καλοτυχία δίνει στην ψυχική τους διάθεση.

Οι γέροι αγαπούν να δίνουν καλές συμβουλές, για να παρηγορούνται που δεν είναι σε θέση να δίνουν κακά παραδείγματα.

Συγχωρούμε συχνά εκείνους που βαριόμαστε, αλλά δεν συγχωρούμε ποτέ αυτούς που μας βαριούνται.

Οποιοδήποτε πρόσχημα κι αν δίνουμε στις στεναχώριες μας, συχνά δεν είναι παρά το προσωπικό συμφέρον και η ματαιοδοξία που τις προκαλούν.

Το καλύτερο που έχει να κάνει όποιος δεν είναι σίγουρος για τον εαυτό του είναι να σωπαίνει.

Δεν έχουμε αρκετή δύναμη για να ακολουθούμε το δικό μας τρόπο σκέψης μέχρι το τέλος.

Η αξία των ανθρώπων έχει την εποχή της, ακριβώς όπως και τα φρούτα.

Έκαναν την ταπεινοφροσύνη αρετή για να περιορίσουν τις φιλοδοξίες των ισχυρών και να παρηγορήσουν τους μέτριους για την κακή τους τύχη και τα λίγα προτερήματα.

Δεν βρίσκουμε τους ανθρώπους γνωστικούς, εκτός από αυτούς που συμφωνούν με τη γνώμη μας.

Προτιμούμε να κακολογούμε τον εαυτό μας παρά να μην μιλούμε καθόλου γι’ αυτόν.

Αν και οι άνθρωποι κολακεύονται για τις μεγάλες τους πράξεις, συχνά αυτές δεν είναι τα αποτελέσματα ενός μεγάλου σχεδίου, αλλά της τύχης.

Κάλλιο να ξοδεύουμε το μυαλό μας στο να υπομένουμε τις ατυχίες που μας βρίσκουν παρά στο να προβλέπουμε εκείνες που μπορεί να μας βρουν.

Υπάρχουν άνθρωποι που τους αναδεικνύουν τα ελαττώματά τους κι άλλοι που τους αδικούν τα προτερήματά τους.

Ούτε τον ήλιο ούτε το θάνατο μπορεί κανείς να ατενίσει.

Η μετριοφροσύνη των ανθρώπων στο απόγειο της επιτυχίας τους, είναι μια επιθυμία να φαίνονται πιο μεγάλοι από την τύχη τους.

Υποσχόμαστε ανάλογα με τις ελπίδες μας και εκτελούμε ανάλογα με τους φόβους μας.

Η υπερβολική βιασύνη να ανταποδώσουμε μια χάρη είναι κι αυτό ένα είδος αχαριστίας.

Το να παριστάνεις τον σπουδαίο στον εαυτό σου είναι τόσο σημαντικό όσο γελοίο είναι να παριστάνεις τον σπουδαίο στους άλλους.

Η φύση δίνει την αξία και η τύχη την βάζει σε ενέργεια.

Τα περισσότερα από τα λάθη μας είναι πιο συγχωρητέα από τα μέσα που χρησιμοποιούμε για να τα συγκαλύψουμε.

Μεγαλύτερες αρετές χρειάζονται για να αντεπεξέλθει κανείς στην καλή τύχη παρά στην κακή.

Τίποτε δεν μας εμποδίζει τόσο πολύ να είμαστε φυσικοί, όσο η επιθυμία να είμαστε φυσικοί.

Δεν υπάρχουν γεγονότα τόσο δυσάρεστα που ένας επιτήδειος να μην μπορεί να βγάλει κάποιο όφελος από αυτά, ούτε τόσο ευνοϊκά, που ένας ανόητος να μην μπορεί να τα μετατρέψει σε ζημιά του.

Αυτό που κάνει ανυπόφορη τη ματαιοδοξία των άλλων είναι ότι πληγώνει τη δική μας.

Η υποκρισία είναι τα λύτρα που πληρώνει η αμαρτία στην αρετή.

Ο εγωισμός υποφέρει περισσότερο από την καταδίκη των γούστων μας παρά των απόψεών μας.

Η αληθινή ευγλωττία συνίσταται στο να λέει κανείς όλα όσα πρέπει και μόνον όσα πρέπει.

Η ιδιοσυγκρασία που χαρίζει ταλέντο για μικροπράγματα είναι αντίθετη από εκείνη που χρειάζεται για να έχεις ταλέντο για τα μεγάλα.

Η πλάνη των φιλαργύρων είναι ότι θεωρούν τον χρυσό και τον άργυρο αγαθά, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι παρά τα μέσα για την απόκτηση αγαθών.

Η αρετή δεν θα πήγαινε τόσο μακριά, αν δεν της κρατούσε συντροφιά η ματαιοδοξία.

Μιλάει κανείς λίγο, όταν η ματαιοδοξία δεν τον αναγκάζει να μιλά.

Η σοφία μας δεν είναι λιγότερο στο έλεος της τύχης από την περιουσία μας.

Η ευπρέπεια είναι ο πιο ασήμαντος από όλους τους κανόνες, και εκείνος που τηρούμε περισσότερο.

Δεν υπάρχει λιγότερη ευγλωττία στη φωνή, στα μάτια και στον αέρα του ανθρώπου από ό,τι στην επιλογή των λέξεων.

Φαίνεται πως είναι ο Διάβολος που έβαλε επίτηδες την τεμπελιά στα όρια πολλών αρετών.

Το να επαινείς τους ηγεμόνες για αρετές που δεν έχουν είναι σαν να τους βρίζεις ατιμώρητα.

Οι πράξεις μας φαίνεται να έχουν κι αυτές το καλό τους ή το κακό τους αστέρι, στο οποίο οφείλουν ένα μεγάλο μέρος από τον έπαινο ή την κατακραυγή που προκαλούν.

Η φιλαργυρία είναι πιο αντίθετη στην οικονομία από τη γενναιοδωρία.

Όλοι οι άνθρωποι είναι εξίσου αλαζόνες και υπάρχει διαφορά μόνο στον τρόπο που ο καθένας δείχνει την αλαζονεία του. 

Πηγή
http://yannisstavrou.blogspot.com